Γνωριμία με τον μικρό μου (6 ετών με ΔΑΔ)
Έχω κι εγώ ένα αγοράκι σχεδόν 6 ετών τώρα, με διάγνωση διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (ΔΑΔ), που στα 4 χρόνια του δεν έλεγε ούτε μία λέξη. Παρόλο που μ' εμάς ήταν επικοινωνιακός, φαινόταν χαμένος όταν ήταν σε πολύ κόσμο. Το θετικό ήταν ότι ήθελε να επικοινωνήσει χωρίς όμως να ξέρει τον τρόπο. Περάσαμε από την αναπτυξιολόγο (Θωμαϊδου Λωρέττα) στα 3 του χρόνια.
Για 1,5 χρόνο έκανε ειδική αγωγή στο σπίτι και χρησιμοποιούσαμε κι εμείς εικόνες (δεν έχει και πολλή σημασία αν ήταν PECS ή όχι). Δεν θα σας δώσω συμβουλές, γιατί κάτι που κάνει σε ένα παιδί μπορεί να μή κάνει για το άλλο. Εμείς του φτιάξαμε ένα βιβλίο με όλες τις μάρκες των αυτοκινήτων που του άρεσαν πολύ και σιγά σιγά έρχισε να λέει τις μάρκες. 'Ετσι η πρώτη λέξη του μικρούλη μου ήταν Daewoo! Σ' αυτό το βιβλίο προστέθηκαν αποκόμματα από περιοδικά με φωτογραφίες τροφίμων, ηλεκτρικών συσκευών, κολλήσαμε κομμάτια από μακαρόνια, το καπάκι από το γιαούρτι που του άρεσε και διάφορα άλλα.
Επειδή του άρεσε να ασχολείται με τους υπολογιστές ο μπαμπάς του καθόταν με τις ώρες μαζί του και του μάθαινε διάφορα πράγματα, και πολλές εκφράσεις τις έμαθε από το DVD του RanKid (περιοδικό για ηλεκτρονικού υπολογιστές). Ακόμα το βοήθησε πολύ η επαφή που είχε στο εξοχικό μας με τις γάτες. Αρχισε να τους λέει ότι άκουγε από εμένα και τώρα τους μιλάει σαν να είναι παιδάκια! Φυσικά τώρα έχει και μια γατούλα στο σπίτι της Αθήνας που έχει δώσει νόημα στην ζωή του! Στα τέσσερα χρόνια του παρόλο που κανένας από τους ειδικούς δεν το πρότεινε τον πήγα για λογοθεραπεία. Η λογοπεδικός του είναι εξαιρετική και το σπουδαιότερο έχει μια πολύ δυνατή σχέση μαζί του.
Πέρασε αρκετός χρόνος πάντως για να καταλάβω πώς ακριβώς λειτουργεί ο λόγος σε παιδιά με τέτοιου είδους προβλήματα. Μέσα στον πανικό μου πίστευα πως δεν ήταν αρκετά έξυπνος για να χρησιμοποιεί εκφράσεις σαν εμάς. Οταν άρχισε να λέει λεξούλες νόμιζα πως αυτό ήταν τώρα θ αρχισει να μιλάει. Ομως η λειτουργία της επικοινωνίας και όχι μόνον του λόγου είναι πολύ πολύπλοκη. ΄Οταν κάποιος μας ρωτάει "τι κάνεις", όλοι ξέρουμε αυθόρμητα πως πρέπει να απαντήσουμε "καλά". Αυτό στον μικρούλη μου δεν έρχεται αυθόρμητα. Ξέρει τι πάει να πεί "καλά" αλλά το να το πει σαν απάντηση πρέπει να του το μάθουμε. Το "τι έφαγες σήμερα" μας πήρε πολύ καιρό για να το απαντήσει. Το "γιατί το έκανες αυτό" αποτελεί μακρινό όνειρο.
Η λογοπεδικός του είναι ενθουσιασμένη μαζί του. Η τόσο μεγάλη πρόοδος που έχει κάνει είναι αντικείμενο έρευνας μας είπε. Εν συντομία σου λέω ότι ο Γιώργος ξέρει να μετράει μέχρι το άπειρο (όχι σαν παπαγάλος), ξέρει εδώ και 2 χρόνια την αλφαβήτα, διαβάζει πολλές λέξεις, έχει εξαιρετικά καλή οπτική μνήμη. Οταν τα βρίκει σκούρα με τους συνομηλίκους του τους βάζει να κάτσουν και τους διαβάζει τα βιβλία του οπότε όλοι τον θαυμάζουν γιατί κάνει κάτι που αυτοί δεν μπορούν. Α! Προσπαθεί να μάθει και Αγγλικά.
Οταν ήταν 3 ετών και δεν μιλούσε καθόλου, μια μέρα ήθελε να σηκωθεί από το καρότσι του για να πάει να παίξει με άλλα παιδάκια. Εγώ δεν τον άφηνα, αυτός έκλαιγε και μου φώναξε με απελπισία: "θελω να πάω εκεί"!!! Από τότε πέρασαν 2 χρόνια περίπου για να ξαναπεί μια μεγάλη φράση. Για τον παιδικό σταθμό. Ο μικρούλης μου πήγε δύο χρόνια σε παιδικό σταθμό. Παρόλο που λατρεύει τα παιδιά και παρόλο που τον άφηνα μόνο τρεις ώρες, πιστεύω ότι ήταν αρκετά κουραστικό γι αυτόν.
Εφέτος πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και έχει τον δικό του δάσκαλο και πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερα. Σχετικά με την αισθητηριακή ολοκλήρωση οι εργοθεραπευτές δε με βοήθησαν και πολύ. Τα μαλλιά του τα κόβω εγώ και τώρα πια δεν έχει κανένα πρόβλημα. Για τους θορύβους κυρίως τα μηχανάκια στον δρόμο του έδειξα την εξάτμιση μιά φορά και του εξήγησα και από τότε σταμάτησε να κλείνει τα αυτιά του. Και πάντα μου λέει: "Μη φοβάσαι, είναι η εξάτμιση!" 'Εχει πολύ πλάκα. Όμως όπως σας είπα κάθε παιδί είναι διαφορετικό.
Πέρασε πολύς καιρός για να έχω μια ξεκάθαρη εικόνα του μικρού μου.
Σχόλια
Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο
Στο εύχομαι