Ο Γιάννης μου
Ο καιρός περνάει, ο Γιάννης μεγαλώνει πήγαμε γυμνάσιο πια! Πολλά έχουν αλλάξει και άλλα έχουν μείνει ίδια. Συνεχίζει να χοροπηδά ευτυχισμένος στο προαύλιο, να φτιάχνει πίστες με τα ξυλάκια του στο σπίτι, να έχει τις έμμονες του, αλλά...
Προσαρμοστηκαμε αψογα στο σχολικο πλαισιο. Οχι μονοι μας μας βοηθησαν ολοι. Οι καθηγητες του δεν τον αντιμετωπισαν σαν μια καινουρια δυσκολη περιπτωση που θα τους ξεβολεψει,τον βοηθησαν να προσαρμοστει και το καταφεραμε. Η δασκαλα μας στην ενταξη με το γλυκο χαμογελο της μου θυμιζει την βελτιωση του, μου δινει κουραγιο, μου χαμογελα και χαμογελανε ολα γυρω μου. Οι καθηγητες του μου ειπαν οτι δεν τον ξεχωριζουν απο τα αλλα παιδια, οτι ειναι συνεπης, υπευθυνος, γλυκος και οτι τους εχει ανοικτη την πορτα για να τον πλησιασουν.
Πραγματικα νιωθω τυχερη πολυ τυχερη για τους ανθρωπους που περιτριγυριζουν το μικρο μου εφηβακι και θα θελα στο υπολοιπο της ζωης μου να νιωθω ετσι οπως τωρα. Το μικρο ροζ συννεφακι μου γυρισε, με περιμενε να παμε ταξιδι στον κοσμο του χαμογελου, της ηθικης ικανοποιησης. Γυριζω την ευχη σε ολους σας που με τοσο κοπο και πονο προσπαθουμε να μεγαλωσουμε τα παιδια μας οχι εχοντας παντα βοηθους και καλους οιωνους. Καλο κουραγιο, με υπομονη και αγαπη για τα βλασταρια μας.
Καλή συνεχεία σε όλους.
Με εκτίμηση,
Σούλα
Σχόλια
Αυτό ξαναπέστο! Να υπάρχουν αξιόλογοι παιδαγωγοί!
Χαμογελάμε κι εμείς μαζί σας!
Για κυρία Σούλα