Το παρακάτω πολύ όμορφο κείμενο γράφτηκε στις 25-3-2013 από μία μαμά στις ΗΠΑ που έχει δύο αγοράκια δίδυμα, και τα δύο με εγκεφαλική παράλυση.Το μπλογκ στο οποίο το βρήκα δίνει την άδεια σε όποιον θέλει να το μοιραστεί με όποιον θέλει. Έτσι κι εγώ το μοιράζομαι μαζί σας. Νομίζω ότι κάθε γονιός παιδιού με οποιοδήποτε αναπηρία μπορεί να ταυτιστεί, τουλάχιστον εν μέρει. Η αναπηρία των γιων μου σημαίνει ότι ποτέ δεν θα είμαι απλά μια μαμά.

Σε συνέχεια των συζητήσεων που είχαμε για το σχολείο δημοσιεύω τα παρακάτω:

Για μένα, ενώπιον του Θεού, το πιο υπεύθυνο επάγγελμα, που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι νηπιαγωγός. Αλλά και το πιο δύσκολο, γιατί πλάθει ψυχές. Και πλάθοντας ψυχές, πλάθεις ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατ΄ εικόνα του Θεού πλασμένοι. Και έτσι γίνεσαι συνεργός του Θεού, όπως γίνονται και οι γονείς, όταν τεκνοποιούν Και συνέχισε: Αν δεν έχεις τα κότσια να γίνεις νηπιαγωγός, να γίνεις δάσκαλος. Είναι το ίδιο υπεύθυνο. Κι αν δεν μπορείς ούτε δάσκαλος, τότε να γίνεις καθηγητής!
Γέρων Παϊσιος ο Αγιορείτης

Μιας και ο γιος μου (που έχει εγκεφαλική παράλυση) του χρόνου θα πάει στο νηπιαγωγείο (στο δημόσιο γενικό νηπιαγωγείο) έχω αρχίσει την αναζήτηση. Έχω ζητήσει ραντεβού από το σύμβουλο ειδικής αγωγής της περιοχής μας για να με συμβουλέψει, αλλά ακόμη δεν με έχουν ειδοποιήσει (το ζήτησα πριν 10 μέρες περίπου). Μέχρι τώρα έχω μιλήσει με την παιδονευρολόγο, τη φυσιοθεραπεύτρια, την εργοθεραπεύτρια και ένα σύμβουλο ειδικής αγωγής, συνταξιούχο πλέον, ο οποίος βέβαια ο άνθρωπος μου έχει δώσει γενικές κατευθύνσεις αλλά δεν γνωρίζει φυσικά τα νηπιαγωγεία της περιοχής μου.

Η ιστορία που θα γράψω έγινε το 2009 στην Αμερική και δημοσιεύτηκε στον αμερικάνικο τύπο απ' όπου και μεταφράζω. Ένα κοριτσάκι 10 ετών, η Riley Christensen από το Illinois, έψαχνε με τη μαμά της στο ίντερνετ να βρουν ένα ποδήλατο για να το κάνουν δώρο στο μπαμπά της για τα γενέθλια του. Ψάχνοντας στη σελίδα του καταστήματος Bikerack (www.thebikerack.com) είδε ένα σύνδεσμο (link) που παρέπεμπε στη σελίδα της οργάνωσης projectmobility (www.projectmobility.com), η οποία προσπαθεί, αναζητώντας δωρεές, να προμηθεύσει άτομα με κινητικές δυσκολίες είτε εκ γενετής, είτε λόγω τραυματισμού, με ειδικά ποδήλατα ώστε να τους εξασφαλίσει τη δυνατότητα μετακίνησης.

Ήρθε ο καιρός να κάνει το παιδί το πρώτο του μπότοξ. Λόγω του κόστους, απευθυνθήκαμε στο ταμείο μας για να το καλύψει. Το ταμείο μας εξήγησε ότι χρειάζεται να γραφτεί το φάρμακο στο βιβλιάριο από γιατρό δημόσιου νοσοκομείου, να συνοδεύεται από γνωμάτευση για την ανάγκη χρήσης του φαρμάκου και ότι το προμηθευόμαστε μόνο από φαρμακείο δημόσιου νοσοκομείου, εκτός αν έχουν έλλειψη, οπότε μας δίνουν μια σχετική βεβαίωση και πηγαίνουμε σε φαρμακείο ιδιώτη. Για το πρώτο σκέλος εντάξει, κλείσαμε ραντεβού στο Παίδων για αρχές Ιουνίου. Για το δεύτερο σκέλος όμως, η περίπτωση είναι για γέλια και για κλάματα.