νόηση, ετών 18:)

Νίκο, διάβασα το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με την τουαλέτα του γιού σου και το οποίο αντιμετωπίζω κι εγώ με τον δικό μου. Περιληπτικά σου αναφέρω ότι ο γυιός μου είναι 6 ετών με διάγνωση ΔΑΔ, και το πρόβλημα υπάρχει εδώ κι ενάμισυ χρόνο. Μπορείς να δείς το "βιολόγιό" μου με τίτλο "Υπάρχει λύση;" για λεπτομέρειες. Μια πολύ καλή φίλη από το Νόηση μου σύστησε παιδογαστρεντερολόγο τα στοιχεία του οποίου μπορώ να στα δώσω με ένα e mail. Η εικόνα με τα σταυρωμένα πόδια που περιγράφεις μου είναι πολύ οικεία. Το θέμα της τουαλέτας μας καταδυναστεύει όλους. Δεν μπορεί να χαρεί το διάλειμμα στο σχολείο, δεν μπορεί να αποδώσει σωστά στα μαθήματά του, να χαρεί μια βόλτα περπατώντας . Την πάνα την έχει βγάλει από 3,5 ετών. Δεν ξέρω αν το πρόβλημα έχει να κάνει με αυτό το γεγονός (να μην ήταν έτοιμος να βγάλει την πάνα) ή με την δυσκοιλιότητα (πονάει όταν πηγαίνει κι έτσι τα κρατάει) ή όπως μια ψυχολόγος είπε πως η όλη κατάσταση αυτή είναι ένα μέρος της διαταραχής που έχει να κάνει γενικά με την αντίληψη του σώματός του. Θέλω να πιστεύω πως τώρα βρισκόμαστε κοντά στην λύση του προβλήματος. Δύο φορές την ημέρα κάθεται στην τουαλέτα και νομίζω ότι πραγματικά πλέον προσπαθεί . Εχουμε επιτύχει το αποτέλεσμα 3 φορές τελευταία αλλά μετά από χρήση κλισμάτων γλυκερίνης. Θέλουμε να πάει αυθόρμητα μια φορά κι έπειτα πιστεύουμε πως θα είμαστε σε καλό δρόμο. Είναι αλήθεια ότι έχω χάσει την ψυχραιμία μου αρκετές φορές γιατί ο δικός μου δεν φοράει πάνα και καταλαβαίνεις ότι τα «ατυχήματα» έχουν και τις ανάλογες συνέπειες. Κι αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Δεν θέλουν ζόρισμα (πιστεύω πως το έχεις καταλάβει αυτό) πρέπει να γίνεται σαν παιχνίδι η όλη διαδικασία (έλα να τα πάρουμε φωτογραφία να τα δείξουμε στην γιαγιά ή έλα να κάνουμε χώρο στην κοιλίτσα για να βάλουμε καινούργιο φαγάκι μέσα) κ.λπ. Καλό είναι να αποφεύγεται η λέξη "πρέπει" και η λέξη "κακά" γιατί δεν ξέρουμε πώς αντιλαμβάνονται αυτή την λέξη. Ό,τι άλλο θελήσεις μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου και με Ε-mail γιατί εγώ δεν έχω το δικό σου.