νόηση, ετών 18:)

Πόσο εύκολο είναι τελικά να μιλάμε όταν έχουμε το λόγο αλλά και το βήμα να μιλήσουμε. Πόσο εύκολα βγαίνουν τα λόγια τα επικριτικά, αυτά που έχουμε μέσα μας και που σαν συμπιεσμένη αδρεναλίνη εκτοξεύονται όταν κάποια πόρτα βρεθεί ανοιχτή. Πόσο πολύ όλα αυτά που αφήσανε το στίγμα τους πάνω μας, μας ωθούν εύκολα στο να απαξιώσουμε όλους και όλα. Πόσο πολύ εύκολα ξεχνάμε ...το καλό, αυτο που κάποτε ευγνωμονούσαμε,αυτο που κάποτε μας έδειξε ότι όλα δεν είναι μαύρα και ισοπεδωτικά. Ξεχνάμε εύκολα εμείς οι μαχόμενοι, ξεχνάμε γρήγορα όταν εκ του ασφαλούς κριτικάρουμε, και ασχολούμαστε μόνο με το μελάνι της ψυχής μας, αυτο που δικαιωματικά υπάρχει αλλά που όταν μονομερώς εκτοξεύεται δίνει λάθος εντυπώσεις. Είναι προφανώς στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασης να θέλει να εκδικηθεί, να εκτονώσει μερικά από τα τραύματα που με το πέρασμα του χρόνου δημιουργήθηκαν. Να το πω δειλία; Να το πω απώλεια μνήμης; Απώλεια συνείδησης; Αχαριστία; Εγωισμός; Απροσεξία; Ή μήπως είναι όλα μαζί; ...Μάλλον είναι όλα μαζί και μάλλον θα πρέπει αφού το συνειδητοποίησα να αναλάβω, έχοντας γνώση όσων λέω , την αποκατάσταση της ισορροπίας, γιατί δίπλα στο κακό υπάρχει πάντα το καλό, αυτο που μας δείχνει πόσο πολύ πρέπει να πιστεύουμε στο παράγοντα "άνθρωπο". Οι "Nοησυστάσεις" με γύρισαν πολύ πίσω, σε εποχές αγνοίας, πανικού, και συνεχόμενης απελπισμένης αναζήτησης. Όλα κάποια στιγμή, με το καιρό βρήκαν το δρόμο τους και αυτο χάρη στους παιδαγωγούς: κο Γ. Μπουσδουνη, κα Β. Καιδαντζη, κα Κουβαβα. Στους ιδιωτικούς ειδικούς παιδαγωγούς: κα Μ. Τσαγλιωτη, κα Β. Ποιμενιδου, κα Α. Αποστολοπουλου. Στον κο. Δ. Λιοδακη, πρώην σύμβουλο ειδικής αγωγής. Στη κα Παναγιωτου από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Υπ. Παιδείας. Στη παιδονευρολόγο κα Ε. Κατσαρού. Στο παιδοψυχίατρο κο Γ. Καραντανο. Φυσικά στο NOESI.gr για τη πόρτα που μου άνοιξε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ... από καρδιάς για το λιθαράκι που έβαλαν ο καθένας ξεχωριστά. Μ.Π.