νόηση, ετών 18:)

Η Ιστορία είναι αυθεντική. Πρόσωπα, επαγγέλματα, τόποι, είναι φανταστικά για ευνοήτους λόγους. Ο Στάθης, φαντάρος και η Δέσποινα 18 χρονών, συγχωριανοί σ’ ένα νησί του Ιουνίου, ζευγάρωσαν στα κρυφά και η Δέσποινα έμεινε έγκυος. Η μάνα της την ζωή της δεν ήθελε. - «Αν δε το ρίξεις θα φαρμακωθώ». Αλλά και ο Στάθης, μοναχογιός του Ανέστη, δεν είχε το κουράγιο να το ανακοινώσει στον γέρο του που και νοικοκύρης ήταν ,και ανύπαντρος έμεινε για χάρη του μετά τον θάνατο της μάνας του πριν δέκα χρόνια και ήταν και αυστηρών αρχών. Έτσι ο κύβος ερρίφθη μια Τρίτη πρωί στην Αθήνα σε ένα ιδιωτικό, συνοικιακό γυναικολογικό ιατρείο και ο καρπός του έρωτά τους δεν γεννήθηκε ποτέ. Το αίσθημα όμως άντεξε πέντε χρόνια. Ο Στάθης μπήκε στην ΔΕΗ (είχε ο Ανέστης τον βουλευτή του νησιού κουμπάρο) δώσανε οι γονείς την ευχή τους και ο γάμος έγινε στην εκκλησιά του χωριού ένα Μαγιάτικο Κυριακάτικο απόβραδο κι ήταν όλοι οι χωριανοί εκεί. - «Να ζήσουν τα παιδιά συμπεθέρα και καλούς απογόνους νάχουνε, να δούμε κι εμείς εγγόνια, να ακούσει και η συχωρεμένη το όνομά της εκεί που είναι»!!! Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στην χώρα, να είναι κοντά ο Στάθης στην δουλειά του. Πέρασε ένας χρόνος, δεύτερος, τρίτος, αλλά το πολυπόθητο εγγόνι δεν ερχόταν. - «Στείρα η κυρά σου, πέταξε μια μέρα κατάμουτρα στον γιο του ο Ανέστης. Φταις κι συ έπρεπε να την δοκιμάσεις πριν την πάρεις, τόσα χρόνια την είχες . Όρθιος κοιμόσουν»; Άχνα ο Στάθης που είχε καλά θαμμένο το μυστικό και υποψιαζόταν την ζημιά που είχε γίνει στην κοπέλα. Τα πρώτα νιάτα πέρασαν μαζί με τα χρόνια που τους έφυγαν και πήραν μαζί τους την ελπίδα για παιδί. Μαζί το αποφάσισαν. Θα υιοθετήσουν ένα παιδί. Μια θεια, εξαδέλφη της μάνας του Στάθη της συχωρεμένης ανέλαβε την υπόθεση. Μια εργάτρια που είχαν στο κτήμα για τις ελιές ,ήταν έγκυος, ανύπαντρη και η θεια την έπεισε να το κρατήσει με το αζημίωτο. [Σημείωση: δεν ήξερε, η θεια, ότι γύφτος βίασε την μέλλουσα μητέρα]. Όλα γίνανε μυστικά, νόμιμα . Τα συμφωνηθέντα κατά γράμμα… κι από τις δύο πλευρές. Μεγάλο Σάββατο η θεια με τον Στάθη φέρανε το νεογέννητο στο σπίτι. Ανάσταση έκανε η Δέσποινα. Ήταν και μελαχρινούλι, τους έμοιαζε το πουλάκι τους. Μπορεί να ήταν του δημοτικού η Δέσποινα, αλλά και άξια και νοικοκυρά ήταν, και να αγαπάει ήξερε και το μοσχομεγάλωνε το μελανούρι τους όπως συνήθιζε να λέει ο Στάθης. Νωρίς περπάτησε, έτρεχε ασταμάτητα η Μαρίνα (της δώσανε το όνομα της Μάνας του Στάθη) δεν μπορούσε να σταθεί πουθενά, και μόλις άκουγε μουσική έριχνε ένα χορό ,μα ένα χορό, το κορμάκι του δεν στεκότανε.!!! Έκλεισε τα τρία χρόνια και τα μόνα λογάκια που έβγαιναν απ’ τα χείλη του ήταν: Μαμά, μπαμπά, Τάθη μου (Στάθη μου ερμήνευε η Δέσποινα). Η νονά του η Κική - βρεφοκόμος το επάγγελμα - τους έβαλε ψύλλους στ’ αυτιά. - «Να πάτε το κορίτσι στην Αθήνα να το εξετάσουν οι ειδικοί». Το πήγαν στο "Παίδων". Το παιδί δεν ήταν φυσιολογικό . Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή με διανοητική υστέρηση. Κάπως έτσι τους τα είπαν οι ειδικοί. Χρειάζεται, ειδική αγωγή, ειδική εκπαίδευση σε Ειδικό σχολείο και διαρκή παρακολούθηση από Ειδικούς. Εύκολο ήταν;;; Συμφώνησαν όμως από κοινού: - Θα κάνουμε τα πάντα για το παιδί μας. Δεν μπορεί η επιστήμη έχει προχωρήσει . Ο άνθρωπος έφτασε στο φεγγάρι και ένα μικρό παιδάκι δεν μπορούν οι γιατροί να φέρουν στα ίσα του; Θα το γειάνομε το παιδί μας. Σύντομα ο Στάθης πήρε μετάθεση στην Αθήνα ,αφήσανε το νοικοκυριό τους στο νησί και μείνανε στο ενοίκιο στα Λιπάσματα, μιαν συνοικία του Πειραιά .Μόνοι, ξένοι, ξεκομμένοι από συγγενείς και φίλους αλλά αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι τους πουν οι ειδικοί της Αθήνας. . Δεν άφησαν Ειδικό για Ειδικό, Κέντρο για Κέντρο, ο Στάθης με το σαραβαλάκι του τρέχει όπου του πει η γυναίκα του. Σήμερα η Μαρίνα είναι 23 ετών, με βαριά νοητική υστέρηση και πάει καθημερινά σε’ ένα Κέντρο για άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Μες την καλή χαρά είναι ,πετάει την σκούφια της για χορό μετά μουσικής , για βόλτες με το αυτοκίνητο και για φιλιά και χάδια. Λατρεύει τους γονείς της και το δείχνει. Τα καλοκαίρια τους είναι πολύ ωραία ,τα περνάνε στο νησί, στο εξοχικό τους , κοντά στους συγγενείς και φίλους. Η κυρά Δέσποινα κάνει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί το σταυρό της και λέει φωναχτά την προσευχή της: "Δόξα νάχεις θέε μου. ΄Εχε με γερή να προστατεύω το κορίτσι μου." Ο Στάθης, κάνει πως δεν ακούει. - «Γυναίκα έλα, κλείσε το φως να κοιμηθούμε». Λυγερή