Πρώτη γνωριμία
Νέο "βιολόγιο" στο NOESI.gr ♥ Γειά σας, έχω δύο δίδυμα αγοράκια τριών ετών και από το Σεπτέμβρη του '13 παρακολουθούμε μαθήματα εργοθεραπείας και λογοθεραπείας σε κέντρο της περιοχής μας. Ο λόγος είναι ότι δεν μιλάμε και είμαστε φοβερά υπερκινητικοί και γενικά μέσα στη γκρίνια... Ο γιατρός του δημοσίου νοσοκομείου που πήγαμε μας συνέστησε τα μαθήματα αλλά δεν προχώρησε σε καμμιά διάγνωση. Ο γιατρός όμως του κέντρου μας μίλησε για Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή σε πολύ ήπια μορφή. Εμείς εγω και ο μπαμπάς από τη στιγμή που το μάθαμε έχουμε στενοχωρηθεί πάρα πολύ!!!!
Στο μεταξύ αντιετωπίζουμε και προβλήματα γιατί είμαστε μόνο οι δυο μας και κανείς δεν μας βοηθά σε σχέση με τα παιδιά!!! Νοιώθουμε τρομερά κουρασμένοι.... Ειδικά ο κατά ένα λεπτό μεγαλύτερος μικρούλης μας είναι πολύ απαιτητικός και γκρινιάζει πάρα πάρα πολύ!!! Εδώ και τέσσερις μήνες που κάνουμε μαθήματα δεν έχουμε δει κάτι θεαματικό! Απλά πετάμε καμμιά λεξούλα που και που κι όχι ξεκάθαρα. Στη συπεριφορά τους έχουμε κρίσεις θυμού. Ο μεγάλος στη πλειονότητα. Έρχονται όμως σε μας περισσότερο, ζητούν την επαφή και φυσικά μας τραβανε συνέχεια απο το χέρι όταν θέλουν κάτι.... Δεν σας είπα ότι γέννηθηκαν πρόωρα τέλος έβδομου μήνα και έχουν χαμηλό σωματικό βάρος!! Είναι πάρα πολύ δύσκολα στο φαγητό.
Αυτά σε γενικές γραμές.... Ήθελα να σας γράψω μερικές γραμμούλες για να γνωριστούμε και θα ήθελα να ανταλλάσουμε απόψεις γιατι το να μοιραζεσαι ειναι πού σημαντικο.. .Δυστυχώς οι συγγενείς μας δεν ενδιαφέρονται όσο θα έπρεπε κι δεν έχουμε με ποιον να μιλήσουμε....
Σας ευχαριστώ θερμά
Σχόλια
Τέσσερις μήνες δεν είναι πολύς καιρός...
Καλημέρα Δήμητρα!
Καταρχήν, να χαίρεσαι τους γιους σου, και καλώς ήρθες στο "Νόηση"!
Έχω κι εγώ δύο γιους, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος (8 ετών τώρα) έχει διαγνωστεί με asperger. Θέλει κουράγιο για ν' αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε διάγνωση σου δώσουν για το παιδί σου. Νιώθεις τον κόσμο να χάνεται απ' τα πόδια σου. Ειδικά αν και τα δυο σου παιδιά θέλουν ιδιαίτερη φροντίδα, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Όπως λες, είναι απαρίτητη η συμπαράσταση από την ευρύτρη οικογένεια, και λυπάμαι πολύ που δεν την έχετε. Καμιά φορά σκέφτομαι πως αν δεν είχα τη συμπαράσταση της μητέρας μου θα είχα τρελαθεί... Κι έτσι όμως, οι γονείς των "ιδιαίτερων παιδιών" τα καταφέρνουμε πάντα, απλά γιατί... πρέπει να τα καταφέρουμε. Θα τη βρείτε την άκρη!
Διάβασα πολύ προσεκτικά την ανάρτησή σου, και θα ήθελα να σου πω τα εξής:
- Απ΄ότι έχω διαβάσει, πολύ συχνά τα δίδυμα αργούν να μιλήσουν, ειδικά τ' αγόρια. Αυτό συμβαίνει διότι αναπτύσσουν μεταξύ τους ένα είδος επικοινωνίας που τους αρκεί, γιατί αυτό που τα ενδιαφέρει περισσότερο είναι να επικοινωνούν το ένα με το άλλο, αποκλείοντας έτσι τους γύρω, μεταξύ αυτών και τους γονείς τους, πολλές φορές. Αυτό που προτείνεται γι' αυτές τις περιπτώσεις είναι να πάνε τα παιδιά σχολείο, ώστε να "αναγκαστούν" να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά. Εννοείται σε διαφορετικά τμήματα... Ο παιδικός σταθμός είναι μια μαγική λύση για πολλά προβλήματα. Αν δεν τα πάτε σταθμό, θα έλεγα να το σκεφτείτε. Και μη σας νοιάζει η συμπεριφορά τους, κατά πάσα πιθανότητα θα "στρώσει". Υπάρχει και η πιθανότητα η "γκρίνια" να οφείλεται στο ότι τα κουράζει κι αυτά πολύ να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί σας και να μην μπορούν. Με το που θα λυθεί η γλώσσα τους, μάλλον θα βελτιωθεί κι αυτό. Τα προηγούμενα ισχύουν βέβαια, αν τα παιδιά δεν έχουν ΔΑΔ.
-Αν τα παιδιά έχουν ΔΑΔ (κι εγώ αυτό θα περίμενα να το ακούσω από ένα δημόσιο φορέα, ή έστω από έναν γιατρό που δε θα σχετίζεται με το κέντρο στο οποίο πηγαίνουν τα παιδιά, για ευνόητους λόγους, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω ούτε τα κέντρο σας ούτε το γιατρό του) το πράγμα αλλάζει. Και πάλι βέβαια κάνει καλό ο σταθμός, απλά τότε δεν αρκεί αυτό μόνο. Οι θεραπείες μπορεί να κάνουν καιρό ν' αποδώσουν θεαματικές βελτιώσεις. Οι τέσσερις μήνες δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πόλεμος με τον αυτισμό είναι επίπονος και μακροχρόνιος.
- Πρέπει οπωσδήποτα να πάρετε μία διάγνωση από δημόσιο φορέα και για άλλον ένα λόγο: τον οικονομικό. Αν σας γράψουν τις θεραπείες που κάνουν τα παιδιά, τότε θα μπορείτε να πάρετε κάποια χρήματα πίσω από τον ασφαλιστικό σας φορέα.
Αυτά σαν πρώτες σκέψεις από μένα... Σας εύχομαι δύναμη και υπομονή!
Ελένη
Συνεχίστε τον αγώνα στο σπίτι
Η "θεραπεια" στο σπιτι ειναι το αλφα και το ωμεγα για αυτα τα παιδια. Εμενα οταν ο γιος μου διαγνωστηκε στα 2,5 με δαδ ηπιας μορφης μεν, αλλα οι δυσκολιες ειναι δυσκολιες και να σου πω την αληθεια η ασχολια μου 24 ωρες το 24ωρο μαζι του τον εκανα να φτασει στο σημειο που εφτασε σημερα - ενα χρονο μετα - να ειναι ενα αγνωριστο παιδι παρα τα μικροπροβληματα που εχει ακομα. Αλλα πιστευω οτι αφου βελτιωθηκε ως εδω, θα συνεχισει να βελτιωνεται ακομη περισσοτερο
Ειναι πολυ θετικο το οτι πετανε μερικες λεξουλες οπως λες. Αυτο σημαινει οτι αποδιδουν τα μαθηματα. η υπεκινητικοτητα οτωνς δεν αφηνει τα παιδια να συγκεντρωθουν. Εμας μας βοηθησε τρομερα η ομοιοπαθητικη στην υπερκινητικοτητα.. πραγματικα καταλαγιασε.. Αρχισε να καθεται, να παρακολουθει αυτο που λεω,να παρατηρει γυρω του και να συγκεντρωνεται σε οτι προσπαθουσα να του μαθω. Απο κει και περα ηταν ολα θεμα χρονου.. Αν θες ψαξτο.
Με χαμόγελο...
Καλώσηρθες κι από εμένα Δήμητρα εύχομαι καταρχήν υγεία στην οικογένειά σου.Τι θα μας δώσει ο θεός και δεν θα το παλέψουμε;Τα πάντα είναι στο χέρι μας καλή μου και στα δύσκολα γεννιέται μέσα μας μια δύναμη που δεν φαμταζόμασταν οτι ήταν εκεί.Θα σε συμβουλέψω κι εγώ το ίδιο με τις φιλες μου παραπάνω.Είναι αναγκαίο να πάρεις διάγνωση για τα παιδιά πρώτα από όλα για τον ευνόητο λόγο..Να βοηθηθείς οικονομικά.Έχω κι εγώ δυο παιδιά στο φάσμα και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς δυο υπερκινητικά μκρά που επιπλέον δεν μπορούν να επικοινωνήσουν.Έλα στο σπίτι μου και θα καταλάβεις τι εννοώ!Πολλοί με ρωτούν πώς αντέχω να στέκομαι όρθια όλη μέρα χωρίς καμία απολύτως βοηθεια και με έναν άντρα που δουλεύει δώδεκα ώρες την ημέρα τριάντα μέρες τον μήνα.Κράτα μακριά αυτούς που δεν σου κάνουν καλό δεν χρειάζεσαι παραπάνω στεναχώρια και άγχος από αυτήν που ήδη βιώνεις.Εμένα μου πήρε τέσσερα χρόνια για να καταλάβω ότι απλά δεν μπορούν οι άλλοι να με νιώσουν γιατί δεν το βιώνουν..Δεν τους έχουμε ανάγκη πίστεψέ με.Δεν χρειάζεται να κατλάβουν και από τη στιγμή που είναι αντίθετοι μόνο κακό μπορούν να κάνουν στα παιδιά σου.Κι αυτό γιατί τα ίδια τα παιδιά θα νιώθουν συνέχεια την απόρριψη κι εσύ θα νιώθεις ανεπαρκής.Εμένα με είχε βοηθήσει πολύ ένα πρόγραμμα, portage λέγεται, στο οποίο ο θεραπευτής σε κατευθύνει στο πώς θα βοηθήσεις τα παιδιά στο σπίτι.Στο χώρο τους με τα παιχνίδια τους χωρίς άγχος.Ο τίτλος τώρα που θα δώσουν σε αυτό που έχουν τα παιδιά σου είναι σημαντικός μόνο για τους θεραπευτές και τους γιατρούς.Εσύ θα τα αγαπάς λιγότερο λες εάν σου πουν οτι τα παιδιά είναι στο φάσμα:Σαφώς όχι και γιατί να κουράζεις το μυαλό σου με κάτι που μόνο άγχος θα σου δώσει;Έτσι κι αλλιώς εργοθεραπείες και λογοθεραπείες θα κάνουν τα παιδιά είτε έχουν δαδ είτε δέπυ είτε απλή διάσπαση προσοχής.Πριν δυο βδομάδες πήρα ένα γαλλικό μπουλντογκ θηλυκό,το όνομά της είναι Τζάκι.Ο μικρός μου που λες δεν με φώναζε μαμά σχεδόν ποτέ.Το έχει κάνει δυο τρεις φορές μόνο.Την πρώτη μέρα λοιπόν που φέραμε το σκυλάκι στο σπίτι το φοβόταν και δεν το πλησίαζε.Το απόγευμα πήγαν με το μπαμπά τους για λόγο και γυρνωντας στο σπίτι το βράδυ με το που άνοιξαν την πόρτα τι φώναξε ο μικρός:ΤΖΑΚΙ ,ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΖΑΚΙ ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ!Το πιστεύεις αυτό,ολόκληρη πρόταση ολόσωστη και χωρίς ηχολαλία.Με μισή μέρα αλληλεπίδρασης μόνο.Και τώρα παίζουνε μαζί και τη ζητάει συνέχεια.Πάντα υπάρχουν τρόποι που μπορείς να βοηθήσεις τα παιδιά σου και το ένστικτό σου θα σε βοηθήσει σε αυτό.Όλοι μου έλεγαν 'οτι είμαι τρελλή που προσθέτω κι άλλη κούραση στο καθημερινό μου ήδη βαρύ πρόγραμμα.Και δεν άκουσα κανέναν.Και τελικά είχα δίκιο.Χαμογέλα καρδιά μου κι ετσι θα σου χαμογελάσει κι η ζωή.Κάποιος λόγος υπάρχει που γίνονται όλα στη ζωή μας.Και μπορεί τώρα να σου φαίνεται βουνά αύριο όμως θα μπορείς από εκεί πάνω να βλέπεις πιο κοντά τον ήλιο.Κι ότι γίνεται με αγάπη και κόπο έχει μεγαλύτερη αξία.Θα μοιραστώ κάτι μαζί σου που μου το είπε μια εκπαιδευτικός από το σχολείο του γιου μου.Όταν ο θεός δίνει ένα μεγάλο δώρο δίνει μαζί κι ένα πρόβλημα για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την αξία του δώρου με το οποίο μας ευλόγησε.Θα δεις τα ταλέντα των παιδιών και θα εισαι η πιο περήφανη μάνα του κόσμου.Τα παιδια αυτά μας ξαφνιάζουν με τη μνήμη τους με την ανιδιοτελή αγάπη τους και κάθε ένα από αυτά έχει κι ένα ταλέντο.Γι αυτό Δήμητρά μου μη στεναχωριέσαι και μην αφήνεις τιποτα και κανέναν να σκιάζει τη ζωή σας.Είναι ευλογία να μεγαλώνεις τέτοια παιδιά!
Με αγάπη Μαρία
Καλημέρα Ελένη
Ελένη σε ευχαριστώ πολύ που μου έγραψες. Τα παιδάκια μου το Μάρτη θα κλείσουν τα τρία τους χρόνια και μας είπαν από το Κέντρο ότι δεν είναι έτοιμα ακόμα για παιδικό. Από του χρόνου βλέπουμε.
Κι εγώ σαν μαμά, θα προτιμούσα να τα πάμε του χρόνου το Σεπτέβρη που θα είναι τρισήμιση.
Όσο για τη διάγνωση συμφωνώ μαζί σου. Ο γιατρός του Δημόσιου Νοσοκομείου δεν έβγαλε καποια διάγνωση, μας έγραψε όμως εργο και λογοθεραπείες για να σπρώξουμε λίγο τα παιδιά όπως μας είπε...... όμως δεν είδε κάτι ανησυχητικό. Μάλιστα απορούσε γιατί τα φέραμε ,ήταν περίπου 2μιση όταν τα πήγαμε να τα δει. Μας είπε επίσης ότι είναι δίδυμα και πρόωρα και θέλουν το χρόνο τους. Εμείς όμως ανησυχούμε... Ξεκινήσαμε λοιπόν στο κέντρο και εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!
Το παιδάκι σου φαντάζομαι ότι θα είναι ενας μικρος Αινσταιν!!! Μακάρι κι εμένα τα παιδάκια μου να έχουν ασμπεργκερ, έχω διαβάσει σχετικά.... Εγώ το μόνο που θέλω είναι να μπορέσουν να ζήσουν αυτόνομα κι ας έχουν και καποιες ιδιαιτερότητες βρε αδερφέ και ποιος δεν έχει ..... Εγώ δεν ξέρω πολλούς πάντως.......
Εύχομαι να συνεχίσουμε να τα λέμε και σε ευχαριστώ και πάλι που αφιέρωσες χρόνο για να μου γράψεις...
Καλησπέρα Δήμητρα
Κι εγώ έχω 2 παιδιά, ο μεγάλος μου (4 τον μαρτη) πήρε διαγνωση ηπιας ΔΑΔ στα 2.5 (και ελεγε 10 λέξεις). Η μικρή μου (20 μηνων) δεν έχει σημάδια προς το παρόν. Είναι και ο δικος μου υπερκινητικός, αλλά τα πηγε πολύ καλα με τις θεραπειες του. Εμεις κάναμε αρχικά ειδική αγωγή για να σπρώξουμε την γλώσσα την οποια την σταματήσαμε μετά από 1 χρόνο γιατί πλέον δεν χρειαζόταν. Λογοθεραπεία κάνουμε τώρα αλλά από τον Αυγουστο έχουμε παρεί μπρος στο μπλα μπλά πάρα πολύ, και τώρα δεν σταματάμε να μιλάμε και να τραγουδάμε. Παιδικό πηγαμε στα 2 (και του άρεσε πολύ).
Η αλήθεια είναι ότι τα διδυμα ειδικά τα πρόωρα αργουν περισσότερο από τα άλλα παιδάκια, αλλά και ο δικος μου 40 εβδομάδων και 3600 και πάλι άργησε :)
Πάντως αυτό που λένε και οι άλλες μαμάδες βοηθάει πολύ. Μάθε έσυ πως να βοηθήσεις τα παιδιά σου, διαβασε και προσπαθησε να δεις τι τους αρεσει και τους κινει το ενδιαφέρον. Σε αυτά κι έγω δεν είχα βοηθεια σε από κανέναν γιατί ακόμα και οι γονείς μου δεν πιστευαν ότι το παιδί έχει 'κάτι' και ότι είμαι τρελή και παρανοική.
Τώρα όμως βλέπουν την διαφορά και δεν το πιστεύουν.
Θα πάνε καλά τα παιδάκια σου, και σε μερικους μήνες θα έχεις κι εσύ προσαρμοστεί, θα βλεπεις τις αλλαγές και θα φαινονται όλα πιο εύκολα. Αν θες να μιλήσεις σχετικά στείλε μου ένα e-mail.
Τάνια
Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες
Ευχαριστώ θερμά όλες τις μανούλες που μου απάντησαν!!!!
Νομίζω ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Απλά στη περίπτωση μου που έχω δυο δίδυμα παιδάκια το πρόγραμμα μας είναι πολύ φορτωμένο και η κούραση απίστευτη!!! Εύχομαι να μας έχει ο θεός καλά στην υγεία μας για να μεγαλώσουμε τα παιδάκια μας. Θα ήθελα πολύ να είχα τους δικούς μου πιο κοντά για να παίζουν με τα παιδάκια μου και να με βοηθανε λιγακι στις δουλειές του σπιτιού, ομως δεν πειράζει το έχω πάρει απόφαση πια.
Εμείς βέβαια όταν μπορούμε πηγαίνουμε τα παιδιά στις γιαγιάδες γιατί δεν θέλουμε να χάσουν την επαφή.
Έχουμε θεία ελεύθερη που δεν εργάζεται κι έχει άπειρο ελεύθερο χρόνο αλλά έχει ένα χρόνο να δει τα παιδάκια μου.
Τελος πάντων ελπίζω να πάνε όλα καλά!! Εγώ τα λατρεύω κι ας με κουράζουν ώρες ωρες.
Ο παιδιατρός μας που τα παρακολουθεί από τότε που τα φέραμε στο σπίτι και ήταν σαν δυο μικρά σπουργιτάκια μας είπε να μην ανησυχούμε θα βρουν το δρόμο τους.....
Εύχομαι όλα τα παιδάκια του κόσμου να έχουν ΑΓΑΠΗ γιατί είναι το πολυτιμότερο αγαθό και τα γιατρεύει όλα!
Αγαπητή Δήμητρα, όταν η η κούραση τσακίζει το σώμα
Αγαπητη Δημητρα, οταν η κουραση τσακιζει το σωμα, το μυαλο και τη ψυχη την πλημμυριζουν κακα συναισθηματα. Αυτο εχετε παθει κι εσεις. Με δυο προωρα μωρα θελατε πολλη βοηθεια ψυχικη και σωματικη. Γνωριζω τι σημαινει να συνθλιβεσαι απο την καθημερινοτητα και συγχρονως να αγωνιας. Πιστεψε με ομως θα ερθουν και καλυτερες μερες. Κατ αρχας το οτι ειναι αγορακια και προωρα εκανε το γιατρο να δωσει κι αλλο χρονο. Αυτο σημαινει οτι δεν ειδε κατι εμφανες, Αλλα εγω σου λεω οτι οτι μπορει και κατι λιγο να υπαρχει. Ξερεις ποσο θαυματουργα δουλευει ο χρονος παραλληλα με τη βοηθεια; Θα το διαπιστωσεις και μονη σου αυτο. Η γκρινια τους ειναι πολυ πιθανο να οφειλεται στη δυσκολια τους να επικοινωνησουν λεκτικα.Μολις κατακτησουν την ομιλια θα απασχοληθουν με αυτην και μεταξυ τους.Προς το παρον αισθανονται οτι μονο εσεις μπορειτε να τα βοηθησετε να επικοινωνησουν και σας το ζητανε...γκρινιαζοντας.
Οσο για τους συγγενεις που δικαιως παραπονιεσαι, δωσε τοπο στην οργη. Θα φερει ο Θεος στο δρομο σου ανθρωπους που θα στηριξουν τον ψυχισμο σου απο κει που δεν το περιμενεις. Μονο να πιστευεις και να προσευχεσαι για την οικογενεια σου.
Ευχομαι ολα να πανε καλα και καλη δυναμη.
Χρειάζεται δύναμη κι επιμονή
Τι κάναμε εμείς με τις κρίσεις θυμού
Καλησπερα. Θα ηθελα να σου πω τι καναμε εμεις με τις κρισεις θυμου μηπως βοηθησει ξαι τη δικη σου περιπτωση. Στο κεντρο που παμε μας ειπαν οτι οφειλονται στα αισθητηριακα προβληματα. Δεχεται δηλαδη το παιδι πολλες πληροφοριες με λαθος τροπο και χωρις να μπορει να τις φιλτραρει και επειδη δεν μπορει να το διαχειριστει αρχικα κλαιει και γκρινιαζει και μετα φτανουμε στην συναισθηματικη υπερχειλιση οπου ξεφευγει τελειως η κατασταση και βλεπεις ενα παιδι σαν να εχει παθει κριση. Δςν σε κοιταει μονο κλαιει και χτυπιεται... Αυτο ηταν μεχρι στιγμης το μεγαλυτερο μας προβλημα!! Εντατικα λοιπον μαθηματα αισθητηριακης ολοκληρωσης οπου εκει μας εμαθαν την αξια της κουνιας απο λικρα!! Επιτελους βρηκαμε κατι που τουλαχιστον τον ηρεμει!! Ειναι στην ουσια μια αιωρα απο υφασμα λικρας και οταν τον βαζαμε εκει επαιρνε εμβρυικη σταση και μολις τον κουνουσαμε ηρεμουσε!! Για 1,5 χρονο ηταν απαραιτητη. Τωρα πλεον την χρησιμοποιει μονο στο μαθημα αισθητηριακης ολοκληρωσης για λιγο διοτι τον βοηθαει να οργανωνεται.. Συζητησε το με το κεντρο που πας. Εμας παντως πραγματικα μας εσωσε!! Μολις βλεπαμε οτι εχει αρχισει να γκρινιαζει και να 'φευγει' τον βαζαμε εκει και αμεσως τον εβλεπες να ξεφυσα και να ανακουφιζεται..
Σας ευχαριστώ πολύ για τις συβουλές!!!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις συβουλές!!! Κε Καφαντάρη στο κέντρο που πηγαίνω τα παιδάκια μου δουλεύουν την αλληλεπίδραση και ευτυχώς έχουν ειδίκευση σε διαταραχές αυτιστικού φάσματος. Κι εμείς στο σπίτι προσπαθούμε όσο μπορούμε. Όταν μας τραβάνε από το χέρι για να είμαι ειλικρινής εγώ επειδή είμαι απο τη φύση μου ελαστική καμμια φορά ανταποκρίνομαι. Το ξέρω ότι δεν πρέπει και σας ευχαριστώ που μου το επισημάνατε!
Στο κέντρο ο παιδοψυχίατρος μας είπε ότι στην επικοινωνία δεν έχουμε πρόβλημα και για να είμαι ειλικρινής τα παιδιά μου θέλουν την επαφή και δεν μας αφήνουν λεπτό ήσυχους. Έχουμε όμως θέμα στην αισθητήρια ολοκλήρωση. Δεν τους αρέσει το μπάνιο και έχω παρατηρήσει ότι όταν ανάβω ένα κερί ή αναπτήρα δακρύζουν. Επίσης το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν έμπαιναν στη θάλασσα και τους ενοχλεί ο ήλιος όταν τους χτυπάει στα μάτια.
Κρίσεις θυμού έχει ο μεγάλος και συνήθως όταν ξυπνάει το μεσημέρι αλλά όχι κάθε μεσημέρι συνήθως δύο φορές την εβδομάδα. Όποτε στη περίπτωση αυτή δεν σε προειδοποιεί γιατί είναι αμέσως μετά τον ύπνο!
Απλά όπως σας είπα είμαστε μόνοι μας και πολύ κουρασμένοι. Ο κοινωνικός μας κύκλος είναι επίσης περιορισμένος.
Πηγαίνουμε σουπερ μαρκετ, στις γιαγιάδες που είναι σε χωριό αλλά τώρα το χειμώνα δεν έχουμε πολλές επιλογές.
Από το Μάρτη και μετά που θα ανοίξει ο καιρός θα άρχίσουμε τις βόλτες. Επαφές με άλλα παιδάκια δεν έχουμε γιατί δεν έχουμε ξεκινήσει παιδικό σταθμό. Ο παιδοψυχίατρος του κέντρου μας είπε ότι από του χρόνου και βλέπουμε. Απλά θα προσπαθήσουμε σιγα σιγα να πηγαίνουμε σε παιδότοπους .
Ξέχασα να σας πω ότι έχουμε πρόβλημα με τα ρούχα τους, δεν φοράνε ότι κι ότι και ειδικά το μπουφάν τους!!
Έγω πάντως όταν ξαπλώνω το βράδυ σκέφτομαι άραγε θα μιλήσουν τα παιδάκια μου? θα μπορέσουν να προχωρήσουν στη ζωή τους?? Όταν φέρνεις δυο αγγελούδια στο κόσμο θέλεις το καλύτερο γι αυτά και όταν σου λένε ότι τα παιδάκια σου έχουν πρόβλημα σου κόβονται τα φτερά.
Αυτά σε γενικές γραμμές και σας ευχαριστώ πολύ όλους!!!!
Δήμητρα....
Όλα θα γίνουν..
και δεν το λεω απλα για να το πω..
οταν εμεινα εγκυος στο δευτερο πηραμε τη διαγνωση. δεν μπορω να σου περιγραψω με λογια την ψυχικη μου κατασταση..ειχα μπροστα μου ενα τεραστιο βουνο και δεν φαινοταν πουθενα μονοπατι για να το ανεβω.. πραγματα που θεωρουσα οτι το παιδι αργα η γρηγορα θα κανει απο μονο του, επρεπε να πασχισουμε κι εμεις και οι ειδικοι για να τα πλησιασει εστω..και δεν ηξερα τιποτα. απο που να αρχισω??και τελικα ολα αρχισαν να μπαινουν σε εναν ρυθμο.. αρχικα μιμηθηκα τον τροπο με τον οποι δουλευε η εργοθεραπεια και μπηκα στη λογικη αυτη, και μετα με καθοδηγησε ο ιδιος για τον τροπο με τον οποιο πρεπει να τον πλησιασω, τον τροπο με τον οποιο μαθαινει, κλπ..
ολες αυτες οι σκεψεις που κανεις και σου ματωνουν την καρδια, εχουν περασει απο ολους μας εδω..πραγματικα περνωντας ο καιρος θα σε "εκπαιδευσουν" τα παιδια σου να γινεις η "θεραπευτρια" τους.. ειναι θεμα χρονου
το αν θα μιλησουν δεν μπορει κανεις να το ξερει αν και αφου λες οτι αρχισαν να ψελιζουν λεξεις, μπορεις να δουλεψεις και να ελπιζεις
εγω οταν ξαπλωνω καμια φορα ακομη κλαιω η ακομη καλυτερα σπαραζω απο το κλαμα οταν φτασω στο αμην.. συνηθως οταν δεν εχω πολυ δυναμη να δωσω θαρρος στον εαυτο μου.. ξεσπωντας ομως που και που μετα καταλαγιαζουν τα πραγματα για αρκετο καιρο
οπλισου με δυναμη,τωρα ακομα ειναι θολο το τοπιο,ολα θα ξεδιαλυνουν μπροστα σου μην ανησυχεις
Ελλάδα, είκοσι χρόνια πίσω..
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον κ. Καφαντάρη, πράγματι η Ελλάδα είναι πολλά χρόνια πίσω όσο αφορά τον αυτισμό. Ο γιός μου εήλικας πια, με σύνδρομο Αsperger, ποτέ δεν συμπάθησε την λογοθεραπεία - εργοθεραπεία, άλλωστε δεν τον βοήθησε και σε τίποτα! Είχε ένα καλό λόγο αλλά αποφάσιζε εκείνος πότε θα επικοινωνήσει. Κατέκτησε πολλά με την βοήθεια της οικογένειάς του και της δικής του δύναμης. Οσο για την μαμά Δήμητρα, όλα αυτά που περιγράφεις για τα αγοράκια σου τα περάσαμε και εμείς. Θυμίσου ότι μερικές συμπεριφορές αλλάζουν με τον καιρό, άλλες βελτιώνονται και άλλε παραμένουν ίδιες. Το πιο σημαντικό όμως είναι να είναι ευτυχισμένα. Τώρα πια μετά από χρόνια όλα τα παράξενα του γιού μου, έγιναν εκεντρικότητες. Ζει και εργάζεται στο εξωτερικό μόνος του. Τα καταφέρνει όμως, αναγνωρίζει τις δυσκολίες του και τις ξεπερνάει (μερικές φορές και με την βοήθεια την δική μας) τα προτερήματά του είναι τόσα πολλά που δεν δίνουμε σημασία στις παραξενιές του. Ποιός άλλωστε είναι τέλειος? Αυτές οι παραξενιές τον κάνουν και πιο γοητευτικό! Θυμίσου ότι όλα αλλάζουν,
Φιλικά
Καίτη
Παιδικός σταθμός - παιδότοποι
Δήμητρα, θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση σχετικά με τους παιδότοπους, αν μου επιτρέπεις. Γράφεις ότι δε θα πας τα παιδιά σε παιδικό σταθμό, αλλά θα προσπαθήσετε σιγά-σιγά να πηγαίνουν σε παιδότοπους.
Νομίζω ότι αυτό δεν είναι καλή ιδέα, ειδικά για παιδιά που έχουν θέματα αισθητηριακής ολοκλήρωσης. Ο παιδικό σταθμός είναι ένα περιβάλλον ως επί το πλείστον οργανωμένο, όπου τα παιδιά είναι στην ευθύνη ενηλίκων που έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση. Στον παιδότοπο συνυπάρχουν παιδιά διαφόρων ηλικιών, σε ένα χαοτικό περιβάλλον. Οι γονείς δείναι συνήθως σε απόσταση, ενώ τα παιδιά παρακολουθούν κοπέλες που έχουν ως στόχο να εξασφαλίζουν τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών, αλλά φυσικά δεν μπορούν να διαχειριστούν πιο δύσκολες καταστάσεις...
Αυτά για τους κλασσικούς παιδότοπους... Υπάρχουν κι εκείνοι βέβαια που δεν έχουν φουσκωτά, αλλά "κανονικά" παιχνίδια, και εκεί μπορείς να βρίσκεσαι κι εσύ μαζί με το παιδί σου και ίσως να ενθαρρύνεις την αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά. Δεν ξέρω τι είχες υπόψιν σου, αλλά αυτοί οι παιδότοποι είναι μάλλον καλή ιδέα. Όπως και οι κούνιες, όταν ανοίξει ο καιρός!
Ελένη
Ευχαριστώ φίλες μου για τις
Ευχαριστώ φίλες μου για τις απαντήσεις!!!
Δεν μου αρέσουν οι παιδότοποι που έχουν φουσκωτά και είναι κλειστοί. Στο μυαλό μου είχα τους υπαίθριους με παιχνίδια. Όσο για την παιδική χαρά, θα δοκιμάσουμε, τους πηγαίναμε και πέρσι και τους άρεσε.
Στο παιδικό σταθμό θα ήθελα πολύ να τα παω γιατι κι εγώ εχω κουραστεί και θα ήθελα να πηγαίνουν τα παιδάκια μου σε ενα περιβάλλον διαφορετικό και όχι να τα έχω συνέχεια απο πίσω...... όμως αυτο θα εξαρτηθεί απο πολλά πράγματα.....
πχ θα είναι έτοιμα? την πάνα δεν την έχουμε βγάλει ακόμα!
Θα είναι ήσυχα ή θα αναστατώνουν τον κόσμο?
θα μπορέσουν να σταθούν σε ένα περιβάλλον με άλλα παιδάκια?
Ξέρετε είναι πολλά τα προβλήματα όταν τα παιδάκια σου είναι πίσω σε πολλά πράγματα....
Όσο για τις λογοθεραπείες και τις εργοθεραπείες δε έχουμε πολλές επιλογές!!! Στην Ελλάδα βρισκόμαστε!!! Μακάρι τα παιδάκια μου να τα καταφέρουν μόνα τους αλλά εμείς σαν γονείς πρέπει να τους προσφέρουμε ότι είναι εφικτό!! Αν φυσικά τα οικονομικά μας το επιτρέπουν γιατί το ΙΚΑ δίνει τα 500 €!!! Εμείς για τρείς ώρες στο κάθε παιδί, σύνολο έξι ώρες την εβδομάδα δίνουμε επιπλέον διακόσια ευρώ το μήνα, δηλ. συν το ΙΚΑ επτακόσια ευρώ !!!! Δεν είναι και λίγα!!! Στο μεταξύ αν επιλέξουμε ιδιωτικό παιδικό σταθμό θα δίνουμε κι άλλα χρήματα και αυτή τη στιγμή δε είμαστε στην καλύτερη οικονομική κατάσταση!!!! Στην Ελλάδα της κρίσης τα φέρνουμε κι εμείς πολύ δύσκολα!!!!
Αυτά σε γενικές γραμμές
Θεραπευτικό πρόγραμμα, αισθητηριακη ολοκλήρωση;
Επανέρχομαι κι εγώ μετά από τόσα σχόλια, που δίνουν λαβή για σκέψεις.
Βλέπω ότι έχουν σχολιάσει και απαντήσει πολύ έμπειρες μαμάδες, γι' αυτό θα έλεγα ότι το πρακτικό σκέλος έχει καλυφθεί.
Επιτρέψτε μου να κάνω λοιπόν δυο θεωρητικά σχόλια, για να πω κι εγώ το... επιστημονικό μου! Νομίζω όμως ότι έχει πολλή ουσία, οπότε δεν θα είναι περιττολογία.
Πρώτο σχόλιο, η αισθητηριακή ολοκλήρωση. Θα ήθελα να καλέσω όλες και όλους να έχουμε επίγνωση ότι όλα τα περί αισθητηριακής ολοκλήρωσης είναι μια αμφιλεγόμενη θεωρία και τίποτα περισσότερο. Οι περισσότεροι γονείς και θεραπευτές (πλην γιατρών και ψυχολόγων) την έχουν ενστερνισθεί πλήρως, όχι για επιστημονικούς λόγους, αλλά επειδή η θεωρία αυτή απέκτησε πολύ μεγάλο ρεύμα.
Σε επιστημονικό επίπεδο όμως πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι έννοιες όπως "ολοκλήρωση", "απαρτίωση", "ρύθμιση" ισχύουν στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα με τον τρόπο που παρουσιάζονται σ' αυτή τη θεωρία. Είναι δηλαδή μια καθαρή υπόθεση. Γι' αυτό οι πιο προωθημένες χώρες στον τομέα του αυτισμού, εκεί όπου αρχικά διαδόθηκε η αισθητηριακή ολοκλήρωση, παύουν η μία μετά την άλλη να αποζημιώνουν τις οικογένειες που κάνουν αυτή τη θεραπεία (Αυστραλία, ορισμένες πολιτείες ΗΠΑ, από φέτος και Αγγλία). Βέβαια, σε αυτό έφταιξε και το ότι καμία έρευνα μέχρι σήμερα δεν έπεισε ότι αυτή η θεραπεία αξίζει να γίνεται στον αυτισμό. Αυτά είναι τα γεγονότα. Που σημαίνουν ότι μεθαύριο μπορεί να ακούσουμε ότι αυτή η προσέγγιση είναι περιττή ή ότι δεν ισχύει κ.λπ.
Τώρα, η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα συμπτώματα που προσπαθεί να εξηγήσει η αισθητηριακή ολοκλήρωση, ίσως να εξηγούνται με άλλους τρόπους, πιο απλούς. Από την άλλη, δεν αμφισβητώ ότι η θεωρία αυτή μάς έχει δώσει πολύ καλές ιδέες για να ηρεμούμε τα παιδιά και να τα κάνουμε συνεργάσιμα. Είμαι πεπεισμένος πλέον ότι τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από συνεδρίες αισθητηριακής ολοκλήρωσης, γιατί αυτές δεν μειώνουν τα συμπτώματα του αυτισμού, αλλά μόνο τα συμπτώματα δυσφορίας του παιδιού. Ανάμεσα στα πάμπολλα παιδιά που έχω παρακολουθήσει, ούτε ένα δεν έγινε λιγότερο αυτιστικό επειδή έκανε αισθητηριακή ολοκλήρωση, γινόταν όμως πιο ήρεμο κατά τη διάρκεια της συνεδρίας (και μόνο). Αυτό έχει επιβεβαιωθεί και από την ερευνητική βιβλιογραφία. Και αν με τις συνεδρίες τελικά καταπολεμάς ένα σύμπτωμα, μετά από λίγο εμφανίζεται ένα άλλο, νέο.
Είμαι λοιπόν υπέρ της εφαρμογής τεχνικών αισθητηριακής ολοκλήρωσης ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, από τους γονείς ει δυνατόν, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ το παιδί κάνει το πρόγραμμά του (παιχνίδι, αυτοεξυπηρέτηση, παιδαγωγικό...). Γονείς και θεραπευτές δηλαδή να εφαρμόζουν κατά τη διάρκεια των άλλων μαθημάτων, τεχνικές Α.Ο. όποτε το παιδί δεν συνεργάζεται καλά, για να το βοηθήσουν να συμμετέχει ενεργά στο "μάθημά" του. Όχι ξεχωριστές ώρες για Α.Ο., αυτό είναι άχρηστο. Θα δείτε μεθόδους, όπως το Floortime, οι οποίες χρησιμοποιούν πολύ την Α.Ο., αλλά όχι σε ξεχωριστές συνεδρίες, και πάνε πολύ καλύτερα.
2. Τα μεγαλύτερα ερευνητικά ινστιτούτα σε αμερικανικά πανεπιστήμια, τα τελευταία χρόνια εκπονούν έρευνες για την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων για αυτισμό. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι λιγότερες από 20 ώρες την εβδομάδα δεν βοηθούν το παιδί να περάσει σε πιο ήπια κατάσταση, ενώ περισσότερες από 20 ώρες μερικές φορές θεραπεύουν εντελώς ορισμένα παιδιά. Έτσι, εδώ και χρόνια οι 20 ώρες έχουν καθιερωθεί σαν μίνιμουμ απαίτηση. Επειδή λίγες οικογένειες μπορούν να το κάνουν αυτό (και εδώ και στην Αμερική!) τα πανεπιστημιακά ινστιτούτα, αφού έχουν εκπονήσει αρκετά διάσημα προγράμματα (όπως τα Lovaas, PRT, ESDM, RIT, που είναι τα πιο γνωστά κατά χρονολογική σειρά εμφάνισης -και είναι ίσως και τα αποτελεσματικότερα στον κόσμο), τώρα καταπιάνονται με την εκπόνηση προγραμμάτων εκπαίδευσης γονέων σαν την ΜΟΝΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ελπίδα θεραπείας του αυτισμού! Συμφωνώ λοιπόν απολύτως με τη μαμά που αντιλήφθηκε εξαρχής ότι πρέπει να κάνει κάτι η ίδια στο σπίτι, ει δυνατόν και όλη τη μέρα.
Πρόσφατα παρουσιάσαμε το DIR Greenspan's Floortime (*). Το Flooritme καλεί και τους γονείς να συμμετέχουν στη θεραπεία του παιδιού τους δουλεύοντας στο σπίτι μαζί του. Το ίδιο κάνουν και άλλα προγράμματα ανάλογης φιλοσοφίας, όπως τα LEAP, Salomon's PLAY, RDI, Spark, πασίγνωστα στο εξωτερικό. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα δεν τα βρίσκεις, γιατί είμαστε βολεμένοι στο σχήμα "εργοθεραπεία - λογοθεραπεία" ως επί το πλείστον. Ελαχιστότατοι μπαίνουν στον κόπο να δώσουν τα απαραίτητα χρήματα για να φέρουν μια μέθοδο στην Ελλάδα μέσω εκπαίδευσης και εξασφάλισης των πνευματικών δικαιωμάτων... Σχετικά σύντομα πάντως θα κάνουμε και άλλα (*) σεμινάρια. Δυστυχώς, αυτά τα σεμινάρια δεν θα τα δείτε να διαφημίζονται, διότι η διαφήμιση κοστίζει και αυτό θα έκανε με τη σειρά του πιο ακριβά τα σεμινάρια, άρα και πιο δυσπρόσιτα. Τα κοινοποιούμε λοιπόν σε επαγγελματίες θεραπευτές - και όποιος θέλει έρχεται. Αυτά, για να ξέρετε πάνω κάτω τι γίνεται στο πεδίο της θεραπείας του αυτισμού, πρώτα έξω, και μετά στη χώρα μας.
(*) Μικρό μέρος του κειμένου έχει αφαιρεθεί από το NOESI.gr ως διαφημιστική προβολή χωρίς προηγούμενη συνεννόηση.
Απλά σε καταλαβαίνω απόλυτα...
Απλά σε καταλαβαίνω απόλυτα...
Θα ηθελα να μιλήσουμε στείλε μου E-mail στο lidian23@yahoo.gr.
Διάβασα προσεκτικά όλα όσα γράψατε και έχω μια ένσταση!
Οι περισσότεροι γονείς και ο κος Καφαντάρης που από ότι διάβασα στο βιογραφικό του είναι παιδοψυχίατρος υποστηρίζουν ότι η έκπαιδευση και η δουλειά στο σπίτι είναι σημαντική!! Όμως εγώ για παράδειγμα και μία άλλη φίλη μου που έχουμε ΔΥΟ παιδάκια με δυσκολίες πόσες αντοχές πρέπει να έχουμε???? Εγώ για παράδειγμα έχω δύο παιδάκια που πρέπει πρώτα από όλα να ικανοποιήσω τις βασικές τους ανάγκες (σίτισης, καθαριότητας κλπ) - σε αυτό να λάβετε υπόψη ότι είναι στην ίδια ηλικία και κατά συνέπεια οι ανάγκες αυτές συμπίπτουν τις περισσότερες φορές - πότε λοιπόν θα μου μείνει χρόνος για να παίζω μαζί τους???? Σας πληροφορώ ότι είμαι ξεθεωμένη και να φανταστείτε δεν εργάζομαι. Α και κάτι πού σημαντικό επίσης εγώ και ο άντρας μου δεν χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για εμάς??? Πως θα μπορέσουμε να πάρουμε τις ανάσες μας???
Δεν ξέρω για τα δικά σας παιδιά τα δικά μου όμως είναι αρκετά ζωηρά και διεκδικούν αυτό που θέλουν και πολλές φορές πιεστικά!!! Ασε δε όταν αρρωστήσουν τότε δεν το συζητώ!! Όσο για την αλληλεπίδραση εμείς στο σπίτι δεν κάνουμε και τίποτε άλλο αλλά στη δική μας περίπτωση τα παιδάκια μου τη ζητούν από μόνα τους κι εγώ μερικές φορές δεν έχω αποθέματα γιατι το σώμα δεν με ακολουθεί.....
Από ότι κατάλαβα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική αφού κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός! Όλοι μας κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας! Άλλοι μπορούν περισσότερο άλλοι λιγότερο!!! Ομως η ουσία έχει νόημα!!!
Σας ευχαριστώ και πάλι.
Να ήξερες πώς σε καταλαβαίνω!
Δήμητρα εγώ καταλαβαίνω πολύ καλά αυτά που γράφεις και σε νιώθω.Ένα να θυμάσαι...κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και αυτό είναι προς τιμήν σου.Το ξέρω αυτό το συναίσθημα...να μην έχεις κουράγιο ούτε να σηκώσεις τα χέρια σου ,ούτε να σύρεις το σώμα σου μέχρι το κρεβάτι.Κι έχεις απόλυτο δίκιο να αισθάνεσαι ότι δεν προλαβαίνεις.Δεν θα κάνεις εσύ τον θεραπευτή στα παιδιά σου και μην το φορτωθείς αυτό ούτε σαν σκέψη καν.Με τα χρόνια κατάλαβα ότι όσο πίεζα τα παιδιά μου να κάνουν αυτό κι εκείνο και το άλλο μόνο αρνητικό αποτέλεσμα είχα.Τότε λοιπόν αλλάξαμε κέντρο και έγινε ένα μικρό θαύμα.Αυτή η γυναίκα δεν φρόντισε μόνο τα παιδιά μου αλλά κι εμένα.Στάθηκε δίπλα μου σαν άνθρωπος,με κατανόηση ,με αλήθεια στο βλέμμα κι όχι απλή συμπόνια.Κι όταν ένας άνθρωπος πιστεύει σε εσένα ,όταν σου δείχνει εκτίμηση τότε γίνεται κάτι μαγικό.Σαν να ισιώνει το κορμί από το βάρος του πόνου ,σαν να παίρνεις μια δύναμη που δεν πιστευες ότι διέθετες.Κατάλαβα ότι έχω δυο δύσκολα αλλά χαρισματικά παιδιά και όχι δύο σίφουνες που δεν άφηναν τίποτα όρθιο.Μου έμαθε πώς να βάζω στόχους μικρούς και να τους δουλεύουμε μεσα από το παιχνίδι.Ούτε εγώ είχα χρόνο και σε καταλαβαίνω.Άφησα όμως τα ρούχα ασιδέρωτα ,δουλειές μόνο δυο φορές την εβδομάδα και καθόμουν κάτω κι έπαιζα μαζί τους.Χωρίς καν να εχω το στόχο στο μυαλό μου.Κι όταν δεν ήμουν καλά τα έπαιρνα έξω κι έκανα μκρές βόλτες γιατί μεγαλές βόλτες δεν μπορείς να κάνεις με δύο υπερκινητικά παιδια.Με τον καιρό εκπαιδευόμαστε εμείς και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πώς να τους συμπεριφερθούμε ώστε να μην έχουν τόσες εκρήξεις.Εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι το κλειδί ...να μάθουμε πως να διαχειριζόμαστε τα παιδιά μας.Και βέβαια να τα οριοθετήσουμε.Αυτό είναι και το πιο δύσκολο και θέλει συνεχή αγώνα.Τον πρώτο καιρό δεν άντεχα μου φαινόταν σαν σκλαβιά η καθημερινότητά μου.Και μετά βλέποντας τα παιδιά μου να εξελίσσονται την αγάπησα.Και με κάθε μικρό βήμα έπαιρνα δύναμη να αντέξω την κούραση και τα κακόβουλα σχόλια των άλλων.Όλα θα γίνουν καλή μου....φτάνει να πιστέψεις στον εαυτό σου και στα παιδιά σου.Στο λέω εγώ που περασα από τη θέση σου και κόντευα να τρελλαθώ.'Ολα θα πάρουν το δρόμο τους και θα είσαι η πιο περήφανη μάνα και δίκαια θα το νιώθεις αυτό.Γιατί ότι θα εχεις πετύχει θα το έχεις πετύχει με κόπο και θα το αγαπάς διπλά.Ίσως παρα είμαι ρομαντική ,δεν ξέρω,όμως όταν βάζεις την ψυχή σου σε αυτό που κάνεις τότε σίγουρα το κάνεις σωστά!
Με αγάπη Μαρία
Σε ευχαριστώ Μαρία
Σε ευχαριστώ Μαρία για τα όμορφα λόγια!
Το Kέντρο που πάμε δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο για τα παιδια μου. Ζώντας σε μια επαρχιακή πόλη δεν έχω πολλές επιλογές. Εμείς έχουμε δυο θεραπευτές. Και οι δυο βλέπω όμως ότι είναι κοντά στα παιδάκια μου και από ότι μπορώ να καταλάβω κάνουν καλή δουλειά. Ο χρόνος θα δείξει...
Δεν ήθελα να νιώσεις έτσι
πραγματικα στο λεω.. καταλαβαινω το πως νιωθεις καλυτερα απο τον καθενα πιστεψε με και το χειροτερο αυτη τη στιγμη ειναι να νιωθεις "ενοχες" για το αν κανεις κατι καλα η οχι και πραγματικα δεν ειχα σκοπο να "σου την πω".. απλα αυτο εκανα και αυτο μπορουσα να σε συμβουλεψω με αυτην την εμπειρια ενος χρονου που εχω μεχρι τωρα και ενω εσυ εισαι ακομη στην αρχη.. αυτο δε σημαινει οτι εγω εκανα το σωστο και εσυ το λαθος..το συγκεκριμενο "προβλημα" δεν εχει συνταγες.ειναι αυτο που ειναι και ο καθενας απο μας το χειριζεται αναλογα την περιπτωση του.. και φυσικα αυτες τις συμβουλες μονο μπορει να δωσει
εχω κουραστει κι εγω παρα πολυ και ξερω πως ειναι.. να φανταστεις ημουν με την κοιλια στο στομα και τωρα εκτος απο το συγκεκριμενο παιδι εχω και ακομη ενα το οποιο με ξενυχταει κιολας!! φυσικα πολλες φορες τα παραταω και δεν ασχολουμαι γιατι απλα ειναι ανεφικτο...η κουραση απεριγραπτη οχι τοσο η σωματικη αλλα κυριως η ψυχολογικη..οσο για τη συζυγικη ζωη εχεις απολυτο δικιο.. πρεπει ολα να ισορροπουν
μακαρι να μπορεσεις να βρεις τους ρυθμους σου συντομα, και να πανε ολα καλα
Αλεξάνδρα δεν ένοιωσα άσχημα!
Αλεξάνδρα δεν ένοιωσα άσχημα! Απλά είπα πως αισθάνομαι και σίγουρα κανείς απο εσάς δεν με έκανε να αισθανθώ άσχημα!!
Τώρα για παράδειγμα είμαι σε καλύτερη φάση!!!
Φιλιά σε όλους!!!
Γεια σας!!!
Eπανέρχομαι πάλι για να σας ρωτήσω εαν αφήνετε τα παιδιά σας να βλέπουν τηλεόραση. Τα δικά μου θέλουν να βλέπουν διαφημίσεις! Τρελαίνονται για όλες σχεδόν τις διαφημίσεις! Ο ένας ειδικά μου δείχνει τα προιόντα και θέλει να του τα ονοματίζω.
Ο παιδοψυχίατρος του Κέντρου μου είπε να μη τα αφήνω να βλέπουν. Αλλά εγώ μερικές φορές δεν το τηρώ γιατί βλέπω ότι τους αρέσει! Προβληματίζομαι όμως για το αν πράττω σωστά και θα ήθελα τη γνώμη σας.
Έπισης ένα άλλο που τους αρέσει είναι να ξεφυλλίζουν περιοδικά όπου και οι δύο χρησιμοποιώντας το δείκτη θέλουν να τους ονοματίζω ότι τους τραβά τη προσοχή. Συνήθως είναι αντικείμενα που αναγνωρίζουν, ζώα, μάρκες προιόντων, αυτοκίνητα και κάποια πράγματα που αγοράζουμε απο το σουπερ μάρκετ, οι ονομασίες των διαφόρων σούπερ μάρκετ που πηγαίνουμε και άλλα πολλά.
Τέλος για το ότι με τραβάνε από το χέρι το συζήτησα με το Κέντρο και μου είπαν ότι όταν μπορώ να ανταποκρίνομαι γιατί είναι κι αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας αφού δεν έχουν αναπτύξει τη λεκτική ακόμη.
Αυτά προς το παρόν!
Tηλεόραση - Διάσπαση προσοχής
Εμενα μου ειχαν πει οτι καλο ειναι να την περιορισω οσο μπορω γιατι προκαλει διασπαση προσοχης.. Βεβαια επειδη η τηλεοραση ειναι στη ζωη μας καλως η κακως δεν μπορουμε να την αποφυγουμε, οποτε δε συμφωνω πληρως, δηλ αφου ειναι κατι που ευχαριστει το παιδι το χρησιμοποιω κιολας σαν κινητρο για προγραμμα της ημερας.. πχ βλεπουμε τηλεοραση και μετα ζωγραφιζουμε κατι σχετικο κλπ, ή θα κανουμε μια δραστηριοτητα και το χρησιμοποιω σαν επιβαβευση κλπ
Το πιασιμο απο το χερι ειναι επικοινωνια αρκει να μην επαναπαυονται.. Κατα τα αλλα ειναι πολυ ωραιο που δειχνουν με το δαχτυλο και κυριως το οτι το κανουν για να μαθουν κατι.. Νομιζω οτι τα πατε πολυ καλα.