Διαφωνία ψυχιάτρων - ψυχολόγων σχετικά με διάγνωση Asperger
Καλησπέρα σας,
Τι κάνουμε όταν 2 παιδοψυχίατροι αποκλείουν τον αυτισμό και μια αναπυξιακή ψυχολόγος που ειδικεύεται στην διάγνωσή του επιμένει ότι το παιδί είναι στο φάσμα;
Εν ολίγοις η μικρή μου, σήμερα 11 χρονών, από μικρή έδειχνε κάποια σημεία ανωριμότητας. Κατά καιρούς έχει εξεταστεί από αναπτυξιολόγους, παιδοψυχολόγους, έχει κάνει εργοθεραπείες, τεστ σχολικής ετοιμότητας (το πέρασε εύκολα) και πάντα το πόρισμα είναι το ίδιο: ανωριμότητα σε κάποια σημεία, κυρίως στις κοινωνικές δεξιότητες. Ρητά όλοι απέκλειαν το φάσμα.
Πέρσι, κι επειδή είχε απομονωθεί στο σχολείο εντελώς, απευθυνθήκαμε σε παιδοψυχίατρο του Δημοσίου, ο οποίος μας είπε ακριβώς το ίδιο και σύστησε μάλιστα να μην κάνουμε κάποιου είδους θεραπεία. Επειδή η απομόνωση του παιδιού επέμενε και η ψυχολόγος του σχολείου επίσης επέμενε ότι χρειάζεται θεραπείες, είδαμε και μια παιδοψυχίατρο ιδιωτικά. Κι εκείνη συμφώνησε με τον πρώτο γιατρό, αλλά πρότεινε η μικρή να μπει σε group therapy για την ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων. Προς τούτο μας σύστησε μια αναπτυξιακή ψυχολόγο. Εκείνη λοιπόν έκανε μια συνάντηση με το παιδί και μας είπε ότι είναι σίγουρη ότι είναι στο φάσμα, υψηλής λειτουργικότητας μεν, αλλά σίγουρα στο φάσμα και ότι εν ολίγοις η ανωριμότητα που μας αναφέρουν τόσα χρόνια οφείλεται σε αυτό.
Επιστρέψαμε στην παιδοψυχίατρο, η οποία επέμεινε στην άποψή της. Η πρώτη της σύσταση ήταν να κάνει το παιδί πάλι έλεγχο σε κρατικό φορέα. Αφενός αυτό το έχουμε κάνει ήδη, αφετέρου το παιδί αυτό έχει περάσει από τόσες αξιολογήσεις, που δε θα θέλαμε να το ζήσει ξανά (παράλληλα είμαστε σε αιώνια αναμονή για να πάρουμε και διάγνωση για τη δυσλεξία, που σίγουρα έχει). Συμφώνησε μαζί μας και τώρα είμαστε σε αναζήτηση άλλου ψυχολόγου, ιδανικά στα Βόρεια Προάστια, που να κάνει group therapy για social skills.
Τι λέει το δικό μου ένστικτο? Δεν ξέρω πια. Βλέπω ότι το παιδί δυσκολεύεται σε πολύ συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις (σε μεγάλες παρέες, στο σχολείο, κλπ), βλέπω ότι συμπεριφέρεται σε κάποιες περιπτώσεις πιο ανώριμα από την ηλικία της (σε άλλες είναι πολύ πιο ώριμη), αλλά δε μπορώ να πω ότι βλέπω μια διάχυτη δυσκολία.
Εν ολίγοις έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά και δεν ξέρουμε πια τι να πιστέψουμε.
Οποιαδήποτε γνώμη/συμβουλή θα ήταν πολύτιμη.
Ευχαριστώ και ζητώ συγγνώμη για το σεντόνι.
Σχόλια
Διαφορετικές διαγνώσεις
Καλησπέρα Ελένη, μια και μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο, συμμερίζομαι την ανησυχία σας.
Με την μέχρι τώρα εμπειρία μου, αυτό που επίσης θα με ενδιέφερε να μάθω, πέρα από τη διάγνωση, είναι πώς αντιμετωπίζεται η κατάσταση και τί πρέπει να γίνει.
Aυτοί που σας λένε ότι το παιδί δεν έχει Asperger, τί μέτρα προτείνουν να λάβετε για τα προβλήματα που παρουσιάζει το παιδί σας; Συμφωνούν στο να παρακολουθεί την συγκεκριμένη group therapy; Αν συγκλίνουν κι οι μεν και οι δε στον τρόπο αντιμετώπισης ότι ωφελεί το παιδί, ίσως αυτό σας καθησυχάσει και να μην είναι τόσο βασανιστικό όλο αυτό το μπέρδεμα. Γιατί τότε τουλάχιστον θα γνωρίζετε ότι έχει την ενδεδειγμένη βοήθεια το παιδί σας και αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες του.
Βέβαια η διάγνωση του Άσπεργκερ χρειάζεται και για διάφορα θέματα, όπως για κάλυψη του κόστους θεραπειών, ενημέρωση του διδακτικού προσωπικού του σχολείου κλπ. Αλλά θα το δείτε στην πορεία.
Εύχομαι όλα να πάνε καλά!