Τον λιγο καιρο που επισκεπτομαι αυτο το site ("Νόηση" εννοειται) μου εχει γινει αναγκη καθημερινη. Να μπω, να ενημερωθω, να πω το προβλημα μου, να διαβασω των αλλων, να ρωτησω, να μαθω, να, να... Οσο περναει ο καιρος ανακαλυπτω ποσο πραγματικα μοιαζουμε, σαν μια τεραστια παρεα που θελει ο ενας να βοηθησει τον αλλον. Μαμαδες, μπαμπαδες, αδελφια, αδελφες, θειες κ.τ.λ.. Ολοι μαζι.

Θέλω απεγνωσμένα την βοήθεια σας. Είμαστε σε πάρτι μασκέ και παίζουν ένα παιχνίδι αγόρια - κορίτσια. Όσο κερδίζουν τα κορίτσια βλέπω τον γιο μου να είναι έτοιμος να κλάψει. "Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ", μου λέει. Κάποια στιγμή βρίσκει την απάντηση στην ερώτηση του κλόουν και τη λέει σε μένα, του λέω "πεστο δυνατά"... και δεν πρόλαβε, το είπε ένα κορίτσι. Τότε σαν το αγρίμι άρχισε να χτυπά το πρώτο κορίτσι που βρήκε μπροστά του. Εγώ βέβαια... χαλιά... επενέβηκα, τον ηρέμησα και πέρασε το υπόλοιπο πάρτι "ζάχαρη". Είναι κάτι που δεν ξέρω πως ή τι πρέπει να κάνω για να τον βοηθήσω; [Ασφαλώς του έχω μιλήσει, το έχουμε συζητήσει αλλά..] Καμία ιδέα;;;

Τοσο καιρο μιλαω, μιλαω και γραφω για το παιδι μου. Διαβαζοντας κατι ενος καινουργιου μελους αποφασισα να γραψω τι συμβαινει, τι σημαινει πανικος, καταθλιψη... για μενα. Περναγαμε ωραια εκεινη την ημερα εως οτου ηρθε η ωρα να φυγουμε απο το σπιτι των φιλων μας και να γυρισουμε στο δικο μας. Απο τοτε που ειχε γεννηθει το παιδι μου ειχα να παλεψω με τους διαφορετικους τροπους υγιεινης των παππουδων. Ημουν μαθημενη αλλιως, κολλημενη αν θελετε να πειτε. Ημουν μανουλα ομως και δεν μπορουσα να ρισκαρω την υγεια του δικού μου παιδιου.

Για άλλη μια φορά τα σκαλιά που ανεβοκατεβαίνουμε με έκαναν να νιώσω περήφανη για το παιδί μου. 'Όσο χαζό κι αν ακουστεί είμαι πανευτυχής διότι μάθαμε να δένουμε τα κορδόνια των σπορτέξ. Κι ανακαλύπτω για άλλη μια φορά πως τα μικρά πραγματάκια που μπορεί να συμβαίνουν καθημερινά μπορούν να σου προσφέρουν μια τεραστία χαρά και ευεξία.

Κάθε ένας από μας είναι μια διαφορετική η παρόμοια περίπτωση με διαφορετικό τρόπο ζωής. Μου έχει γίνει συνήθεια πλέον να ανοίγω τον υπολογιστή και να διαβάζω να συμπονώ, να μαθαίνω, να γράφω αυτο που νιώθω και πιστεύω, αυτο που ζω.