νόηση, ετών 18:)

Κι ομως ποτε δεν περιμενα οτι εγω θα εκανα 2ο παιδι!! Μια οι κρισεις πανικου, ο φοβος μιας επαναλαμβανομενης καταθλιψης, η εξαρτηση μου απο τα αγχολυτικα. Κι αυτο γιατι ειμαι απο τις γυναικες που δεν φοβαμαι τα μετα γεννας αλλα τα πριν. Ενιωθα οτι ηθελα 2ο παιδι, για μενα, για τον Γιαννη, για ολους. Οι πιο πολλες αρνητικες σκεψεις τους μηνες της εγκυμοσυνης δεν επαληθευθηκαν. Ο Γιαννης τελειος, η εγκυμοσυνη καλη (αν εξαιρεσω λιγους εμετους στην αρχη και τα 17 κιλα που πηρα), ο τοκετος, με επισκληριδιο, οχι κακος. [Ειμαι πολυ φοβητσιαρα οποτε...] Λογω των οιστρογονων μου οι κρισεις πανικου εδωσαν την θεση τους στην ευφορια της εγκυμοσυνης. Ημουν πιο ψυχραιμη και αντιμετωπιζα αλλιως τα πραγματα. Την ημερα της γεννας ομως ημουν νευρο ανησυχο!! Την ωρα του τοκετου εκλαιγα και ηθελα να κρατω το χερι της μαιας. Ξαφνικα μια φωνη, ενα κλαμα, ενας αγγελος ακουμπισμενος στον ωμο μου, στο στηθος μου, στην ψυχη μου. Πως εγινε να γεννησω το ιδιο παιδι 2 φορες ουτε εγω ξερω!! Ιδια ο Γιαννης! Το βραδυ ολες οι μανουλες ειχαν τα μωρα τους αγκαλια, οχι εγω, γιατι;; Μας ενημερωσαν οτι η μικρη ειχε μπει οξυγονο γιατι της βρηκαν εκτος του πνευμονα αερα. Θα την βλεπαμε στην εντατικη με ενα διαφανες κουτι να μας χωριζει. Ηταν Δευτερα. Την αλλη μερα αποστειρωση και λαχταρα να δω το μωρο μου δεν μπορω να το αγκαλιασω, να το μυρισω, μπορω μονο να το δω. Τωρα εχει σωληνακια παντου, στον αφαλο στο ποδι, στο χερι στο κεφαλι και αναπνευστηρα στο στομα. Οι μερες περνουν και ο σωματικος πονος της καισαρικης,το τρυπημα των ενεσεων,του ορου, η αυπνια,δεν υπαρχουν , βλεπεις ο πονος της ψυχης μου ειναι πιο μεγαλος. Το στηθος μου πονα και εχει γινει σαν καρπουζι ετοιμο να σκασει, το σωμα μου λαχταρα να ταισει το μικρο πλασματακι που προστατευε για 9 μηνες. Παρασκευη και παιρνω εξιτηριο. Αφηνω πισω το μωρο μου και παω να δω τον Γιαννη που για 1 μηνα ηταν διακοπες. Κατι με κραταει πισω, κατι με στελνει μπροστα. 11 το πρωι μαιευτηριο για την μικρη,επιστροφη 9 το βραδυ για να δωθω στον Γιαννη μου. 3 μερες κρατησε ευτυχως αυτο. Ημερα Τριτη ητανε που ειδα την κουνια της μικρης γεματη, τωρα τα παιχνιδια και τα χρωματα ελαμπαν για καποιο λογο στο δωματιο της ειμασταν ολοι πισω, στο σπιτι μας. Τωρα ολα περασμενα και γραμμενα στην ψυχη μου, τωρα θελω να ειμαστε ολοι καλα, μονο αυτο. Ευχαριστω τον Θεο για ο,τι μου εχει χαρισει στη ζωη μου, δωρα που τα περνεις μια φορα. Να ειστε ολοι καλα. Καλη συνεχεια, Σουλα