νόηση, ετών 18:)

Καλημέρα. Καταλαβαίνω τη ψυχολογία σου, είναι ατέλειωτα τα "γιατί;" και ακόμη περισσότερα τα "γιατί σε μένα;" Επίσης, είναι αφόρητες οι αναρίθμητες και μπερδεμένες σκέψεις τη νύχτα τόσο για το να κάνουμε το καλύτερο για το παρόν του παιδιού μας όσο και για το τί του επιφυλάσσει το μέλλον. Επειδή οι καταστάσεις των ιδιαίτερων και χαρισματικών παιδιών μας είναι χρόνιες απαιτείται και τεράστια υπομονή. Και κάθε μέρα που περνάει χωρίς να παρατηρήσουμε στο παιδί μας κάποια θετική αλλαγή είναι σκότωμα! Νομίζω ότι ο χρόνος είναι εχθρός μας. Και είναι και πολύ δύσκολο, όταν χρειάζεσαι να μιλήσεις στο σύντροφό σου για όσα σε απασχολούν, έστω και αν τα έχεις πει χίλιες φορές, εκείνος να σου απαντά "άφησε το παιδί στην ησυχία του, θέλει το χρόνο του" Πολλές φορές εχω πει στον άντρα μου "καλά δεν κυλάει αίμα στις φλέβες σου; δεν ανησυχείς;" και εκείνος μου απαντάει "όχι, όλα θα γίνουν ή και να μη γίνουν εγώ πάλι θα την αγαπάω" Και τότε εγώ αναρωτιέμαι "δηλαδή εγώ που ανησυχώ δεν την αγαπάω;" και προσπαθώ να του εξηγήσω ότι την λατρεύω αλλά θέλω να τη βοηθήσω, αν χρειάζεται βοήθεια, το συντομότερο δυνατό. Επίσης, να σου πω ότι έζησα στην Κύπρο, στη Μοσφιλωτή Ν.Λάρνακας συγκεκριμένα, για 2 χρόνια και πήγα εκεί 1η και 2α Δημοτικού. Στενοχωρήθηκα που είπες ότι ειδικοί για τον αυτισμό δεν υπάρχουν, γιατί πίστευα ότι το σύστημα υγείας σας είναι πιο προχωρημένο, τουλάχιστον το εκπαιδευτικό ήταν. Μέλη του noesi μου σύστησαν τη παιδοψυχίατρο κ.Βάγια Παπαγεωργίου που εμένα με βοήθησε πολύ. Μπορώ να σου δώσω τα στοιχεία επικοινωνίας της, δεδομένου ότι είναι πολυπράγμων και ίσως αναπτύσσει δραστηριότητα και στην Κύπρο. Αν όχι, ίσως, να έχει να σου συστήσει κάποιον αξιόλογο συνάδελφό της. Δεν μπορώ να σου πω να σκέφτεσαι θετικά, διότι θα ήταν υποκριτικό απ'την πλευρά μου, ούτε εγώ δεν τα καταφέρνω. Μπορώ, όμως, να σου πω ότι εμένα με βοήθησαν εξαιρετικά τα μέλη του noesi, τόσο αυτοί που δημοσίευσαν τις απαντήσεις τους όσο και οι "αφανείς ήρωες" που μου έστειλαν προσωπικά μηνύματα. Δεν τους κατονομάζω, διότι ίσως να μην το επιθυμούν. Επομένως, τουλάχιστον συνέχισε να εκφράζεσαι και κατέγραφε εδώ τις σκέψεις σου. Έχεις να κάνεις με ανθρώπους που πραγματικά ακούν και συμπάσχουν.