νόηση, ετών 18:)

Αυτη τη φορα αισθανομαι την αναγκη να γραψω ενα διαφορετικο "βιολογιο" που εχει περισσοτερο την μορφη εξομολογησης σε εσας που σας ξερω τοσο λιγο αλλα αισθανομαι και συναισθανομαι τοσο βαθεια και τοσο κοντα μου. Την Δευτερα θα φερω στον κοσμο μια καινουρια ζωη ενα καινουριο αστερι θα φωτισει τις μερες μας και τις νυχτες μας. Οπως γραφει ο Εξυπερυ στον "Μικρο πριγκιπα": "Τα αστερια δεν ειναι ιδια για ολους τους ανθρωπους... Εσυ θα εχεις αστερια που θα ξερουν να γελουν." Τετοιου ειδους αστερια εχω συνειδητα επιλεξει να εχω στην ζωη μου και καθε φορα που φτανει η μερα διακατεχομαι απο αγωνια και ισως φοβο να πανε ολα καλα. Ο φοβος γενικοτερα δεν ειναι ενα συναισθημα που με αγγιζει συχνα και οταν με αγγιζει εχει να κανει με τα παιδια μου. Οι ανθρωποι που εχουν πονεσει, που εχουν κλαψει,που εχουν εχουν ζησει και ζουν μια τοσο μεγαλη περιπετεια στην ζωη τους εχουν ενα λογο παραπανω στο αυτι του Θεου οποιος και αν ειναι αυτος για τον καθενα. Την Κυριακη το βραδυ εαν κοιταξετε τον ουρανο καντε μια βουβη προσευχη ο καθενας να πανε ολα καλα για να μπορω να συνεχισω το ταξιδι μου για την Ιθακη ακομη πιο δυνατη. Κι ο μικρος πριγκιπας προσθεσε, "ομως τα ματια ειναι τυφλα. Πρεπει να ψαχνεις με την καρδια". Ετσι θελω να ψαχνω και εγω με την καρδια μου και αν και τα ματια μου δεν σας γνωριζουν η καρδια μου σας γνωριζει και αισθανθηκε την αναγκη να γραψει ενα τοσο ασχετο με το site "βιολογιο". Ελπιζω την μεθεπομενη εβδομαδα να σας γραψω παρεα με τον μικρο μου πριγκιπα. Ευχαριστω για αυτο που με εχετε κανει να αισθανθω οσο παραδοξο και αν φαινεται. Ελπιδα