νόηση, ετών 18:)

(Το Σαββοπούλειο άσμα έπαιζε για κάποιο λόγο μέσα στα κεφάλι μου από το πρωί, έτσι το χρησιμοποιώ ως τίτλο για το σύντομο ιστορικό του κ.Ρίκου). Ο Υψηλός Μικρός λοιπόν, γεννήθηκε με όγκο στον εγκέφαλο. Έχω βάσιμες υποψίες ότι δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός, αλλά απόρροια του περιβάλλοντος εργασίας μου, καθώς ίδιο τύπο όγκου εμφάνισε αργότερα και συνάδελφος. Σε ηλικία 11 μηνών είχαμε μια δραματική ιστορία με μια πνευμονία που κόντεψε να αποβεί μοιραία - αργότερα την απέδωσαν σε πνιγμό στον ύπνο του λόγω των ατονικών σπασμών, αλλά προτρέχω - την οποία, αφού έληξε ο παιδίατρος χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη περιπέτεια που θα έχει στη ζωή του. Είναι σίγουρα η στιγμή που μια ανώτερη συνείδηση - η οποία μου έχει καρφωθεί ότι έχει τη φάτσα του 'Ιρβιν Γιάλομ - καγχάζει, χαϊδεύει αυτάρεσκα το υπογένειο και αποφαίνεται: «μπα, να δεις τι σου 'χω για μετά». Ακολούθησε πλήθος επεισοδίων ατονικών σπασμών, ο μικρός λιποθυμούσε, ερχόταν το ΕΚΑΒ, έπαιρνε το μπλαβό παιδί και προσπαθούσε να το συνεφέρει καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο το παιδί συνήθως είχε συνέλθει, κι έτσι οι γιατροί άργησαν να καταλάβουν ότι πρόκειται για επιληπτικούς σπασμούς κι έτσι τριπλο-τσεκάραμε την καρδιά, τις φρένες της μαμάς που πιθανόν φαντάζεται τα επεισόδια («μήπως όταν γίνατε μητέρα, νιώσατε ότι αποτραβιέστε στο παρασκήνιο;»), την πιθανή εγκληματική φύση της μαμάς («είστε σίγουρη ότι δεν έχει καταπιεί τίποτα περίεργο») και άλλα, μέχρι που έπεσε η ιδέα για τη μαγνητική εγκεφάλου και η αλήθεια έλαμψε. Το ιστορικό αναπόφευκτα συνεχίζεται :-)