Ζητάω πολλά;
Πριν από λίγες μέρες, ένα απόγευμα εκεί που καθόμασταν ακούω το μικρό να λέει "είσαι βλάκας, να μη ξανάρθεις εδώ ποτέ" και να το επαναλαμβάνει αρκετές φορές. Ο Στάθης, όπως και πολλά αλλά παιδιά με παρόμοια διαταραχή έχει ηχολαλικό λόγο (όχι μόνο). Σε μικρότερη ηλικία επαναλάμβανε ολόκληρες συζητήσεις, χωρίς να παραλείψει ένα κόμμα ή να αλλάξει τον τόνο της φωνής, λες και ήταν μαγνητόφωνο. Αυτή τη συνήθεια την περιόρισε σιγά-σιγά καθώς άρχισε να εξελίσσεται ο λόγος του. Πολλές φορές όμως την επαναφέρει, κυρίως όταν κάτι τον αναστατώνει, οπότε μιλάει μόνος του και εξωτερικεύει αυτό που τον ενόχλησε αρχικά. Αυτό συνέβη και σ'αυτή την περίπτωση.
Το παιδί εκτός από το σπίτι μας, το σπίτι της γιαγιάς και τον παιδικό, δεν πηγαίνει πουθενά αλλού, τουλάχιστον όχι χωρίς να είμαστε εγώ ή ο μπαμπάς του παρόντες. Είμαι σίγουρη λοιπόν ότι κάποιος του το είπε στον παιδικό. Και αν αυτός ο κάποιος ήταν ένα άλλο παιδάκι, τότε ο μόνος λόγος για τον οποίο το παιδί πηγαίνει παιδικό, δηλαδή για να κοινωνικοποιηθεί και να μάθει από την συμπεριφορά των άλλων παιδιών, πάει στράφι! Κι ακόμη χειρότερα αν το άκουσε από κάποια δασκάλα.
Αυτοί βέβαια το αρνήθηκαν, ότι δεν αφήνουν τα παιδιά να εκφράζονται έτσι κ.λπ. αλλά εγώ δεν το πιστεύω. Το παιδάκι μου είναι μόλις 3,5 χρονών. Αν από τώρα η διαφορετικότητά του προκαλεί τέτοιου είδους προβλήματα στις σχέσεις του με τους συνομηλίκους, τι θα γίνει αργότερα, στην εφηβεία.
Τρέμω στη σκέψη ότι θα γίνει αντικείμενο συναισθηματικής και λεκτικής κακοποίησης, ή ίσως και σωματικής. Πονάω για την πληγωμένη του ψυχούλα, τη στιγμή που το μόνο που θέλει είναι επαφή με τα άλλα παιδιά, κάποιον να του δώσει λίγη σημασία. Αυτό το κενό εγώ ως μητέρα δε μπορώ να το καλύψω, αλλά δε μπορώ και να αναγκάσω κανένα παιδί να ασχοληθεί μαζί του.
Τις προάλλες πήγαμε στις κούνιες κι ένα μεγαλύτερο κοριτσάκι ήρθε και του μίλησε, τον κούνησε, έπαιξε μαζί του. Ήταν πολύ χαρούμενος, της απευθύνθηκε με το όνομά της, της ζήτησε να κατέβει από εκεί που ανέβηκε για να μην πέσει, μέτρησαν μαζί μέχρι το τριάντα κι εκείνη παρατήρησε πως είναι πολύ έξυπνος.
Πόσο είχα ανάγκη να το ακούσω αυτό και πόσο με επηρέασαν τα λόγια ενός εξάχρονου παιδιού! Αυτό θέλω για το παιδί μου, να τον αποδέχονται για αυτό που είναι και τότε αυτός μπορεί να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του!
Σχόλια
Είναι μέσα στη ζωή!
Δυστυχώς
Κι όμως δεν είναι έτσι!