Απαγοητευμένη ακόμα
Εχουν περασει 17 μηνες απο τα ξαφνικα νεα που αλαξαν τη ζωη μας και νιωθω τοσο απογοητευμενη με ολους γυρω μου. Το παιδι μου μου ειπαν μετα απο μια τελεια εγκυμωσυνη οτι εχει συνδρομο νταουν, ουτε οι γιατροι δεν το πιστευαν αλλα προσπαθησαμε να το αντιμετωπισουμε γρηγορα γιατι υπηρχαν κι αλλα παιδια στην οικογενεια και επρεπε να φανουμε δυνατοι.
Το αγαπησαμε αμεσως αλλα μεχρι τοτε δεν ξεραμε τιποτα για το συνδρομο Νταουν. Ό,τι εχουμε καταφερει μεχρι τωρα το καναμε μονοι μας. Καμια βοηθεια απο πουθενα γιαυτο και νιωθω ετσι. Φυσικα ειμαστε απο τους τυχερους, γιατι και μιλαει και περπαταει και τρωει κανονικα και δεν εχει προβληματα υγειας. Βεβαια, πριν δυο μηνες γνωρισα εναν πολυ καλο γιατρο στο Ιπποκρατειο, αλλα ολη η ομαδα ειναι καλοι. Αυτα..
Σας ευχομαι καλη χρονια σε ολους σας και στης οικογενειες σας παντα με υγεια..
Σχόλια
To E-mail δε λειτουργεί
Aπογοητευμενη ακομα