νόηση, ετών 18:)

Καλημέρα Ηλία!! Έχεις το δικαίωμα να πάρεις δεύτερη γνώμη απο άλλον γιατρό και εγώ στην θέση σου το ίδιο θα έκανα στην συγκεκριμένη περίπτωση αν δε με κάλυπταν οι απαντήσεις. Και με το κέντρο που πηγαίνει ο μικρός αν νιώθεις πως παραγκωνίζονται οι ανάγκες σας καλό θα ήταν να κάνεις πολύ καλή έρευνα για κάποιο άλλο. Και σου λέω πολύ καλή έρευνα γιατί δεν είναι εύκολο για τα παιδιά να αλλάζουν συχνά περιβάλλον. Όσο αφορά την αποδοχή του αυτισμού εννοείται πως θα την αποδεχτείς όταν η αξιολόγηση του παιδιού θα είναι τεκμηριωμένη κ ο γιατρός έχει καλύψει όλες σου τις απορίες. Και τέλος θα σου πω πως το φάσμα του αυτισμού είναι μεγάλο. ΔΕΝ είναι όλα τα άτομα με αυτισμό το ίδιο, ούτε έχουν τις ίδιες δυσκολίες.
Με εκτίμηση 
Βάσω

Καλησπέρα Γιάννη, ο γιος μου είναι τεσσάρων ακριβώς. Έχει ξεκινήσει κ μιλάει με λέξεις , απαντά σε απλές ερωτήσεις. Έχει βγάλει την πάνα, μπορεί τρώει μόνος του όχι τέλεια αλλά τα καταφέρνει. Γδυνεται, ντύνεται με ελάχιστη βοήθεια. Ξέρει ζωάκια, χρώματα, σχήματα, αριθμούς. Έχει ξεκινήσει ζωγραφιζει. Επικοινωνουμε αρκετά καλά, εκτελεί εντολές με δύο σκέλη. Γενικά είναι ήρεμος κ προσαρμοζεται εύκολα. Στο φανταστικό παιχνίδι υστερεί αρκετά. Δεν μπορεί να παίξει με άλλα παιδάκια κυνηγητό, κρυφτο ή παιχνίδια ρόλων. 

Ο γιος μου γενικά είναι αργός, εξελίσσεται με αργά βήματα. Γενικά έχουν βοηθήσει οι θεραπείες κ το σχολείο.  Αλλά αυτό που έχει βοηθήσει τον γιο μου κ άργησα να το καταλάβω είναι να είμαι μέσα στις θεραπείες να βλέπω τι δουλεύουν οι θεραπευτες κ εγώ να του το δουλεύω στο σπίτι κ να του το γενικευω. Γενικά τα παιδιά στο φασμα έχουν επιλεκτική επικοινωνία. 

Εννοείται με τις θεραπείες και τον καιρό όλα θα βελτιωθούν. Υπάρχουν κάποιες απλές ασκησουλες που μπορεί να σου δώσει ο εργοθεραπευτης για την βλεμματική επαφή και να την δουλεύεις στο σπίτι. Ο γιος σου είναι μικρούλης και για αυτό μπορεί να αντιδρά έτσι στις βόλτες. Ο δικός μου  όταν ήταν δύο του άφηνα το χέρι και έτρεχε όπου να είναι όπως λες. Τώρα περιμένει π.χ στο σούπερ μάρκετ να βάλω τα ψώνια στις σακούλες και να πληρώσω. Αλλά πάντα είμαι σε εγρήγορση γιατί δεν του έχω 100% εμπιστοσύνη ακόμα. 

Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει και η Βαγια Παπαγεωργίου παιδοψυχιατρος ειδικευμενη στον αυτισμό. Σίγουρα το αγοράκι σου είναι μικρό και δεν μπορούν να δώσουν διάγνωση σε τόσο μικρή ηλικία. Πάντα προτείνουν εργοθεραπεια για να βοηθήσουν τα παιδιά να καλύψουν τα αναπτυξιακα οροσημα. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ο μικρός να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει και να πάνε όλα καλά!! 

Όχι δεν τον πήγα σε δημόσιο. Βρήκα ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης με λίγα παιδάκια στο οποία όμως κάνουν πολλά πράγματα. Έχει να πάει από τον Νοέμβριο λόγω καραντίνας. Μέχρι τότε καλά τα πήγαινε. Αλλά κάθε παιδάκι αντιδρά διαφορετικά. 

Βασικά συμφωνώ σε ότι έχει γράψει η Βάσω.

Να προσθέσω κι εγώ πόσο σημαντική είναι η πρώιμη παρέμβαση, εμείς ξεκινήσαμε όταν είμασταν 2 και μέχρι τώρα κάνουμε που είμαστε 6, 3 φορές λογοθεραπεία, 2 εργοθεραπεία και έχουμε παράλληλη στήριξη ιδιωτικά στο σχολείο.Το κορίτσι μας πάει πολύ καλά, αν και είναι χωρίς λόγο, συννενοούμαστε πάρα πολύ καλά.

Σημαντικό πολύ είναι οι θεραπευτές που θα βρείτε να σας ταιριάζουν και σαν χαρακτήρες και σαν φιλοσοσφία. Εμείς δε διστάξαμε να αλλάξουμε στους έξη μήνες (δυστυχώς στην πρώιμη παρέμβαση κάναμε λάθος επιλογή από άγνοια που είχαμε) κέντρο θεραπειών και πλέον είμαστε ήρεμοι, όπως και το παιδί πηγαίνει χαρούμενο.

Επίσης, με τίποτα δημόσιο παιδικό σταθμό. Πάρτε το ΕΣΠΑ και πηγαίνετέ το σε ιδιωτικό παιδικό, στο οποίο όμως θα σας δέιξουν ότι πραγματικά το θέλουν το παιδάκι για να το βοηθήσουν. Εμείς πάλι λόγω άγνοιας πήγαμε σε δημοτικό παιδικό σταθμό και το παιδί το απομονώναν σε μία γωνία γιατί δε συμμετείχε στην παρεούλα . 2 και 2,5 χρονών τότε το παιδί, και μάλιστα δε μας κάλεσαν στην γιορτή του καλοκαιριού στο τέλος της χρονιάς. Τες πα, θέλουν όλα αυτά ψάξιμο, και βοήθεια από την πολιτεία μην περιμένεις πέρα από κανένα ΕΣΠΑ.

Ηλία όσο για εσάς, οι ταμπέλες είναι μόνο ταμπέλες. Το παιδί θα το βλέπεις έξω από κάθε ορισμό, θα το βλέπεις ως παιδί. Και αν πολλές φορές σου φαίνεται σκληρά όσα ακούς, εσύ πάλι θα προσπαθείς και θα κάνεις το καλύτερο για το παιδί σου. Ωστόσο πρέπει να έχεις ανοικτό μυαλό.

Χαρείτε τα παιδιά σας πέρα και πάνω από κάθε γνωμάτευση και δυσκολία. Κάθε μέρα είναι ένας συνεχής αγώνας, είτε είναι τυπικής ανάπτυξης είτε παιδάκια με ΔΑΔ. Βημα βήμα και το ζήτημα είναι να είναι χαρούμενα παιδάκια και ευτυχισμένα. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν.

Είστε υπέροχοι γονείς ειλικρινά.. Εμείς παρόλο που είμαστε δύο ακόμη βλέπουμε μέρα με τη μέρα κάποιες μικρές διαφορές εκεί που δεν εκτελούσε καθόλου διαταγές τώρα εκτελεί 4-5.. Όσο μπορούμε τον βγάζουμε βολτούλα..σε παιδικές χαρές αν και δεν παίζει με τις κούνιες τρέχει δεξιά αριστερά θα παίξει με πέτρες θα ανέβει μονο σε τσουλήθρα.. Δεν ανεβαίνει πουθενά αλλού συν ότι αν τον πάμε με τα πόδια δεν μπορούμε να τον μαζέψουμε.. Όταν πάμε με το ποδηλατακι όλα καλά.. Έχουμε κάνει μόνο 4 εργοθεραπειες.. Θέλω να πιστεύω στο 6μηνο θα δούμε μια μικρή διαφορά.. Γυρίζει μερικές φορές στο όνομα του που παρόλο είμαστε κ σε διαφορετικό δωμάτιο τρέχει κατευθείαν σε εμάς.. Έχει αρχίσει εδώ κ ένα μήνα πιάνει το κουταλάκι του κ το βάζει μόνος του στο στόμα κ το αφήνει πάλι στο πιατάκι του.. Έχω διαβάσει αυτά που έχετε γράψει με πολύ προσοχή και τους δυο σας.. Και σας ευχαριστω που μου απαντήσατε.. Σας θαυμάζω ειλικρινά..

Συμφωνώ μαζί σου έχεις απόλυτο δίκαιο.. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου.. Όντως όσες πιο πολλές γνώμες τόσο το χειρότερο.. Σας εύχομαι τα καλύτερα σε εσάς και τις οικογένειες σας..

κ. Ηλία σας καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω πάει σε πολλούς γιατρούς παιδοψυχιατρουε παιδοψυχολογους αναπτυξιολογους εργοθεραπευτες κτλ. Από όταν ο μικρός ήταν 2 χρονων και 2 μηνών τώρα είναι 3.5.  έχω ακούσει πάρα πολλά και το έχω ψάξει και παρά πολύ. Αυτό που θα σας πω είναι να ηρεμήσετε και να χαρείτε το παιδάκι σας. Η δουλειά όλων αυτών των ειδικών είναι να βάζουν ταμπέλες. Δυστυχώς στην Ελλάδα γίνεται υπερδιαγνωση αυτισμού. Υπάρχουν και άλλες διαταραχές όπως η ειδική γλωσσική διαταραχή που μοιάζει με τον αυτισμό σε πολλά χαρακτηριστικά. Ή σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μην είναι και τίποτα. Η ανάπτυξη των παιδιών κρύβει μεγάλες εκπλήξεις και το βλέπω και εγώ στο παιδί μου το οποίο μεγαλώνει και αλλάζει με την βοήθεια της λογοθεραπευτριας του. Επίσης ο παιδικός σταθμός τον βοηθάει πάρα πολύ. Εγώ προσωπικά δεν θα αφήσω να βάλουν τόσο εύκολα ταμπέλα στο παιδί μου οποία και αν είναι αυτή. Είναι πολύ μικρά ακόμα

Μπράβο σας και πολύ χάρηκα που διάβασα αυτό το ποστ.

Μακάρι όλα να συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά, όχι μόνο σε εσάς αλλά  και σε όλους

Πολύ χάρηκα.

Και εμένα κάποια κυρία που γνώρισα εδώ μου άνοιξε τα μάτια και την ευχαριστώ πολύ. Όπως έχω ξανά γράψει τον μικρό μου τον έχουν δει πολύ ειδικοί και έχω ακούσει πολλές απόψεις. Αλλοι μου λένε ότι επικοινωνεί και αλληλεπιδρα μια χαρά και άλλοι ότι δεν προσπαθεί καθόλου να επικοινωνήσει. Άλλος μου λέει ότι μιμείται τους άλλους και αυτό από μόνο του είναι θετικό και άλλος που τον έχει δει 20 λεπτά μου λέει το αντίθετο. Εγώ σαν μαμά του βλέπω ότι είναι παιδί που θέλει το χρόνο του τα καταφέρνει όλα όταν αυτός νιώθει έτοιμος. Φυσικά και επικοινωνεί και αλληλεπιδρα μια χαρά. Μια παιδοαναισθησιολογος μου είπε ότι η νάρκωση σε παιδιά κάτω των 4 ετών επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη τους. Ο μικρός μου έκανε 2 χειρουργεία σε ηλικία 9 μηνών και 2 χρονών. Πλέον φιλτράρω ότι μου λένε και έχω πάρει απόφαση να μην ξανά πάω το παιδί σε άλλο γιατρό. Μόνο στην αναπτυξιολογο για γνωμάτευση. Όλο αυτό που συμβαίνει με τις διαγνώσεις με έχει αηδιάσει πραγματικά παντού ταμπέλες σε μικρά παιδάκια. Δώστε τους χρόνο και όλα θα τα καταφέρουν. Στη δική μας γενιά υπήρχαν τόσες διαγνώσεις για Δεπυ αυτισμό μαθησιακές δυσκολίες κτλ. ΟΧΙ εχει γεμίσει ο τόπος με κέντρα ειδικής αγωγής τα οποία είναι γεμάτα. Οι δάσκαλοι στα σχολεία κάνουν από μόνοι τους διάγνωση και πανικοβάλλουν τους γονείς οι οποίοι θέλοντας το καλύτερο για το παιδί τους τρέχουν στους ειδικούς .Υπάρχουν καλά στημένες επιχειρήσεις πίσω από όλο αυτό. Το έζησα γι'αυτό το λέω. Φυσικά υπάρχουν και επαγγελματίες πολύ αξιόλογοι και παιδιά που χρειάζονται πραγματικά βοήθεια. Όμως όλοι οι γονείς πρέπει να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. 

Καλησπέρα σας! Έχουμε την ίδια διάγνωση του άτυπου αυτισμού για το γιό μου και ομολογώ πως κι εγώ το ίδιο πελαγωμενη νιώθω. Παίρνω κουράγιο όμως από τις ιστορίες που ακούω για καλή πρόγνωση των παιδιών με τη συγκεκριμένη διάγνωση, κάτι που μας επιβεβαιώνει προσωπικά και ο γιατρός μας.

Η διαδικασία της διάγνωσης ξεκίνησε όταν ο μικρός ήταν 2,5 και ακόμα δε μιλούσε, πέρα από μεμονωμένες λέξεις. Νοητικά και αντιληπτικα ήταν οκ. Αναγνώριζε χρώματα, αριθμούς, γράμματα, ζώα, φρούτα κτλ, βλεμματική και ανταπόκριση ήταν μια χαρά, εκτελούσε εντολές από πολύ μικρός, αλληλεπιδρουσε με τα οικεία πρόσωπα (γέλια, παιχνίδια, κρυφτό κτλ). Παράλληλα βέβαια με την καθυστέρηση ομιλίας παρατηρούσα ψυχαναγκασμούς, που αν δεν ικανοποιούνταν οδηγούσαν σε κλάμα και νεύρα.

Σήμερα λοιπόν, ενάμιση χρόνο μετά, ο μικρός έχει κλείσει τα 4. Κάνουμε έργο και λόγο από τα 2,5. Έχει απίστευτη μνήμη, αποστηθίζει και τραγουδάει συνεχώς, χρησιμοποιεί προτάσεις κυρίως για να εκφράσει επιθυμίες (κάνοντας βέβαια συχνά λάθη σε αντωνυμίες) και γενικώς η ομιλία εξελίσσεται, αν και υπάρχουν ακόμα πολλά ελλείμματα. Απαντάει σε πολλές ερωτήσεις. Αν δε γνωρίζει όμως την απάντηση σε μια ερώτηση και πιεστεί, ηχολαλει την ερώτηση. Επίσης ηχολαλει ενώ παίζει ή πριν κοιμηθεί διαλόγους από κάποιο παιδικό πχ. Θα έλεγα πως ο λόγος του είναι κατά 60% αυθορμητος- λειτουργικός και 40% ηχολαλια. 

Στον παιδικό σταθμό φέρνει σε πέρας ο,τι ασχολία κάνουν αλλά έχει την τάση να φεύγει από τον κύκλο και να απασχολείται μόνος του. 

Κατά τα άλλα είναι λειτουργικότατος στο θέμα της αυτοεξυπηρετησης και γενικώς αντιγράφει ο,τι κάνουμε, από προσωπική περιποίηση μέχρι όλες τις δουλειές του σπιτιού και θέλει να τα κάνει ο ίδιος χωρίς βοήθεια.

Επιζητά την επιβράβευση, θα έλεγε κανείς ότι ζει για να βλέπει το θαυμασμό στα μάτια μας αλλά ματαιώνεται εύκολα και εγκαταλείπει αν κάτι δεν πάει όπως το σχεδίαζε.

Οι ψυχαναγκασμοί και οι τελετουργίες υπάρχουν και είναι αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο. Θέλει όλα να γίνονται με τον τρόπο του. Το "όχι" δεν το δέχεται με τίποτα, θα κάνει αυτό που θέλει αντιδρώντας στην άρνηση.

Διάφορα έχουμε ακούσει από την περιοδεία μας στους γιατρούς. Απ' ο,τι έχω καταλάβει οι διαγνώσεις "αυτιστικά στοιχεία", "ΥΛΑ", "Asperger", "άτυπο αυτισμός" είναι πολύ κοντά. 

Δε με ανησυχεί το τώρα αλλά το μέλλον. Ελπίζω σε μια καλή εξέλιξη όπως έχω ακούσει από γονείς με ανάλογη εμπειρία.

Εσείς σε τι φάση βρίσκεστε?

Πριν 8 μήνες που ο μικρός ήταν στην ηλικία του γιού σου, το επίπεδο του λόγου του ήταν ίδιο με το δικό σας. Το ότι έχει ενσυναίσθηση ο γιος σου είναι πολύ θετικό. Άλλωστε η άτυπη δαδ δεν περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία του τυπικού αυτισμού αλλά κάποια μόνο και μάλιστα εξελιξιμα.

Όταν λέω ψυχαναγκασμούς εννοώ τις εμμονές. Όχι συγκεκριμένες, ο,τι του έρθει. Κι αυτό με δυσκολεύει γιατί δε μπορώ να τις προβλέψω. Πχ κάποια στιγμή πηγαίνουμε τράπεζα, βγαίνει απόδειξη, την τραβάω και αρχίζει να κλαίει γοερα και να φωνάζει "να την τραβήξω εγώ"! Γυναίκα που μας έβλεπε τον άφησε να τραβήξει τη δική της απόδειξη και τότε μόνο ηρέμησε. 

Παράλληλη ακόμα δεν έχουμε, δεν μας έχουν πει από το σταθμό ότι το κρίνουν απαραίτητο. 

Σχετικά με την πάνα, εμείς κόψαμε τσισα και κακά στα 3,5 με την πρώτη προσπάθεια, αν και με τρόμαζε η ιδέα και φοβόμουν ότι θα του είναι δύσκολο. Περίπου ένα μήνα κράτησε η εκπαίδευση αλλά από τη στιγμή που το έπιασε, δεν είχαμε ξανά "ατύχημα", ούτε μέρα ούτε νύχτα.

Εννοείται, η ευτυχία τους μας αγχωνει. Τα αγαπάμε τόσο πολύ που πονάει. 

Κάνω κι εγώ τη δική μου προσπάθεια να μη σκέφτομαι το μέλλον και να εστιάσω στο παρόν του. Να γελάει και να περνάει όσο καλύτερα γίνεται! 

Αυτό το εξελίξιμα που έγραψες μπορεί να το διάβασα κ δέκα φορές..,, μακάρι να χεις δίκιο μακάρι.. έχει ενσυναίσθηση ναι κ το δείχνει σε αρκετά σημεία.. στο οχι εχει αρχισει κ αντιδραει κ δεν ξέρω πως να το διαχειριστω καθόλου. Κόψαμε τελείως κ οθόνες κ έχω αφήσει μόνο όταν τρώει γιατί αλλιως δύσκολα τρώει το φαγητό κ ζητάει να φάει κάτι πιο εύκολο.. πχ ψωμί, γλυκό κλπ. Αν βλέπει τραγουδάκια που του αρέσουν θα φάει τα πάντα. Τώρα τον βάζω κ τρώει μονος του κ βοηθάω που κ που κ εγώ.. ναι τον φοβάμαι στο θέμα της τουλετας. Όσες φορές τον βάζω δεν θέλει. Γενικά ματαιώνεται κ ορισμένες φορές θεωρώ οτι από αυτοπεποίθηση μηδέν.. κ με πληγώνει γιατί ξέρω οτι μπορεί.. παρατήρησα οτι κ εμένα ηχολαλει. Λέει πχ την αλφαβήτα, τραγουδάκια.. συνήθως στο παιχνίδι. Δηλαδή εσείς τώρα πχ μπορείτε να κάνετε διάλογο για κάτι;

Άνετο διάλογο δεν κάνουμε. Απαντάει σε κάποιες ερωτήσεις της καθημερινότητας όπως "τι φάγατε στο σχολείο, με τι παίξατε κτλ". Μονολεκτικά απαντάει αλλά και για αυτό ακόμα χαίρομαι γιατί είναι ερωτήσεις που απαιτούν διαφορετική απάντηση κάθε φορά. Τις στάνταρ ερωτήσεις τύπου "που μένει ο παππούς, που δουλεύει ο μπαμπάς κτλ" τις ξέρει απ' έξω σαν ποίημα, οπότε αυτό δεν το μετράω τόσο. Από μνήμη και αποστήθιση είναι άψογος. Εγώ θέλω να ενισχύσω την επικοινωνία, να μπορεί να τροποποιεί τα λόγια του ανά περίπτωση. Πιστεύω πως απέχουμε ακόμα από το να ρωτάω και να μου απαντάει αυθόρμητα, εύκολα και πλούσια.

Δεν θυμάμαι από τη συζήτηση μας, εσείς έχετε περάσει από αναπτυξιολογο και έχετε πάρει κάποια διάγνωση?

Ο γιός μου πηγαίνει παιδικό σταθμό. Θα δεις Φένια μου ότι και το δικό σου παιδάκι σε λιγότερο από χρόνο θα συζητάει μαζί σου!! Το λέω με βάση το γιό μου, που ήταν ακριβώς στη δική σας φάση όταν ήταν στην ηλικία του μικρούλη σου! Αυτό που έχω καταλάβει από συζητήσεις επί του θέματος σε 2 φόρουμ και από δύο καλές μου φίλες που είναι ψυχολόγοι σε ΚΕΔΑΣΥ, είναι πως ο άτυπος αυτισμός έχει πολύ καλή πρόγνωση και πραγματικά η ταμπέλα δεν έχει αξία. Όπως λένε οι φίλες μου που κάνουν αξιολογήσεις σε μικρά παιδάκια, μεγάλη σημασία για την εξέλιξη του παιδιού έχει το νοητικό δυναμικό. Αν είναι φυσιολογική η νοημοσύνη, πολλά από τα στοιχεία που τώρα κάνουν μπαμ, αργότερα μπορεί να είναι δυσδιάκριτα. Δε θέλω να υποτιμήσω την κατάσταση, ούτε να την ωραιοποιησω επειδή το παιδί μου έχει αυτιστικά στοιχεία. Είμαι από τους γονείς που προσπαθώ να δω αντικειμενικά τα πράγματα. Όσοι έχουμε επισκεφθεί, γιατροί και θεραπευτές, διαβλέπουν πολύ καλή εξέλιξη. Επιλέγω να σταθώ σε αυτό και εφόσον κι ο γιός σου έχει αντίστοιχη εικόνα με το δικό μου, το ίδιο θα έλεγα και σε εσένα. Σίγουρα θα χρειαστεί να προσπαθήσουμε πολύ περισσότερο από τους γονείς των τυπικής ανάπτυξης παιδιών και θα υπάρξουν και μέρες αρκετά δύσκολες, αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι αφού τα "προγνωστικά" είναι με το μέρος μας!

Θα ήθελα να σας μιλήσω για την κόρη μου. Από την αρχή έβλεπα τη διαφορετικότητα της.

Από 6 μηνών δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στην κοινωνική επικοινωνία. Σε τραγούδια μου, γκριμάτσες, μόνο με κοιταγε. Έκανε 12 μηνών αντίο κ φιλάκια, μουτσουνακια μηχανικά. Χωρίς να αντιλαμβάνεται τη σημασία τους, ως μέσου επικοινωνίας. Έδειξε μεν, αλλά με το μεσαίο δάχτυλο (...) Περπάτησε 14,5 μηνών. Η βλεμματική επαφή υπήρχε, αλλά όχι σταθερή κ ολοκληρωμένη.

Δυστυχώς, είχαμε κ 2-3 ατυχήματα στο σπίτι, στον πρώτο χρόνο της, που έπεσε από τον καναπέ κ χτύπησε στο κεφάλι. Μετά από αυτά επηρεάστηκε η ικανότητα βάδισης της, κ γενικά η αδρή της κινητικότητα. Πίεσα παρά πολύ τον παιδίατρο μας, να το δει-ψαξει, παραπάνω, αλλά με καθησύχασε. Πήγα κ σε δεύτερο, γιατί έβλεπα αλλαγή (εκεί που περπατούσε με σταθερά κ γρήγορα βήματα σιγουριάς, ξαφνικά στραβωσαν τα πόδια κ περπατούσε αργά κ με δυσκολία). Κ ο δεύτερος μου είπε, δεν είναι, τίποτα το ανησυχητικό. Ίσως παλινδρόμησε η ανάπτυξη, κ θα το βρει μετά!!!!!!

Το πρώτο ραντεβού το έκλεισα με τη γνωστή Βάγια Π. στη Θεσσαλονίκη στους 20 μήνες. Δεν έλεγε κανονικές λέξεις, πάρα μόνο μα μα μα μα μα για μαμά κ μπα μπα μπα μπα για μπαμπά. Επίσης αν θύμωνε χτυπούσε τα χεράκια της στο κεφάλι, όχι όμως επίμονα κ την αποσυντονιζα εύκολα.

Παρόλο που ήταν κουρασμένη ,στο ραντεβού μας έκανε την έκπληξη. Συνεργάστηκε άψογα σε όλα, κ η ειδικός μας είπε ότι δε βλέπει αυτισμό. Να δώσουμε χρόνο.

Στα 2 χρόνια έλεγε μόνο 4 λέξεις κ 8 φωνήματα ζώων. Επικοινώνησα με την προαναφερόμενη κ μου είπε αν θέλω να την πάω σε ένα κέντρο λόγο-εργο, να τη δούνε, κι αν χρειαστεί αυτή θα την ξαναδεί.

Στο κέντρο λογοθεραπείας- εργοθεραπείας, τη βρήκαν με πολύ καλό δυναμικό, όμως όντας πίσω στην ομιλία,να δώσω χρόνο ως τα 2,5.

2 χρόνων κ ενός μηνός πήγαμε κ στον παιδονευρολογο Παύλου. Διέκρινε ήπια αναπτυξιακή καθυστέρηση.. κατάλαβα ότι με προετοίμαζε σταδιακά για διάγνωση στο φάσμα. Απλά στα 3 θα ήταν σίγουρος. Έδωσε οδηγίες ως τα 2,5 αν δεν υπάρχει σαφής βελτίωση, να ξεκινήσει πρώιμη παρέμβαση.

Τώρα είναι 2 χρόνων κ 3 μηνών κ έχει επιπλέον θέματα: δε χοροπηδάει,όταν έχουμε κόσμο σπίτι κλαίει τα πρώτα 10 λεπτά κ μετά προσαρμόζεται, όταν θυμώνει πλέον κουνάει τον κορμό της καθιστή μπρος πίσω κ κουτουλαει το κεφάλι, ευτυχώς για λίγο, όταν αλλάζει η ρουτίνα της κλαίει κ ζοριζεται. Κάνει πύργους με τουβλάκια το ένα πάνω στο άλλο κ λίγα στη σειρά. Όμως έχει μεγάλη ποικιλία στο παιχνίδι της, παζλ, ενσφηνωματα, κουζινικα, ξύλινα φρούτα, ζωγραφική,κούκλες barbie, που ντύνει κ ξεντυνει, τις βάζει για ύπνο, τις σκεπάζει κτλ. Επίσης λατρεύει να της διαβάζω παραμύθια. Στο θέμα λέξεων.... έχει προσθέσει ελάχιστες πολύ απλές. Δισυλλαβες. Πάει παιδικό. Ακολουθεί τη ροή του σχολείου, συμμετέχει σε όλα, παίζει με παιδιά, μόνη της κ με τις δασκάλες, λαμβάνω γενικά θετικά σχόλια, με μόνο μειονεκτήματα το ότι φαίνεται να είναι κλειστό παιδί. Έτσι μου την περιγράφουν.

Έχω φτάσει σε οριακό σημείο. Δεν ξέρω από πού να αντλήσω δύναμη..Ο σύζυγος δε συμμερίζεται τις ανησυχίες μου. Είμαι μόνη κ δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η πορεία της. Σκέφτομαι ότι έρχονται τα χειρότερα μπροστά. Ότι πρέπει να είμαι δυνατή για να τη βοηθήσω για τον κόσμο που την περιβάλλει. 

Για αυτά τα παιδιά, μεγαλώνοντας βελτιώνονται τα συμπτώματα με θεραπεία; 

Η κόρη μου, έχει ήπια μορφή αυτισμού, η μέτρια;

Σας παρακαλώ, οποιαδήποτε γνώμη, ευπρόσδεκτη.

Καλησπέρα Ίριδα,

με άγγιξε πολύ το μήνυμα σου καθώς έχω περάσει από αυτό το στάδιο και πολλές φορές νιώθω πως ακόμα βουλιάζω με το άγχος του μέλλοντος. Ο πατέρας του μικρού και όλο του το σόι, έχουν το δικό τους τρόπο να βλέπουν τα πράγματα και μια μόνιμη άρνηση της κατάστασης. Μιλάμε για τόση ξεροκεφαλια που ακόμα και τώρα που έχουμε τη διάγνωση του άτυπου αυτισμού, θεωρούν πως εγώ είμαι η υπερβολική και η παράλογη και ότι προσπαθώ να υποβιβασω το παιδι μου που δεν έχει τίποτα!! Όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία κι επειδή λόγω επαγγέλματος ήμουν σίγουρη ότι είμαστε στο φάσμα, η αντιμετώπιση που είχα από τον άντρα μου ήταν αυτή της τρελής που χρήζει φαρμακοθεραπείας! Έφτασα στο σημείο να χωρίσω γιατί η αντιμετώπιση του για πολύ καιρό ήταν η σταγόνα που ξεχυλισε το ποτήρι, στην ήδη διαλυμένη ψυχολογική μου κατάσταση λόγω της αγωνίας μου για το παιδί. Προς Θεού και για να μην παρεξηγηθω, δεν συγκρίνω τη δική σου περίπτωση (που δεν την ξέρω) με τη δική μου. 

Ως προς την κορούλα σου, θεωρώ από την εμπειρία μου με το γιό μου, ότι είστε πολύ καλά. Καταρχάς δεν έχετε διάγνωση φάσματος, σας έχουν μιλήσει για αναπτυξιακή καθυστέρηση που είναι άλλο πράγμα. Επίσης, το γεγονός και μόνο ότι στα 2 χρόνια της λέει έστω και 4 λέξεις, είναι από μόνο του θετικό και προμηνύει καλή εξέλιξη! Θα έλεγα να της δώσεις χρόνο να ωριμάσει και να αποφεύγεις να τη συγκρίνεις με συνομήλικα που μπορεί να είναι πιο ανεπτυγμένα. ΑΝ υποθέσουμε ότι υπάρξει διάγνωση στο μέλλον, πιστεύω πως θα είναι κάτι ήπιο έως δυσδιάκριτο, αυτό που λένε "στοιχεία". Δεν είμαι γιατρός, μιλάω μόνο με βάση τα λεγόμενα σου και την προσωπική μου εμπειρία. Σίγουρα η εικόνα που περιγράφεις δεν αντιστοιχεί σε παιδί 2 ετών με μετρίου βαθμού αυτισμό. Στο λέω γιατί γνωρίζω παιδάκι με μέτριο αυτισμό που στα 4 του δε μιλάει καθόλου, δεν κοιτάζει και γενικώς δεν αλληλεπιδρά παρά μόνο με τους γονείς του.

Να είσαι αισιόδοξη!!

Θα συμφωνήσω με τη bloublou σε όλα. Εγώ το μόνο που θα έκανα θα ξεκινούσα εργοθεραπεία απλά κ μόνο για να είμαι πιο «ήσυχη» πως κάνω κάτι. Αν κ «ήσυχη» μαμα δε νόμιζω πως υπάρχει.. το παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει κ αυτό ειναι παρά πολύ καλό. Σίγουρα αν υπάρχει κάτι, λέμε αν, θα ειναι κάτι ήπιο το οποίο θα δουλεύεται..μια ερώτηση μόνο, γιατί νευροπροτεκτ; Για πιο λόγο;

Κυρία bloublou εσείς που γνωρίζετε τόσα πολλά για το θέμα του αυτισμού ίσως θα μπορούσατε να μου λύσετε κάποιες απορίες. Σχετικά με το φάσμα και πόσο μεγάλο είναι γιατί θα τρελαθω. εγώ αυτό που γνωρίζω είναι ότι τα βασικά προβλήματα στον αυτισμό είναι η έλλειψη επικοινωνίας και κοινωνικής αλληλεπίδρασης όμως καταλαβαίνω ότι τα τελευταία χρόνια στο φάσμα ανήκουν και παιδιά που είναι πίσω σε κάποια ορόσημα ανάπτυξης. π.χ ο δικός μου ο μικρούλης αργεί να κατακτήσει κάποια από τα ορόσημα (είναι πίσω περίπου 9 μήνες τα καταφέρνει απλώς αργεί ) στην ομιλία κυρίως αν και από 13 μηνών έλεγε μαμά μπαμπά ποτε παπί και από 2 χρονων κάθε μέρα έλεγε καινούργιες λέξεις ,2 χρονών και 2 μηνών έλεγε πανω από πενήντα λέξεις  επίσης στην ίδια ηλικία έλεγε θέλω και δεν θέλω αντί για ναι ή όχι . επίσης δεν ζωγράφιζε καθόλου και τώρα ακόμα μόνο στο σχολείο και δεν έφτιαχνε παζλ. έχει λίγο καιρό που ξεκίνησε με λίγα κομμάτια. κάνει ψιλό κουβέντα αλλά όχι όπως τα παιδιά της ηλικίας του. δείχνει με το δάκτυλο από μικρός δεν θυμάμαι όμως από πότε και φυσικά ότι του άρεσε και του αρέσει το δείχνει και μας λέει κοίτα μαμά πχ. μια πασχαλίτσα  επίσης γυρνούσε από μικρός να δει αυτό που του έδειχνες και γυρνάει στο όνομα του απλώς πέρασε μια μικρή περίοδος που γυρνούσε μετά από ώρα. μιμείται και γενικά ανταποκρίνεται σε όλα και έχει πολύ καλή εν συναίσθηση κοιταζει στα μάτια και εκτελεί όλες τις εντολές παίζει με παιδιά κάποιες φορές όμως προτιμάει τα ήσυχα, γενικά επικοινωνεί μαζί τους. αυτό που μας κινητοποίησε ήταν  ότι ήταν πίσω στην ομιλία φοβόταν κάποιους φίλους μας και περπατούσε κάποιες φορές στις μύτες των ποδιών του δεν συγκεντρωνόταν σε μια δραστηριότητα και δεν έκανε συμβολικο παιχνίδι επίσης έτρωγε και έκανε απότομους εμετούς. όλα αυτά όταν ήταν 2 χρονών και τώρα είναι 4.5. κάποιοι μας είπαν ανωριμότητα ένας στοιχεία αυτισμού και η Παπαγεωργίου ήπιος αυτισμός. έχω γράψει πολλές φορές για όλα αυτά. απλώς επειδή 2.5 χρόνια τώρα παλεύω να καταλάβω και με στεναχωρεί απίστευτα γιατί όλα τα παιδιά μπαίνουν στο φάσμα πλέον; όλα αυτά που γράφω για το παιδί δεν δείχνουν ότι το παιδί επικοινωνεί και αλληλεπιδρά; μιλάω και με άλλες μανουλες και όλες έχουν την ίδια απορία. έχει εξαιρετική εξέλιξη και μου το λένε όλοι αλλά όταν μπαίνει αυτό το άτιμο το σαράκι σε τρώει και δεν σε αφήνει σε ησυχία.

Έχω παρακολουθήσει ό,τι έχεις γράψει εδώ μέσα με μεγάλο ενδιαφέρον.. Η αλήθεια είναι πως όση εξέλιξη και να βλεπεουμε στα παιδιά μας πάντα θα μας τρώει όλο αυτό το πραγμα. Πάντα.. στο σχολείο πως είναι; Πώς συμπεριφέρεται ο μικρος; Του έχεις κάποια βοήθεια; 

Michele Είναι σε τμήμα ενταξης ο μικρος; Και ρωτάω λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό που λένε και στον τόπο μου.. αυτή συμπεριφορά που έχει ο μικρος σου στο σχολείο ειναι δηλαδή περίεργη; Όπως και άλλες συμπεριφορές πιο πάνω που αναφέρθηκαν. Δηλαδή αποκλείεται ένα παιδί να είναι πιο κλειστό πχ; Πρέπει δηλαδή να ανήκει στο φάσμα επειδή είναι έτσι; Δε ξέρω είναι τόσο ψυχοφθόρο είναι αυτό. Κάθομαι και αναλύω τις συμπεριφορές του γιου μου συνέχεια. Και αν κάποιες φορές τσιρίζει ή νευριάζει με κάτι ή επιμένει αντί να σκέφτομαι ότι είναι ένα 3 χρόνο που δεν μιλάει σκεφτομαι δες τώρα τα κάνει επειδή μου έχουν πει ότι έχει άτυπο.. Και εννοείται ότι δεν χαίρομαι το παιδί μου και κλαίω σχεδόν κάθε μέρα. Όσο αφορά το δεύτερο παιδί έχω ένα κοριτσάκι 16 μηνών και ειναι φοβερή! Να κανείς…