Συγκρατημένη αισιοδοξία!
Αγαπητοί μου φίλοι, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου, τα νέα μας, τα συναισθήματά μας. Τις τελευταίες τέσσερις μέρες, εκτός από τις θεαματικές αλλαγές στην συμπεριφορά του Νεκτάριου - που γίνονται εδώ και ένα δίμηνο, όπως η επικοινωνία με τα άλλα παιδάκια αλλά και μαζί μας, αρχίσαμε να ακούμε και... την φωνή του!!!
Δεν ακούμε πλέον το γνωστό μουρμούρισμα αλλά συλλαβές, που δεν έχουν κανένα νόημα ακόμη για μας αλλά ίσως πολλά νοήματα για εκείνον.
Ακούσαμε πολλές φορές και πεντακάθαρα να φωνάζει τον μπαμπά του, "μπαμπά, μπαμπά μου", αλλά και εμένα "μαμά, μαμά μου", συλλαβές για το μπράβο "βο", και άλλα που ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι εννοεί!!!
Παίζει στα δάκτυλα τις κάρτες του PECS, [ τι είναι το PECS; ] εδώ να ευχαριστήσω όλους όσους μου τις έστειλαν με Ε-mail! Η πόρτα του ψυγείου μου φιλοξενεί τις κάρτες και τις χειρίζεται μια χαρά και τώρα προχωράμε αργά και σταθερά για την ομιλία!
Βέβαια, παρόλο που η χαρά η δική μας αλλά και των θεραπευτών του είναι μεγάλη, εμείς έχουμε συγκρατημένη... αισιοδοξία για το μέλλον του.
Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι σε σύγκριση με την περσινή του κατάσταση, η αλλαγή είναι πολύ πολύ μεγάλη και αυτό μας δίνει το κουράγιο που τόσο πολύ χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε τον δύσκολο αγώνα μας.
'Αλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Σχόλια
Πάντα αισιόδοξοι
Χάρηκα πολύ με ό,τι γράφεις
Μπράβο
Μπράβο 'Αντζελα
Κάθε αρχή και δύσκολη...
Συνιστώσα + συνισταμένη της ζωής
Συγκινήθηκα...
Τι χαρά!
Να είσαι αισιόδοξη
Μιράντα κάνει προόδους με το PECS
Μπράβο Νεκτάριε