Διάσπαση προσοχής

Γειά σας, έχω μιά κόρη 6,5 χρονών, τη Νεφέλη που έχει διαγνωστεί ως 'Ασπεργκερ και από τα δύο της χρόνια προσπαθούμε να της παρέχουμε όποια βοήθεια εκπαιδευτική μπορούμε: λόγο, έργο, ιππασία, χορό, μουσική, θεατρικό παιχνίδι κ.λ.π. Καθώς η μικρή μεγαλώνει διαπιστώνω - το λένε και όσοι ασχολούνται μαζί της - ότι η αδυναμία συγκέντρωσης σε μιά δραστηριότητα, η διάσπαση της προσοχής είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της. Γιατί καί κοινωνική είναι και επικοινωνιακή - μιλάει διαρκώς αν και ο λόγος της δεν είναι πλήρως αναπτυγμένος, μπερδεύει τα σύμφωνα και τους φθόγκους και έχει περιορισμένο λεξιλόγιο. Οταν όμως συζητάς μαζί της μετά την τρίτη τέταρτη πρόταση, ξεφεύγει, πετάει το μυαλό της σε κάποιο άσχετο θέμα. Δεν μπορεί να συγκεντωθεί δλδ γιά πολύ ώρα σε κάτι. Το ίδιο και με τις δραστηριότητες της, πιάνεται με κάτι και μετά από λίγο το παρατάει γιά να ασχοληθεί με κάτι άλλο.. Μας έχουν συστήσει μεθόδους - δομημένου προγράματος, δλδ να είναι απασχολημένο το παιδί σε διάφορες δραστηριότητες όλη την ημέρα. Σ'αυτό δεν μπορώ να πω ότι είχαμε μεγάλη επιτυχία. Θέλω να ρωτήσω εάν είχε κάποιος γονιός αντίστοιχα προβλήματα και πως τα αντιμετώπησε. Αυτό το πρόγραμμα της αισθητηριακής ολοκλήρωσης μπορεί να βοηθήσει; Μένουμε Θεσ/νίκη. Ευχαριστώ γιά τον χρόνο σας.. Λευθέρης

Σχόλια

Καλημέρα. Να ρωτήσω κάτι;

Υποβλήθηκε από alice Κυρ, 15/02/2009 - 09:16

Καλημέρα. Να ρωτήσω κάτι; Έχετε προσπαθήσει μέσω δομημένου προγράμματος να αυξήσετε σταδιακά το χρόνο που συγκεντρώνεται χρησιμοποιώντας παράλληλα επιβράβευση; Συνήθως αυτός ο τρόπος έχει αποτέλεσμα αλλά πρέπει να γίνει αρκετά σταδιακά για να μπορεί το παιδί να ανταποκριθεί επιτυχώς. Μην ξεχνάτε ότι της είναι και της ίδιας πολύ δύσκολο να το κάνει όποτε αν ξεκινήσετε σταδιακά ίσως να έχετε καλύτερα αποτελέσματα.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Για το χρόνο συγκέντρωσης

Υποβλήθηκε από Κυριάκος Καραμπ... Δευ, 23/02/2009 - 15:18

Γεια σας, Με λένε Κυριάκο και είμαι εργοθεραπευτής με το σύνδρομο Ασπεργκερ. Ο χρόνος συγκέντρωσης είναι μια μεγάλη συζήτηση που γενικά μπερδεύει τους περισσότερους. Μπορώ να πω ότι όταν ήμουν μικρός είχα το ίδιο θέμα με την κόρη σας καθώς το μυαλό μου έτρεχε πολύ γρήγορα και βαριόμουν εύκολα τις απλές και εύκολες δραστηριότητες που για το μέσο όρο της ηλικίας μου φαίνονταν ενδιαφέρουσες, αλλά για μένα όχι. Μπορούσα να τελειώσω τα μαθήματά μου μέσα σε 1 ώρα, χωρίς να χρειάζεται να διαβάσω και να αποστηθίσω ολόκληρα κείμενα με άχρηστες πληροφορίες επί 2-3 ώρες. Και όταν έλεγα στους γονείς μου ότι τελείωσα το διάβασμα δε με πίστευαν. παρόλ αυτά ήμουν ο καλύτερος μαθητής και συνάντησα προβλήματα μόνο στο Γυμνάσιο όπου η αποστήθιση ήταν ο κύριος παράγοντας για τη βαθμολογία. Στο λύκειο όμως το ξεπέρασα και αυτό. Γενικά το χρόνο συγκέντρωσης στα παιδιά με Asperger τον μετράνε με τεστ που έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον για το μυαλό του Asperger οπότε τα αποτελέσματα είναι πολύ απογοητευτικά. Αντίθετα, αν τους βάλεις να κάνουν κάτι από τις αγαπημένες τους δραστηριότητες εκεί έχουν πάρα πολύ μεγάλο χρόνο συγκέντρωσης και μπορεί να χάνονται για ώρες ολόκληρες μέσα στην αγαπημένη τους ασχολία. Η δομημένη εκπαιδευση με βάση το TEACCH βοηθάει πολύ τα παιδιά να αυξήσουν την εμπλοκή τους με τις δραστηριότητες, καθορίζει πότε πρέπει να απεμπλακούν από μια δραστηριότητα (γιατί όταν ασχολούνται με την αγαπημένη τους, είναι πολύ πολύ δύσκολο να τα σταματήσεις), τους προσφέρει μια σταθερότητα και ασφάλεια για το τι έχουν να κάνουν μετά, πόση δουλειά έχουν κάνει ήδη και πότε τελειώνει το καθετί. Η αισθητηριακή ολοκλήρωση για μένα έρχεται πρώτη σε ιεραρχία όσον αφορά το θέμα της συγκέντρωσης. Συνήθως μετράμε τη συγκέντρωση σε δραστηριότητες που είναι πάνω σε τραπέζι και το παιδί κάθεται σε μια καρέκλα. Θεωρούμε αυτονόητο ότι στην ηλικία των 6 ετών έχει αναπτύξει την ικανότητα να έχει μια στάση σώματος και να την διατηρεί όταν κάθεται, ότι η αναπνοή του είναι ρυθμισμένη και αρκετά βαθιά ώστε να οξυγονώνεται ικανοποιητικά ο εγκέφαλος και να μη χρειάζεται έξτρα προσπάθεια από τους αναπνευστικούς μύες και το διάφραγμα, να σκανάρει οπτικά τον χώρο διατηρώντας τη θέση της κεφαλής σταθερή, να μην διασπάται από ηχητικά και άλλα ερεθίσματα. Αυτά τα αυτονόητα στο παιδί με asperger δεν είναι. Για όλα αυτά καταβάλλει προσπάθεια αν δεν έχει αναπτυχθεί η αισθητηριακή ολόκληρωση. Γι΄αυτό χρειάζεται να γίνει μια καλή καταγραφή των παραγόντων που επηρεάζουν τη συγκέντρωση του παιδιού, μια πλήρης αξιολόγηση και να καταρτηστεί ένα πρόγραμμα με αισθητηριακές δραστηριότητες που μπορεί να κάνει ευχάριστα και κάθε μέρα στο σπίτι. Αν παρουσιάζει αισθητηριακή αμυντικότητα είναι πιθανό να χρειαστεί να εφαρμοστεί η τεχνική των βαθιών πιέσεων με το πρωτόκολλο Wilbarger. Φιλικά Κυριάκος Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μου στο karakyri@gmail.com

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Κυριάκο ευχαριστώ

Υποβλήθηκε από synefo Δευ, 23/02/2009 - 18:53

Γιά την απάντηση σου. Το θέμα είναι ότι είμαι Θεσ/νίκη και δεν γνωρίζω ποιός ασχολείται με την αισθητηριακή ολοκλήρωση. Το δομημένο πρόγραμμα δεν μπορώ να πω ότι το εφαρμόζουμε, αν και πολλές ώρες έχει διάφορες δραστηριότητες. Μόλις όμως την αφήσεις λίγο μόνη της να ησυχάσει,αρχίζει τις στερεοτυπίες,κάνει με τα δάχτυλα κάτι κινήσεις στον αέρα,ή μιλάει μόνη της -φανταστικούς διαλόγους με φανταστικούς συνομιλητές..

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Synefo, λέω μήπως...

Υποβλήθηκε από Enlogo Κυρ, 01/03/2009 - 04:03

Μήπως μπορεί κανείς να το δει κι αλλιώς... Μήπως η μικρή Νεφέλη έχει ανάγκη να κάνει για λίγη ώρα κάθε μέρα, απερίσπαστη, και χωρίς τα ανήσυχα βλέμματα των μεγάλων πάνω της, αυτό που κάνει? Δηλαδή τους φανταστικούς διαλόγους, με τους φανταστικολυς συνομιλητές. Αν ένας καλλιτέχνης κάνει παρόμοια πράγματα, (π.χ. κινήσεις στον αέρα) δεν ανησυχούμε. Λέμε, "Είναι καλλιτεχνική έκφραση". Στο χορό, στο είδος που ονομάζεται "πρωτόγονη έκφραση", υπάρχουν κινήσεις που το ψυχρό μάτι του "ειδικού" θα μπορούσε να τις πει "στερεοτυπίες". Κι όμως ... Εχουν και νόημα, και αποτέλεσμα (θετικό). Να ρίξω μια ιδέα? Αν ο μπαμπάς κι η μαμά αρχίζαν να παρακολουθούν λίγες ώρες χορό ή θεατρικό παιχνίδι ...? :) :) :) Επίσης, φανταστικός διάλογος με φανταστικό συνομιλητή, είναι αυτό που ονομάζουμε "προσευχή".(λέει κάτι ...?) Τελικά νομίζω πως όλα είναι θέμα μέτρου. Τα παιδιά έχουν πολύ, πολύ μεγάλη φαντασία. Εχουν ανάγκη να ζουν τον κόσμο τον "φανταστικό". Κάτι που έχω ανάγκη να το κάνω, και που για κάποιο λόγο, το κάνω στα κλεφτά, κινδυνεύει μερικές φορές να μου γίνει εμμονή. Αν αλλάζαμε τη λέξη ...? Αν αντί για "αδυναμία συγκέντρωσης", λέγαμε "τάση για συγκέντρωση αλλού"? Αν μοιράζαμε το δρόμο, ανάμεσα στον κόσμο του παιδιού και στον κόσμο του μεγάλου και συναντιόμασταν κάπου στη μέση ...?

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Για τη Θεσσαλονίκη

Υποβλήθηκε από Κυριάκος Καραμπ... Δευ, 02/03/2009 - 05:57

Αγαπητό synefo Για τη Θεσσαλονίκη θα σου πω να επικοινωνήσεις με την kari, κατά κόσμο Κική στο εμαιλ της eleftheria2002@hotmail.com και να μιλήσετε και τηλεφωνικά ή και από κοντά αν μπορεί και η ίδια. Γνωρίζει και εργοθεραπευτή πολύ καλό που βοήθησε πολύ τη μικρή της με την διαταραχή αισθητηριακής ολοκλήρωσης αλλά από αυτά που ξέρω πολύ δουλειά έγινε στο σπίτι από τη μητέρα με το παιδί. Γι αυτό μπορεί να σου εξηγήσει και η μητέρα πολλά πράγματα που μπορεί να μην είναι ακριβώς κοινά και στα δύο παιδιά αλλά κάποια συνάφεια έχουν. Δεν ξέρω αν το δομημένο πρόγραμμα τη βοηθάει ή όχι. Πάντως το να έχει μια οργάνωση το πρόγραμμά της και να γνωρίζει τι θα κάνει όλη την ημέρα βοηθάει στη μείωση του άγχους της. Επειδή κάνετε πολλές δραστηριότητες πιστεύω ότι κάποια στιγμή κουράζεται και κάνει τα στερεοτυπικά της για να ησυχάσει όπως λες κι εσύ, να χαλαρώσει, να σκεφτεί όλα αυτά που έχει ρουφήξει όσο κάνετε διάφορα, να ξεαγχωθεί. Αυτό με τις κινήσεις στον αέρα είναι μια πολύ ωραία δραστηριότητα για έναν αυτιστικό (το κάνουν και ενήλικες Υψηλής Λειτουργικότητας) γιατί σε κάνει να φτιάχνεις εικόνες στο μυαλό σου, και πιθανόν να παίζει ένα "θέατρο" εικονικά στο μυαλό της όταν έχει φανταστικούς διαλόγους. Πιστεύω ότι αυτοί οι διάλογοι όχι μόνο είναι φανταστικοί δηλαδή στη φαντασία της, αλλά και φανταστικοί - καταπληκτικοί - υπέροχοι και θα ήταν ωραίο να αφήσεις μια κάμερα μια μέρα να καταγράψει αυτούς τους διαλόγους για να δεις αργότερα τι λέει. Ίσως να μην είναι τόσο ακαταλαβίστικα και άσχετα όσα λέει αλλά να έχουν ένα νόημα που με πρώτη ματιά δε φαίνεται. Μπορώ να σου πω ότι κι εγώ κάνω φανταστικούς διαλόγους στο μυαλό μου αλλά από μέσα μου - όχι φωναχτά. Δηλαδή λέω καμιά φορά: Θα πάρω τηλέφωνο την εκπαιδεύτρια του σκύλου μου και θα της πω - Ο σκύλος μου κατούρησε στην είσοδο της πολυκατοικίας και τότε εγώ του φώναξα ΕΕΕ και αυτή θα μου απαντήσει - Πόσες ώρες τον είχες μέσα? - Και τότε εγώ θα πρέπει να της πω ότι τον είχα 9 ώρες κλειδωμένο στο σπίτι, Και μετά λέω όχι, όχι λάθος δεν πρέπει να της πω αυτό γιατί το λάθος ήταν δικό μου, και το ξανασκέφτομαι από την αρχή και ξαναπαίζω τον ίδιο διάλογο 2-3 φορές στο μυαλό μου για να πάρω τηλέφωνο τελικά και να ξέρω τι θέλω να πω και που να εστιάσω την προσοχή της συζήτησης. Ή δεν παίρνω καθόλου τηλέφωνο γιατί ξέρω τι θα μου απαντήσει και θα την ενοχλήσω χωρίς ουσιαστικό λόγο. Πολλές απαντήσεις τις βρίσκω μόνος μου με φανταστικούς διαλόγους. Τώρα θα μου πεις: "Κι αν εγώ είμαι "στραβός" , πώς θα με εμπιστευτείς ότι αυτό που σου λέω είναι το σωστό??" Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος, αν εγώ κι η κόρη σου είμαστε οι φυσιολογικοί ή όχι. Μου φτάνει που είμαι οκ με τον εαυτό μου και τους γύρω μου και μου αρέσει όπως είμαι. Αν είχα πρόβλημα θα κοίταζα να το αλλάξω. Από τη στιγμή που η συμπεριφορά μου δεν ενοχλεί κανέναν, είμαι ευχαριστημένος με αυτό που είμαι, με τους φανταστικούς διαλόγους τους δικούς μου αλλά και με τους φανταστικούς διαλόγους των παιδιών. Συμφωνώ με την enlogo δηλαδή. Ακόμη να σου πω ότι κάθε τόσο (1 φορά ανά 2-3 μήνες) έρχομαι στη Θεσ/νίκη οπότε ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε από κοντά. Το email μου είναι karakyri@gmail.com και αν θες γράψε μου το δικό σου για να σε ενημερώσω όταν έρθω. Ίσως μπορώ να σε βοηθήσω με κάποιο τρόπο. Ελπίζω ως τότε να έχεις βρει κάποιες λύσεις και απαντήσεις Κυριάκος

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Προς Λευθέρη

Υποβλήθηκε από Kari Παρ, 06/03/2009 - 12:16

Καλημέρα σας, Σας έχω απαντηση ήδη μεσω του MSN, επικοινωνήστε μαζί μου οποτε μπορειτε. Δεν γνωριζα πως μενετε θεσσαλονικη οποτε μπορουμε αν νομιζετε πως ειναι σκοπιμο.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Μια απο τα ιδια!!

Υποβλήθηκε από ελενη Παρ, 20/03/2009 - 09:53

Καλημερα Λευθερη!! Τα ιδια περιπου προβληματα εχουμε και εμεις με το γιο μας που ειναι 8,5 ετων.Εδω και ενα χρονο περιπου αρχισαμε να κανουμε μια προσπαθεια για να βελτιωσουμε τη διασπαση προσοχης του, και ολα αυτα τα οποια αναφερεις και εσυ στο μηνυμα σου μεσω διατροφης. Με την καθοδηγηση καποιων γιατρων και ερευνητων απο Αγγλια αφαιρεσαμε απο τη διατροφη του τη γλουτενη τα συντηρητικα και προσθετα, μειωσαμε στο ελαχιστο το αλατι και τη ζαχαρη,και καποιες συγκεκριμενες τροφες που μας υπεδειξαν μετα απο πολες εξετασεις. Παραληλα ξεκινησαμε τη μεθοδο padovan που ειναι στην ουσια γυμναστικη η οποια ενεργοπιει το νευρικο συστημα.Βεβαια συνεχιζουμε λογοθεραπεια εργοθεραπεια καιψυχολογικη υποστηριξη. Με τη διατροφη παρατηρησαμε μειωση της κινητικοτητας και περισσοτερη ηρεμια.Με την padovan ειδαμε πως αρχισε να ελεγχει καλυτερα τον εαυτο του.Αν και ειναι μικρο το διαστημα που κανουμε δοατροφη και padovan (7-8 μηνες) οι αλαγες ειναι εμφανεις τοσο στη συμπεριφορα οσο και στην υγεια του. οποιαδηποτε πληροφορια θελεις,εχεις το μειλ μας.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Έχω έναν γιο τον Τάσο

Υποβλήθηκε από tasos (χωρίς επαλήθευση) Κυρ, 29/03/2009 - 15:33

έχω ένεν γιο τον Τάσο . Είναι τώρα 8,5 χρονών , παρακολουθεί κανονικό σχολείο -την δευτέρα δημοτικού - με παράλληλη στήριξη . Δυστυχώς μόνο για 2-3 ώρες την ημέρα γιατί υπάρχει και άλλο παιδί με πρόβλημα στο σχολείο και έτσι μοιράζονται τις ώρες . Συμετέχει αρκετά καλλά όταν είναι με την δασκάλα ειδικής αγωγής , τις υπόλοιπες ώρες φέρνει βόλτες μέσα και έξω από την τάξη του . έχει και αυτός το σύνδρομο ASBERGER άλλά βλέπω αρκετές διαφορές με αυτά που διαβάζω και μαθαίνω για αυτό . Είναι από ότι μας λένε οι ειδικοί υψηλής λειτουργικότητας , άλλα έχει έντονη άρνηση και αυτό με δυσκολεύει να δουλέψω μαζί του .Ίσως και να έχει κουραστεί με εμένα μιάς και είμαι η μόνη που ασχσολούμαι μαζί του . Δεν ξέρω πια με τι να τον απασχολώ . ότι κάναμε μέχρι τώρα δεν τα θέλει πια ( ζωγραφική, πλαστελινες,παζλ κλπ. ) τον πηγαίνω να παίξει μπάλλα στον σύλογο του χωριού μας όπου είναι πολλά γνωστά παιδιά που τον γνωρίζουν και εν μέρει τον αποδέχονται , αλλά και εκεί πρέπει να είμαι και εγώ και συμετέχει μόνον στις ασκήσεις ποιυ κάνουν πριν παίξουν μπάλλα , μετά μου ζητάει να φύγουμε. Όπως κατάλεβες μένουμε σε Επαρχία όπου δεν υπάρχουν πολλά πράγματα . Μένουμε στην Ηγουμενίτσα στην Ηπειρο , όπου μόνο λογοθεραπεία μπορούμε να κάνουμε , για εργοθεραπεία πηγαίναμε τα πρώτα τρία χρόνια ( δηλ. απο 3.5 έως 6.5 χρονών ) στα Ιωάννινα ( και αυτό πριν γίνει η Εγνατία και ήταν 2.5 ώρες δρόμος κάτι που τον κούραζε πολύ και γιαυτό και σταματήσαμε να πηγαίνουμε ) δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω μαζί του τα περισότερα τα απορίπτει με την πρώτη . ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ .