νόηση, ετών 18:)

Προσωπικά είχα εμπειρία από τρεις παιδοψυχιάτρους, εκ των οποίων ο ένας παρακολουθεί το παιδί εδώ και δυο χρόνια. Οι δύο από τους τρεις μου μίλησαν για αυτιστικά στοιχεία αλλά όχι αυτισμό και στο τέλος μας έδωσαν διάγνωση ΔΑΔ-ΜΠΑ (μετά πό δυο χρόνια παρακολούθησης). Μέχρι εδώ καλά. Η τρίτη (και φαρμακερή!), έδωσε διάγνωση για Asperger με δείκτη νοημοσύνης κάτω του 30, προφανώς επειδή ζητήσαμε βεβαίωση για το επίδομα. Βέβαια αν κατέθετα αυτή την βεβαίωση στην επιτροπή, θα γελούσε και το παρδαλό κατσίκι! Κατά την εξέταση, το παιδί έπαιζε στο διπλανό δωμάτιο. Κάποια στιγμή ήρθε στο γραφείο της γιατρού και κάτι ζήτησε. "Μιλάει" μου είπε, "άρα έχει Asperger"! Και αργότερα με ρώτησε αν μας αγκαλιάζει. "Μας αγκαλιάζει και μας φιλάει" απάντησα, "δε νομίζω" μου είπε αυτή. Δεν γνωρίζω ακριβώς τι διδάσκονται στο πανεπιστήμιο σχετικά με τις αυτιστικού τύπου διαταραχές, αλλά θα περίμενα οι γνώσεις ενός γιατρού επί του θεμάτος, αν μη τι άλλο, να είναι απαλλαγμένες από τέτοιυ είδους προκαταλήψεις. Ο κάθε γονιός που έχει παιδί με αυτιστική διαταραχή γνωρίζει ότι η περίπτωση του παιδιού του είναι μοναδική και ότι κάθε παιδί έχει τον δικό του "αυτισμό", με αδυναμίες σε ορισμένους τομείς και δυνατότητες σε άλλους. Δεν μπαίνουν όλες οι περοπτώσεις σε ένα σακούλι! Πάντως επειδή υπάρχουν και σωστοί γιατροί, είναι κρίμα κάποιοι αστοιχείωτοι να χαλούν την γενικότερη εικόνα.