Ξύξε μαμά, ξύξε....

Εικόνα Μαριαλεξ

Αυτό μου είπε κι αμέσως τα μάτια μου θόλωσαν. Πόσο καιρό περίμενα να ακούσω αυτή τη μαγική λεξούλα! Μαμά! Ξύξε μαμά, ξύξε! Όπως και να το κάνεις δεν έχω άδικο να χαίρομαι. Μετά από δύο χρόνια λογο και έργο έχουμε μάθει πολλές λεξούλες, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που με κοίταξε στα μάτια, που με άφησε να διαβάσω την ψυχή του, που μου χάρισε γενναιόδωρα το χαμόγελό του και μου ζήτησε να συνεχίσω να ξύνω τα ποδαράκια του. Και μετά έκλεισε τα μάτια σαν γατάκι, με ζωγραφισμένο ακόμη το χαμόγελο στο προσωπάκι του και απολάμβανε τα χάδια μου.  

Και κάθε φορά που σταματούσα για να τον κάνω να μου το ξαναζητήσει, μου έλεγε ξύξε μαμά. . . ξύξε κι έπαιρνε το χέρι μου και το ξαναέβαζε στα γόνατά του. Τόσες επιτυχίες μαζεμένες, πώς να τις αντέξει η μάνα; Πόση χαρά να χωρέσει η καρδιά μου; Κι εγώ τον κοίταζα περήφανη, δεν τον χόρταινα! Ίσως κάποιος θα πει ότι είμαι δραματική, υπερευαίσθητη. Κάποιος άλλος ναι,ίσως το έλεγε. . . . όχι όμως εσείς. Εσείς ξέρετε! Εσείς ξέρετε πώς είναι να παρακαλάς για ένα τους βλέμμα.

Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να τρέχουν και να παίζουν και οι δύο μαζί. Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν επικοινωνούσαν, ο καθένας έκανε τα δικά του. Τους παίρνω λοιπόν κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου και τους μιλάω. Ο μικρός βέβαια δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά που λέω με τον μεγάλο. Έχω κρεμάσει όμως ζωάκια και αυτοκινητάκια και στη αρχή ζητούσα από τον μεγάλο να μου κάνει τους ήχους των ζώων και να μου δείχνει τα χρώματα. Και σιγά σιγά μπήκε και ο μικρός στο παιχνίδι και φυσικά τα μάθαμε όλα!

Μέσα από όλα αυτά που έχω ζήσει μέχρι τώρα με τα παιδιά μου,ενα έχω καταλάβει. Η αγάπη και η αποδοχή είναι η μισή δουλειά. Όταν έβγαλα από το μυαλό μου το "πρόβλημά" τους,όταν τα αγκάλιαζα χωρίς να έχω την ψυχή μου φορτωμένη,τότε άρχισαν να ανθίζουν. Τίποτα δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Υπομονή,αποδοχή και αγάπη. Μόνο αυτά χρειάζονται ,μόνο αυτά χρειάστηκα εγώ. Δεν ξέρω ίσως να ήταν γραφτό να εξελιχθούν και οι δυο καλά,ίσως να γινόταν έτσι κι αλλιώς ακόμη κι αν δεν προσπαθούσαμε τόσο. Όλο αυτό όμως με έχει κάνει να ακούω τα παιδιά μου,να διαβάζω αυτά που δεν μπορούν να πουν. Να τους δίνω την ψυχή μου με την ελπίδα ότι το νιώθουν και μεγαλώνοντας να γίνουν άνθρωποι. Όχι λειτουργικοί ,νευροτυπικοι ή όπως αλλιώς λένε τους βελτιωμένους αυτιστικούς.

Να γίνουν άνθρωποι,να είναι. . . να  αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Δεν περιμένω στη γωνία να δω να πετυχαίνουν τους στόχους της θεραπείας. Νομίζετε δεν το νιώθουν ότι περιμένουμε πάντα να πετύχουν κάτι;Εγώ είμαι η μάνα τους και είμαι εδώ για να τα αγαπάω μόνο. Να καταλαβαίνουν ότι για μένα είναι ο κόσμος μου και τα λατρεύω γιατί είναι αυτό που είναι. Γαργαλίστε τα λοιπόν ,κάντε τα βόλτες μιλώντας τους,κυνηγήστε τα ,παίξτε μαζί τους. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά των θεραπευτών. Οι θεραπευτές είναι πολλοί,η αγκαλιά και η αγάπη της μάνας μονο μία. Δεν πρέπει να αγχονόμαστε και να χάνουμε τη χαρά του να τα βλέπουμε να μεγαλώνουν. Γιατί όταν καταλάβουμε πόσα έχουμε χάσει τότε θα είναι αργά. Ο χρόνος θα έχει πετάξει και μαζί και η σχέση μας με τα παιδια μας. Εγώ τα κατάλαβα αργά και με το δύσκολο τρόπο. Να τα αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε κατι ,η αγάπη είναι δώρο.. όχι ανταλλαγή!

Με αγάπη Μαρία

Σχόλια

Μπράβο σας...

Εικόνα Τάνια

...Μαρία εγώ δεν σε θεωρώ καθόλου δραματική ή υπερβολική. Ετσί ακριβως ένιωσα όταν ο μικρός μου με φώναξε πρώτη φορά όταν ξύπνησε το βράδυ. Μέχρι τότε έκλαιγε ή ερχόταν μέσα μόνος του. Και ένα βράδυ είπε 'Μαμα'. Νομισα ότι το έβλεπα στον ύπνο μου. ΄Αλλα δεν το έιδα, πήγα στο δωματιο του και μου ξαναείπε 'Μαμά εκεί' και μου έδειξε στο κρεβάτι δίπλα του. Και κουρνιασε δίπλα μου,κι εγώ αρχισα να κλαιω μες τη νύχτα.

Τώρα εχουμε ανθίσει όπως λες κι εσύ, αλλά η πρώτη φορα που σε χρειάζονται και στο λένε είναι ασυγκριτη..

Πάντα τέτοια ευχομαι, φιλιά

Τάνια

like0

Πάντα τέτοια

Εικόνα katerinanm

Γεια σου Μαρια...

Ποσο σε νιωθω...δεν εχω λογια!! Το εχω νιωσει και εγω και δεν υπαρχει τιποτα αλλο που να με εκανε να νιωσω ετσι...Εχουμε ανθισει και εμεις και μερα με τη μερα ειναι ακομη καλυτερα..και ακομη καλυτερα!!Τα συναισθηματα ειναι πραγματι ασυγκριτα!!

Κατερινα

like0

Μαράκι μου είμαι τυχερή που σε γνώρισα

Εικόνα simela mag

Μαρακι μου ειμαι τυχερη που σε γνωρισα εστω και διαδυκτιακα.ευχομαι να τα πουμε και απο κοντα συντομα!!!!!

like0

Θετική ενέργεια...!!!

Εικόνα Ιωάννα

Αγαπητή Μαρία έχω διαβάσει αρκετά από τα βιολόγιά σου και έχω πραγματικά την ανάγκη να σου πω το πόσο κουράγιο παίρνω από "τις κουβέντες σου"...!!!

Συγχαρητήρια...και πάλι συγχαρητήρια...!!!

Σ'ευχαριστώ...

like0

Βρείτε ένα θέμα άμεσα!

Αφίσα της δράσης Μένουμε Ενωμένοι, μία πρωτοβουλία του noesi.gr για την εξ αποστάσεως υποστήριξη κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19.
✰ Ψηφιακή Αλληλεγγύη NOESI.gr
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες​ για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.