νόηση, ετών 18:)

Θα ήθελα να μιλήσω για την καλοστημένη επιχείρηση στα κέντρα για παιδιά με αυτισμό, πρόβλημα που νομίζω ότι το αντιλαμβάνονται όλοι οι γονείς. Στο γιό μου, στα 2,5 διαγνώστηκε ότι συμπεριλαμβάνεται στο φάσμα του αυτισμού. Για να μπορέσουμε να νιώσουμε ασφαλείς ως προς τη διάγνωση γυρίσαμε όλους τους εξειδικευμένους ψυχιάτρους και κέντρα που υπάρχουν στην Αθήνα, όπου από όλους διαπιστώθηκε ότι όντως το παιδί μας είναι στο φάσμα, αλλά στην ηλικία που βρίσκεται κανείς δεν μπορεί να ξέρει τίποτα για την εξέλιξή του, δεν μπορεί να γνωρίζει την ευφυία του, δεν μπορεί να γνωρίζει εάν θα πάει σχολείο, ούτε καν εάν θα πάει μόνο του στην τουαλέτα (!!) [λες και η ψυχιατρική είναι η μοναδική επιστήμη που δε χρησιμοποιεί στατιστικά δεδομένα], και ότι θα έπρεπε να ξεκινήσουμε έναν Γολγοθά (όλοι οι γονείς ξέρουν τι εννοώ) "εκπαίδευσης" για να μπορέσει το παιδί να εξωτερικεύσει όλες του τις δυνατότητες. Πήγαμε σε πολλά Κέντρα αλλά, για κακή μας τύχη, το Κέντρο στο οποίο το παιδί είχε ιδιαίτερη βελτίωση και πολύ καλή συμπεριφορά, δεν ήταν συμβεβλημένο με ψυχίατρο. Σημειώνεται ότι μία φορά που το πήγαμε σε αυτό το κέντρο που ανήκει στον "καλύτερο" ψυχίατρο που ασχολείται με αυτισμό, αφού μας πήρε 400 Ευρώ για να μας κάνει αξιολόγηση ίδια με όλους τους άλλους που το είχαν ελέγξει, μας "πέταξε" σε δύο τρεις κοπελίτσες γύρω στα 25 (μάλλον με εκπαίδευση Ι.Ε.Κ.), οι οποίες τραβούσαν το πηγούνι του παιδιού λέγοντας του "Μίλα Διονύση, μίλα". Το παιδί, λοιπόν, συνέχισε να κάνει μαθήματα με το Κέντρο χωρίς ψυχίατρο και τώρα 6 μήνες μετά (3 χρονών) έχει καθαρίσει με την τουαλέτα και μιλάει και επικοινωνεί τόσο καλά, που στον παιδικό σταθμό και οι δασκάλες μας ούτε που έχουν αναφέρει τίποτε. [Σημείωση: Πήγαμε με "βύσμα" σε δημόσιο σταθμό, γιατί τρεις ιδιωτικούς που ρωτήσαμε μας είπαν ότι δεν δέχονται παιδιά στο φάσμα χωρίς καν να δουν το παιδί! Αυτοί οι σταθμοί δεν πρέπει να κλείσουν;]. Η συνέχεια του Γολγοθά μας περιλαμβάνει τα οικονομικά. Εγώ είμαι 34 χρονών χωρίς άλλα εκτός από τη δουλειά μου έσοδα και η σύζυγος 32. Είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε 1000 ευρώ το μήνα για την εκπαίδευση εκ των οποίων δικαιολογούνται από το ασφαλιστικό ταμείο περίπου 350 ευρώ. Ο λόγος που μας έδωσε το ασφαλιστικό ταμείο είναι ότι το Κέντρο μας δεν είναι συμβεβλημένο με ψυχίατρο και ότι αρκεί μία σφραγίδα ψυχιάτρου στην απόδειξη για να λάβουμε πίσω το 75% των χρημάτων που δίνουμε. Φυσικά, κανένας δεν δέχθηκε να το κάνει αυτό, κανένας δεν γνωρίζει ψυχίατρο που να το κάνει και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι εκτός από τα 2500-3000 ευρώ που πληρώνουμε για τα πάγια (οικογένεια με δύο παιδιά) να πληρώνουμε και άλλα 650 ευρώ για τιμωρία που το παιδί μας έχει αυτισμό!! Όταν δε, πήγαμε στην πρόνοια, μας είπαν ότι πρέπει ο ψυχίατρος να δηλώσει ότι το παιδί έχει νοητική στέρηση, που πλέον είναι προφανές ότι δεν έχει, για να μπορέσουμε να πάρουμε επίδομα 250 ευρώ. Δυστυχώς ανακαλύπτω ότι όπου και να στραφούμε στην Ελλάδα, όλοι που τόσο πολύ ενδιαφέρονται, το μόνο που κάνουν είναι να εκμεταλλεύονται τους αγώνες και τις προσπάθειές μας για να πλουτίσουν.