νόηση, ετών 18:)

Ο γιος μου σήμερα είναι 4,5 ετών περίπου. Σαν μωρό είχε βλεμματική επαφή, γελούσε, μπαμπάλιζε, ήταν ένα όμορφο χαρούμενο μωράκι. Γύρω στα 2 άρχισε να μας απασχολεί η καθυστέρηση στην ομιλία του. Ο παιδίατρος ήταν καθησυχαστικός και μας είπε πως απλώς ήταν τεμπέλης και να μην ανησυχούμε. Μας συνέστησε να ξεκινήσουμε παιδικό σταθμό μόλις κλείσουμε τα 2,5 και πως θα βοηθούσε πολύ στην ομιλία γιατί θα βρίσκονταν με άλλα παιδάκια. Ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό, στην ομιλία όμως καμία εξέλιξη. Στα 2,5 επισκεφθήκαμε λογοθεραπεύτρια η οποία επίσης μας καθησύχασε λέγοντας πως υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν έχουν αναπτύξει τον λόγο στα 2,5 χρόνια τους. Τελικά και εφόσον η ένταση στο σπίτι αυξανόταν αποφασίσαμε λίγο πριν κλείσει τα 3 χρόνια του να ξεκινήσουμε λογοθεραπεία. Μετά από 2 μήνες λογοθεραπείας αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε και εργοθεραπεία. Εκεί ήταν που η εργοθεραπεύτρια μας σύστησε να επισκεφτούμε την παιδοψυχίατρο κ. Παπαγεωργίου στην Θεσ/νίκη για να πάρουμε διάγνωση για τον γιο μας. Έτσι και έγινε... Αφού την επισκεφθήκαμε και είδε το παιδί για μισή ώρα περίπου μας είπε πως ο Κων/νος έχει ήπια μορφή αυτισμού αλλά πιστεύει ότι τελικά θα αναπτύξει λόγο. Μας είπε να επικεντρωθούμε πρώτα στην εργοθεραπεία. Εδώ και ενάμιση χρόνο κάνουμε 3 φορές την εβδομάδα εργοθεραπεία και 2 φορές την εβδομάδα λογοθεραπεία. Παράλληλα φέτος 1 φορά περίπου το μήνα μας παρακολουθεί παιδοψυχολόγος. Αυτή τη στιγμή ο Κων/νος είναι στον παιδικό σταθμό με συνοδό (εργοθεραπεύτρια,) μετά από σύσταση της παιδοψυχολόγου, την οποία διαλέξαμε και πληρώνουμε εμείς (όπως και όλες τις θεραπείες του γιατί ακόμη από το Κ.Ψ.Υ. της περιοχής μας δεν μας πήραν τηλ. να περάσουμε από επιτροπή). Η εξέλιξη του Κων/νου σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά σαφώς είναι μεγάλη. Πέρυσι δεν μιλούσε καθόλου, δεν εκτελούσε εντολές, δεν έπαιζε πολύ με παιδιά της ηλικίας του κτλ. Φέτος μιλάει ηχολαλικά, λέει και κάποιες αυθόρμητες λέξεις, κατανοεί πολύ περισσότερα αντικείμενα, χρώματα, σχήματα, εκτελεί περισσότερες (σχεδόν όλες) τις εντολές, παίζει περισσότερο με τα παιδιά στον παιδικό, προσπαθεί και εκείνος να επικοινωνήσει για να παίξει, κάθεται και συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες του παιδικού (γυμναστική, ζωγραφική, ιστορίες, σκετς). Φέτος στη γιορτή των Χριστουγέννων είπε μέχρι και το ποίημά του με την βοήθεια της δασκάλας του. Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις του έχουν μειωθεί όμως κατά καιρούς κολλάει σε συγκεκριμένα πράγματα. Αυτή τη στιγμή έχει κολλήσει με τα ελάφια, βλέπει DVD με ελάφια, παίζει με ζωάκια-ελάφια. Όχι όλη την ώρα απλά κάποιες στιγμές. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι ο αυθόρμητος λόγος του δεν έχει πολύ μεγάλη εξέλιξη και δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω παραπάνω. Στο σπίτι πλέον είναι σχετικά δυνατό να βρούμε χρόνο να κάνουμε τις επαναλήψεις και τις ασκήσεις μας, όπως πέρυσι, καθώς από τον Ιούνιο απέκτησε αδελφούλα και η μικρή θέλει και αυτή να περνάει χρόνο μαζί μου και είναι ιδιαίτερα διεκδικητική παρότι είναι ακόμη μωρό. Η συμπεριφορά του Κων/νου προς την αδερφή του είναι παρα πολύ καλή. Θέλει να την αγκαλιάζει, την φιλάει, πάει μπροστά στο καρεκλάκι της όταν κάθεται και παίζει κι αυτός με τα παιχνιδάκια της κτλ. Βέβαια από την ώρα που γεννήθηκε η μικρή έχουμε πισωγύρισμα το θέμα της τουαλέτας. Ενώ είχαμε βγάλει τελείως την πάνα (ακόμα και το βράδυ που κοιμόταν) τώρα πρέπει να του την φοράω κάθε φορά που κοιμάται γιατί αλλιώς έχουμε ατύχημα. Έχει καταφέρει τόσα πολλά τελευταία ο Κων/νος και είμαι πολύ περήφανη για αυτόν, απλά μερικές φορές με κυριεύει αυτό το μήπως πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω, μήπως πρέπει να του αφιερώνω κι άλλο χρόνο αλλά δεν θα αφιερώνω στην μικρή και είναι σωστό για αυτήν? Κι αν αυτό χρειάζεται για να αναπτυχθεί κι άλλο ο λόγος του? Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω. Αν κάποιος έχει παρόμοια ιστορία ή μπορεί να βοηθήσει με κάτι που θα μου πει θα χαρώ να το διαβάσω.