νόηση, ετών 18:)

Hi Emma! We spoke on the phone last year when my son was going through the testing phase and as I recall we live close by too. I didn't realize it was you until I read your blog; then I remembered. Thank you for talking to me on the phone last year and helping me out!! My John as it turned out, didn't have AS.. he does have extensive brain damage caused by hypoxia (lack of oxygen) which in turn caused mild CP and most recently we got the PDD-Nos diagnosis. We are doing great btw... and I hope my message finds *you* well too. Many hugs Tina

εισαι πολυ δυνατο πλασμα κ διαβαζοντας σε, παιρνω δυναμη κ εγω...να σαι καλα emma με τιμη Ιωαννα

εχεις απολυτο δικιο...εδω στην ελλαδα δεν εχουμε μαθει ακομα οτι δεν πρεπει να πεταμε τα σκουπιδια κατω στο δρομο η στα πεζοδρομια....τι ψαχνεις να βρεις λοιπον!!! αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν θα παλεψουμε να το αλλαξουμε αυτο...αλλα ξερεις καλη μου ειναι ολα θεμα παιδιας...οταν η δασκαλα στο σχολειο αποφευγει να εχει στην ταξη της ενα παιδι που χρειαζεται παραλληλη στηριξη...η ακομα ακομα παω πιο πισω...οταν ξεκιναει το σχολειο ποτε κανενας δεν κανει μια γενικη ενημερωση σε ολους τους γονεις οτι μπορει κ το δικο του παιδι να χρειαστει παραλληλη στηριξη γιατι μπορει να ειναι ενα αδιαγνωστο παιδι με μαθισιακες δυσκολιες...τοτε τι αλλο να πει κανεις!!! εμεις οι γονεις ειμαστε οι πρωτοι που πρεπει να κανουμε την επανασταση μας εδω στην ελλαδα για να καταφερουμε τα αυτονοητα για τα παιδια μας... We can't change the world, but maybe, by making our presence known, by meeting other people, we may be able to touch their lives in some way, so that they will care, that disability is not just "somebody elses problem". I will keep trying to do this, one person at a time, if that is what it takes... εχεις απολυτο δικιο...κ πρεπει να μην κρυβουμε το προβλημα η να κανουμε οτι δεν υπαρχει... Acceptance allows us to be happy today, rather than waiting for an imaginary "better tomorrow"... σοφη κουβεντα!!!! I'm really not that strong, I having fallen down many times and sometimes it is so hard to get up again. If you see me fall, please don't step on me, help me get up again. Εμμα, ολοι το ιδιο περναμε τελικα...μια ο ενας μια ο αλλος...εχουμε τα πανω κ τα κατω μας...κ να εισαι σιγουρη οτι θα απλωσουμε το χερι μας να σου δωσουμε κουραγιο...ξερεις γιατι;;; ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ... ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΠΩ¦ ΕΙΠΕ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...ΑΓΑΠΑΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ!!! KEEPWALKING EMMA!!!! Υ.Γ. τελικα ειστε η καλυτερη ψυχοθεραπεια...

Δυστυχως αγαπητη emma μεχρι η κοινωνια να μαθει και μεχρι οι γονεις των "φυσιολογικων" παιδιων ξυπνησουν και αποφασισουν να μαθουν στα παιδια να σεβονται τους αλλους......νομιζω οτι θα περασει πολυς καιρος. Μερικες φορες νιωθω οτι στελνω ενα προβατο αναμεσα σε λυκους που διψουν για κοροιδια,μειωση,εξευτελισμο του διπλανου τους...ετσι για πλακα!! Οταν ακουσα απο πατερα να λεει στον 4χρονο γιο του εισαι μαλ***κας που κλαις, οι "αδελφες" κλαινε;;!! Μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι. Οταν του απαντησα και του ειπα οτι οπως ολοι γελαμε ετσι και ολοι κλαιμε μου απαντησε και μενα οτι ΜΟΝΟ ΟΙ "ΑΔΕΛΦΕΣ" κλαινε. Εγω πασχισα στην βροχη συναισθηματων να πεισω τον Γιαννη να εκφραζει αυτο που νιωθει,ειτε στην χαρα ειτε στην λυπη εκει συνηδειτοποιησα οτι ανηκω στις εξαιρεσεις. Αυτη λοιπον ειναι η κοινωνια μας σημερα. Αυτη που φτιαχνει αντρες- ρομποτ με φουσκωμενα κορμια και ιχνος συναισθηματων, γυναικες - ανορεξικες barbie που νοιαζονται μονο για το ποσο κοντη θα ειναι η φουστα. Και μετα ερχονται και τα συναισθηματικα,"ιδιαιτερα δικα μας παιδια" που γινονται η λεια για τα αλλα. Καλη συνεχεια. Με εκτιμηση, Σουλα