νόηση, ετών 18:)

Καλησπέρα, ο λόγος που γράφω είναι ότι πραγματικά έχω φτάσει σε σημείο που δεν ξέρω πως να αντιδράσω! Έχω δύο παιδιά 5 και 7 ετών. Ο γιός μου που είναι 5 γεννήθηκε το 2008 και όλα ήταν φυσιολογικά μέχρι την ηλικία των 18 μηνών όπου άλλαξε από την μία μέρα στην άλλη.

Τι εννοώ? Σταμάτησε να ακούει στο όνομά του, δεν μας φώναζε άλλο ενώ είχε μάθει να λέει μαμά - μπαμπά και καθόταν ώρες ατελείωτες στον κόσμο του "σαν χάνος". Βέβαια έτρεξα κατευθείαν στην παιδίατρό μου, η οποία αφού με καθησύχασε ότι δεν συντρέχει κάποιος λόγος ανησυχίας (ωττίτιδα) μου συνέστησε να του δώσουμε λίγο χρόνο, μήπως και η αντίδρασή του ήταν "ψυχολογική" διότι τότε είχε αρχίσει η κόρη μου να φεύγει από το σπίτι και να πηγαίνει σε παιδικό σταθμό. Όντως μετά από λίγο καιρό η φάση του "χάνου" μετατράπηκε σε φάση του παίζω ώρες ατελείωτες μόνος μου με τουβλάκια και μετά σε φάση του τσιρίζω, χτυπιέμαι έχω εκρήξεις θυμού όταν θέλω κάτι και πανικού όταν δεν είναι κάτι στη θέση του.

Έτσι φτάσαμε μέχρι την ηλικία των 3 ετών πλέον δίχως καμία βελτίωση επικοινωνίας και λόγου. Απευθύνθηκα σε αναπτυξιολόγο στο Παίδων όπου διαπιστώθηκε ότι το παιδί παρουσιάζει καθυστέρηση λόγου- ομιλίας με γενικότερες δυσκολίες στην επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση. Αρχίσαμε αμέσως λόγο- και εργοθεραπείες οι οποίες ήταν ένα δράμα διότι η ώρα της συνεδρίας ήταν η ώρα των εκρήξεων και του κλάμματος και παράλληλα τον στείλαμε σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Να σημειώσω ότι η όλη κατάσταση επιρέασε και την αδελφή του η οποία άρχισε και αυτή παράλληλα λογοθεραπείες.

Μετά από ιατρικές "ακουολογικές" και "αιματολογικές" εξετάσεις οι οποίες δεν έδειξαν κάτι, αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στο πλησιέστερο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο για την αξιολόγηση πλέον και των δύο παιδιών. Εκεί ενώ η συνεργασία με την κόρη μου ήταν άψογη με τον γιο μου δεν συναίβει το ίδιο. Η γνωμάτευση και για τα δύο παιδιά μου ήταν ίδια, ενώ η εξέλιξή τους είχε μέρα με νύχτα διαφορά. Η κόρη μου επενέλαβε το νηπιαγωγείο και έχει ενταχθεί πλέον στην πρώτη τάξη χωρίς δυσκολίες ενώ ο γιός μου μέχρι και 4 ετών δεν μιλούσε και δεν επικοινωνούσε.

Αποφάσισα και απευθύνθηκα λοιπόν ξανά σε άλλη αναπτυξιολόγο η οποία ενέταξε τον γιο μου στη ΔΑΔ. Εκεί άρχισαν να μπλέκουν τα πράγματα διότι δεν συμφωνούσαν από το Ιατροπαιδαγωγικό με την διάγνωση της αναπτυξιολόγου και μάλιστα μετά από "διενέξεις" του τύπου "τί το περάσατε κυρία μου μπακάλικο να ανοίγετε φακέλους σε όλες τις υπηρεσίες" και "παίζετε με τον πόνο μου" κατέληξα με τον διευθυντή του ιατροπαιδαγωγικού ο οποίος αφού διαπιστώσαμε ότι ο φάκελος του γιου μου δεν ήταν πλήρης και αφού "είδε" τον μικρό παραδέχτηκε πως θα συμφωνούσε με την γνωμάτευση της αναπτυξιολόγου αλλά θα τον ενέτασσε στην πιό ήπια της μορφή (να σημειώσω όλα αυτά προφορικώς και όχι γραπτώς).

Από το ΚΕΔΔΥ όπου τον αξιολόγησαν του εγκρίνανε παράλληλη στήριξη η οποία βέβαια δεν έχει έρθει ακόμη και μας έχουν συστήσει να επαναλάβει το νήπιο για δεύτερη χρονιά. Όλα αυτά μέχρι το Σεπτέμβρη που μας πέρασε, όπου και ο γιος μου άρχισε να αλλάζει και να κάνει μεγάλα άλματα προόδου. Απέκτησε δικό του σκυλάκι και ξεκίνησαν τα πρώτα θαύματα. Άρχισε να μιλάει και να αποδίδει όλα όσα είχε συσωρεύσει αυτά τα χρόνια μέσα του με τις θεραπείες, οι εκρήξεις θυμού μετριάζουν και πλέον μπορώ να πω πως είμαστε σε πολύ καλό δρόμο επικοινωνιακό και λεκτικό, θέλουμε όμως ακόμη πολύ δουλειά και επιμονή. Παράλληλα κάνουμε κάποιες ακόμη εξετάσεις... μαγνητική, καρυώτυπο και εύθραυστο χ... και για να ολοκληρώσω, εκεί είναι και το πρόβλημα που μου προκαλεί σύγχηση, περνάμε από αξιολόγηση παιδοψυχιάτρου.

Ο παιδοψυχίατρος λοιπόν που τον είδε πρόσφατα και δεν έχει αποφανθεί ακόμη για την διάγνωσή του επίσημα διότι υπολοίπονται και άλλες αξιολογήσεις από άλλους θεραπευτές βλέποντας τον γιο μου σε αρκετά καλή "φόρμα" είχε τις επιφυλάξεις του για την αξιολόγηση του "ΚΕΔΥ" και την έγκριση της παράλληλης στήριξης και βέβαια για το αν θα έπρεπε να εντάσσεται στη ΔΑΔ ή όχι. Να χαρώ τώρα που εκείνος βλέπει ένα καλά δουλεμένο παιδί και δεν διαγιγνώσκει κάποιο άλλο πρόβλημα ή να προβληματιστώ που ενώ όλοι διακρίνουν ότι το παιδί στην παρούσα φάση χρειάζεται στήριξη εκείνος την αμφισβητεί?