νόηση, ετών 18:)

Ρούλα, καταλαβαίνω απόλυτα πως αισθάνεσαι. Τα ίδια ένιωθα κι εγώ μέχρι πριν λίγο καιρό. Aυτό που ήθελα ήταν να πάρω μια γνωμάτευση να "τελειώνουμε". Όμως τελευταία χαλάρωσα λιγάκι.Πηγαίνουμε σε παιδοψυχίατρο στο KΨΥ της περιόχης μας (απο το προνήπιο) και παρόλο που δεν έχουμε ακόμα διάγνωση, τώρα πια έπαψα να αγχώνομαι. Δεν δέχομαι γνωματεύσεις της μιας ώρας .Ίσως όχι και των δύο ωρών... Εννοώ οτι εγώ με αυτά που έχω διαβάσει και ζώντας με το παιδί μου 19 ώρες την ημέρα(τις υπόλοιπες είναι στο σχολείο),είμαι σχεδόν βέβαιη ότι έχει το σύνδρομο asperger. Τώρα έχω κάνει και τα χαρτιά για να περάσει απο τα ΚΕΔΔΥ (αν τα προλάβουμε και δεν καταργηθούν). Αν πάρω μια γνωμάτευση καλώς.Αν πάλι δεν πάρω δε με απασχολεί.Προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω τρόπους να κάνω την επικοινωνία μας καλύτερη. Είναι δύσκολο να ζεις με ένα τέτοιο παιδί και ακόμα πιο δύσκολο να πρέπει να του μάθεις ότι ΟΦΕΙΛΕΙ να μάθει και να τηρεί κάποιους βασικούς κανόνες για να μπορέσει αργότερα να ενταχθεί και να ζήσει αυτόνομος σε αυτήν την κοινωνία.Θέλει πολύ δουλειά, όμως όσο δυσκολεύουν τα πράγματα τόσο πιο πολύ πεισμώνω.Δε θα το βάλω κάτω.

Θα υπενθυμίσω ότι δεν έχουμε ακόμα διάγνωση,και θα σου δώσω ένα σύντομο(έτσι νόμιζα πριν ξεκινήσω) προφίλ του παιδιού μου... Είναι 8 1/2 ετών και πανέξυπνος(όχι επειδη είναι γιος μου) Από πολύ μικρός δεν του άρεσε να παίζει.Όσο τον θυμάμαι δεν ασχολήθηκε ποτέ με ένα παιχνίδι για πάνω απο 5 λεπτά.Ομαδικό παιχνίδι όπως κυνηγητό, κρυφτό ,ποδόσφαιρο δεν τον ενδιέφεραν ούτε τον ενδιαφέρουν καθόλου. Τον θυμάμαι πάντα να παίζει με άχρηστα για εμάς αντικείμενα ,όπως ένα σχοινί που στην άκρη του είχε δέσει μια πέτρα ,ή ένα καπάκι απο ένα μπουκάλι νερού. Οι τσέπες του ήταν πάντα γεμάτες (μπαταρίες,εξαρτήματα,παλιά σπασμένα αντικείμενα)και είχαμε φτάσει σε σημείο να αρνείται να φορέσει παντελόνι χωρίς τσέπες. Μεγαλώνοντας άρχισα να αντιλαμβάνομαι προβλήματα στην κοινωνικοποίησή του.Δεν έκανε παρέα με άλλα παιδιά και τα πλησίαζε μόνο για τα πειράξει(δεν είναι επιθετικός, είναι πειραχτήρι).Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα υπόλοιπα παιδιά να μην τον κάνουν αποδεκτό.Ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται τι μπορεί να ενοχλήσει κάποιον και τι όχι, κι αυτό δυσκολεύει τα πράγματα ακόμα περισσότερο.Δεν μπορεί παραδείγματος χάρη να καταλάβει γιατί δεν πρέπει να ρευτεί μπροστά σε τρίτους και δυσκολεύεται πολύ να τηρήσει έναν σωστό τρόπο συμπεριφοράς.Πρέπει κάθε φορά να εξηγούμε το γιατί η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν είναι η "πρέπουσα" , όμως το ίδιο "λάθος" επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας βγάζει κραυγές χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο ερέθισμα και συχνά όταν κάνει κάτι που δε θέλει όπως π.χ. μελέτη των μαθημάτων του επαναλαμβάνει μια λέξη συνέχεια.... Θέλει να δοκιμάζει πράγματα που δε συμβαδίζουν με την ηλικία του όπως να πιει κρασί, να πιει καφέ, να ανάψει τσιγάρο, να οδηγήσει. Έχει δυσκολία στο να έρθει στη θέση του άλλου ,κι έτσι ενεργεί πάντα παρορμητικά και εγωιστικά.Θυμάμαι το καλοκαίρι μια φόρα που κάναμε περίπατο και συναντήσαμε κάποιους γνωστούς σε μια καφετέρια εκείνος την ώρα που εμείς μιλούσαμε μαζί τους άπλωσε το χέρι του κι άρχισε να τρώει τα πατατάκια απο το τραπέζι τους!!!Λιγάκι αστείο το σκηνικό, όμως ήταν αρκετό να με κάνει έξαλλη. Τι είναι σωστό?Τι είναι λάθος? Και πως μπορώ να του τα διδάξω? Μαλλιά έχει βγάλει η γλώσσα μου... Επιμένει να κάνει αυτό που εκείνος θέλει λέγοντας μάλιστα "Εγω θα κάνω ότι θέλω .Κοιτάζω μόνο τον εαυτό μου." Αντε να του εξηγώ πως είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, πως είμαστε μια ομάδα και έτσι πρέπει να λειτουργούμε και πως εγώ δεν κοιτάζω μόνο τον εαυτό μου!Κι η απάντηση του είναι "να κοιτάζεις μόνο τον εαυτό σου.Ο καθένας για τον εαυτό του... " Αυτό που με στεναχωρεί είναι οτι αν συνεχίσει έτσι θα έχει προβλήματα στις σχέσεις του στο μέλλον γιατί μια τόσο εγωιστική συμπεριφορά δεν θα την ανεχτεί κανείς.

Για το γιο μου κι εμείς έτσι πιστεύαμε μέχρι πρόσφατα. Ότι δηλαδή είναι ένα δύστροπο κακομαθημένο και πολύ ζωηρό παιδί.Περνώντας όμως ο καιρός όποιος ζει περισσότερες ωρες τις ημέρας με το παιδί(η μητέρα συνήθως και η δασκάλα)αρχίζει να βλέπει και κάτι άλλο πέρα απο το προφανές. Δυστυχώς( ή ευτυχώς) τα παιδιά με asperger είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστούν (κάποια απο αυτά δε διαγνώσκονται ποτέ).Περνούν απαρατήρητα γιατί είναι παιδιά υψηλής λειτουργικότητας και υψηλής ευφυίας . Αυτή τη στιγμή εκτός απο τις επισκέψεις σε παιδοψυχίατρο που παρακολουθεί το παιδί δεν κάνουμε τίποτα άλλο. Παλαιότερα πηγαίναμε σε εργοθεραπεύτρια (περίπου για ένα χρόνο ,απο 4 μέχρι 5 ετών) και σταματήσαμε όταν μας είπε η ίδια ότι δε χρειάζεται πια να τον "δουλεύει". Τώρα ξεκινήσαμε εγώ κι άντρας μου να βλέπουμε μια παιδοψυχολόγο που μας δίνει κάποιες οδηγίες για να μπορέσουμε να κάνουμε την καθημερινότητά μας με το παιδί πιο λειτουργική. Και τέλος τα καλά νέα είναι ότι την Τετάρτη που μας έρχεται θα περάσουμε απο τα ΚΕΔΔΥ μιας και θεώρησαν ότι πρόκειται για περίπτωση που χρήζει στήριξης(και χωρίς να χρησιμοποιήσω το "μέσον" μου τελικά).Έκαναν κι εκείνοι λόγο για asperger βάση αυτών που περιγράφει η δασκάλα του παιδιού για το παιδί κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Πάμε για αξιόλογηση και βλέπουμε.Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Καλύτερα να επισκεφτείς λοιπόν και τον τρίτο ειδικό γιατί ενώ για τον δικό μου γιό δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ότι ΕΙΝΑΙ asperger, για το δικό σου γιό μπορώ να πω με αυθαίρετη σιγουριά ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αν η μόνη σου ανησυχία είναι η αφηρημάδα και τίποτα άλλο τότε εμένα μου φαίνεται για ΔΕΠ χωρίς υπερκινητικότητα και τίποτα περισσότερο. Όμως δεν είμαι ειδικός παρά μια μαμά που έχω διαβάσει πολλά και για τα δύο σύνδρομα ,καθώς πριν "κοιτάξουμε" προς το asperger μια γνωμάτευση προφορική που είχαμε απο άλλο παιδοψυχίατρο που είχε δει το παιδί είχε κάνει αναφορά για διάσπαση προσοχής χωρίς υπερκινητικότητα . Τα πρώτα χρόνια τα παιδιά με asperger συχνά παίρνουν τη διάγνωση ΔΕΠΥ. Παρακάτω σου παραθέτω τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία του κάθε συνδρόμου για να δεις προς τα που κλείνει ο γιος σου. Αν θες να μάθεις παραπάνω πράγματα για κάποιο σύνδρομο απλά κάνε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο. ΑSPERGER Χαρακτηριστικά του συνδρόμου Δυσκολία στην κοινωνική επαφή. Σε αντίθεση με τα αυτιστικά άτομα, τα άτομα με Asperger επιθυμούν την κοινωνική επαφή, αλλά δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τους άλλους. Συχνά προσεγγίζουν τους άλλους με περίεργο τρόπο γιατί δε γνωρίζουν τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Δεν κατανοούν τη μη-λεκτική επικοινωνία (χειρονομίες, εκφράσεις πρoσώπου) και δεν μπορούν να μοιραστούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Η δυσκολία τους να δημιουργήσουν φιλίες είναι εμφανής. Χρειάζονται ιδιαίτερη διδασκαλία όσον αφορά στις κοινωνικές δεξιότητες που δεν τις αποκτούν μέσα από την εμπειρία. Προβλήματα επικοινωνίας. Ενώ έχουν ευχέρεια στο λόγο (μιλούν με άνεση πριν τα 4 χρόνια), χρησιμοποιούν «επίσημες» λέξεις που συχνά δεν ταιριάζουν στην περίσταση, δε δίνουν σημασία στις αντιδράσεις του συνομιλητή τους, μιλούν ακατάπαυστα χωρίς να τους ενδιαφέρει αν ο άλλος τους ακούει, δεν κατανοούν το χιούμορ και τον μεταφορικό λόγο και η φωνή τους έχει μονότονη χροιά χωρίς διακυμάνσεις. Έχουν δυσκολίες στο πραγματολογικό και στο σημασιολογικό επίπεδο της γλώσσας. Aπουσία αφηρημένης σκέψης. Μπορούν να αποστηθίσουν με ευκολία γεγονότα και ημερομηνίες, δυσκολεύονται, όμως, στην κατανόηση αφηρημένων εννοιών με αποτέλεσμα να τους φαίνονται ακατανόητα σχολικά μαθήματα όπως η λογοτεχνία, τα θρησκευτικά και τα προβλήματα αριθμητικής. Δυσκολεύονται ιδιαίτερα να κάνουν υποθέσεις και δεν αναπτύσσουν κριτική σκέψη. Ο τρόπος σκέψης τους είναι «δύσκαμπτος». Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Αναπτύσσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα χόμπι ή συλλογή σε τέτοιο βαθμό που δεν τους αφήνει περιθώριο για άλλες ενασχολήσεις. Το χόμπι τους καταντά μια παθολογική ενασχόληση με ένα πράγμα (τρένα, χερούλια πόρτας, φίδια, συναγερμούς σπιτιών, μετεωρολογία, αστρονομία κλπ). Έλλειψη προσαρμοστικότητας. Κάθε απρόσμενη αλλαγή στο καθημερινό πρόγραμμα τους δημιουργεί αναστάτωση (πχ. ένα μποτιλιάρισμα σε κίνηση μπορεί να προκαλέσει άγχος και έκρηξη θυμού). Αναπτύσσουν αισθήματα ανησυχίας και άγχους μπροστά σε κάθε καινούρια κατάσταση. Αδεξιότητα. Είναι συνηθέστατο χαρακτηριστικό των παιδιών με Asperger (σε ποσοστό 50%-90%) να δυσκολεύονται σε δραστηριότητες που απαιτούν συντονισμένες κινήσεις (πχ. πέταγμα μπάλας, δέσιμο κορδονιών, ισορροπία, ποδήλατο, σκαρφάλωμα, γρήγορα αντανακλαστικά), ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αυτιστικά παιδιά. Προβλήματα στο σχολείο. Λόγω των δυσκολιών στην κοινωνική επαφή γίνονται αντικείμενο κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά. Συνήθως παίζουν μόνα τους. Δυσκολεύονται ιδιαίτερα να ακολουθήσουν τους κοινωνικούς κανόνες του σχολείου και έχουν συχνά άγχος. (Αtwood, 1998) ΔΕΠ (Παρακάτω αναφέρω μόνο τα στοιχεία που αφορούν τη διάσπαση προσοχής αφού το δικό σας παιδί δεν παρουσιάζει υπερκινητικότητα) Συχνά α. έχει δυσκολία να εστιάσει την προσοχή του σε λεπτομέρειες, κάνει λάθη από απροσεξία στις εργασίες του σχολείου ή σε οποιαδήποτε άλλη εργασία / δραστηριότητα εμπλέκεται β. δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για πολλή ώρα σε μια συγκεκριμένη ασχολία/παιχνίδι γ. δίνει την εντύπωση ότι συνήθως δεν ακούει όταν κάποιος του απευθύνει το λόγο γ. δυσκολεύεται να ακολουθήσει τις οδηγίες που του δίνονται και αποτυγχάνει να φέρει σε πέρας σχολικές εργασίες, καθημερινές δουλειές ή καθήκοντα στο χώρο εργασίας (χωρίς όλα αυτά να οφείλονται σε αντιδραστική συμπεριφορά ή αδυναμία κατανόησης των οδηγιών) ε. έχει δυσκολία στην οργάνωση εργασιών / δραστηριοτήτων στ. αποφεύγει, απεχθάνεται ή είναι απρόθυμο να ασχοληθεί με εργασίες που απαιτούν αδιάσπαστη προσοχή (εργασίες σχολείου) ζ. χάνει αντικείμενα-εργαλεία απαραίτητα για εργασίες / δραστηριότητες η. διασπάται εύκολα η προσοχή του από εξωτερικά ερεθίσματα θ. ξεχνάει τις καθημερινές σχολικές υποχρεώσεις

Οι δυσκολίες που παρουσιάζει το παιδί στο σχολείο: (Στις μεταφέρω όπως τις έχει γράψει η δασκάλα στο χαρτί για τα ΚΕΔΔΥ) Κατανόηση κειμένου Δεν αντιμετωπίζει δυσκολία.Αρκετά συχνά όμως μένει σε λέξεις του κειμένου και προσπαθεί να δώσει μια άλλη τροπή στην εξέλιξη του θέματος.Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βγαίνει "εκτός θέματος"(έχει αρκετή φαντασία) Πως είναι η συμμετοχή του κατά τη διάρκεια του μαθήματος? Αρκετά συχνά ασχολείται με διάφορα αντικείμενα (μολύβι,ξύστρα,φερμουάρ ζακέτας). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ακούει-παρακολουθεί τις οδηγίες που του δίνονται.Ασχολείται με ασκήσεις που του κεντρίζουν την προσοχή. Πως είναι η σχέση του με τους συμμαθητές Έχει γίνει αποδεκτός απο την ομάδα.Δε συμμετέχει στα ομαδικά παιχνίδια (ποδόσφαιρο,μπάσκετ,κρυφτό) Πως είναι η προσοχή-συγκέντρωση Εχει έντονη διάσπαση την ώρα της διδασκαλίας.Πρέπει να του δοθούν σαφείς οδηγίες όταν έχει να εργαστεί.Παίζει με διάφορα αντικείμενα.Βγάζει κραυγές μέσα στην τάξη. Ωριμότητα -ανωριμότητα Η συμπεριφορά του δε συμβαδίζει με την ηλικία του! Η νοημοσύνη του είναι ανεπτυγμένη. γενικά Στις ομαδικές εργασίες δουλεύει ατομικά, δεν ακολουθεί την ομάδα(η ομάδα δυσανασχετεί) Αργεί να εκτελέσει τις εργασίες του επειδή του αποσπούν την προσοχή διάφορα άλλα. Δεν αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες. Οταν προκαλούνται εντάσεις που εκείνος δημιουργεί δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Ήθελα να ήξερα αν η πρώτη αναπτυξιόλογος που απευθυνθήκατε κοίταξε τη μαγική της σφαίρα και σας έδωσε τη διάγνωση "ASPERGER" , μιας κι απ΄ότι λες το παιδί δεν το "εξέτασε". Και ακόμα το ότι κι εσύ έτσι ήσουν παιδί το είδε στον καφέ που ήπιες? Συγχώρα με αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω.

Τι να σου πω.... Κι εμένα έχει αρχίσει να ρωτάει γιατί πηγαίνει σε παιδοψυχίατρο αλλά νομίζω πως ο ίδιος ο γιατρός που το παρακολουθεί έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του παιδιού και το έχει κάνει να αισθάνεται καλύτερα . Όμως συνεχίζει να ρωτάει .Και τώρα που περάσαμε απο τα ΚΕΔΔΥ και ήμασταν εκει για δυο συνεχόμενες μέρες απο ένα δίωρο κάθε φορά ,πάλι με ρωτούσε. Του είπα κι εγώ πως θα πάμε σε κάτι γραφεία για να μας δώσουν ένα χαρτί για το σχολείο. Τον έχω προετοιμάσει και για την παράλληλη στήριξη.Στην αρχή ήταν αρνητικός και φοβόταν πως θα τον κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά αν έχει μια δική του δασκάλα,Όμως του εξήγησα ότι θα τον βοηθήσει πολύ να ενταχθεί στην ομάδα(δεν ξέρω αν κατάλαβε ,πάντως δεν ξαναρώτησε)

Τελικά επισκεφτήκαμε τον κ. Καμπάκο αρχές του Νοέμβρη. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στα μέλη του φόρουμ που το συστήσανε και ένα τεράστιο Μπράβο και Συγχαρητήρια στον ίδιο τον γιατρό. Όντως εκπληκτικός άνθρωπος χωρίς το τουπέ του γιατρού, πρόθυμος να μου εξηγήσει την οποιαδήποτε απορία και να ακούσει όλους μου τους προβληματισμούς. Είδε και τον μικρό, η γνώμη του είναι ότι δεν του ¨βγαίνει¨ Άσπεργκερ, βέβαια μου είπε ότι είναι πολύ έξυπνος και ενδεχομένος να το καλύπτει, αν και όπως μου είπε το σύνδρομο αυτό μπορεί να διαγνωστεί ακόμα και σε 3 λεπτά. Τέλος πάντων μου έδωσε κάποιες φόρμες να συμπληρωθούν από εμάς του γονείς καθώς επίσης και από την δασκάλα του στο σχολείο. Το επόμενο ραντεβού μας είναι αρχές Δεκέμβρη και .... ίδωμεν. Α!!! τελικά του είπα ότι το ραντεβού ήταν για μένα και αφορούσε "Συμβουλευτική γονέων"... την άλλο θα σκαρφιστώ η γυναίκα;; πάντως έπιασε.

Ρούλα σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και ανταποδίδω. Εχθές πραγματοποιήσαμε το δεύτερο ραντεβού μας, μόνο οι γονείς με τα έντυπα που μας είχε δώσει να συμπληρωθούν από εμάς και την δασκάλα του. Αξιολογόντας τα ο γιατρός, συμπέρανε ότι το παιδί δεν έχει κάποια σαφή δυσλειτουργία για να πάρει μια διάγνωση. Αυτό που ίσως το δυσκολεύει είναι οι κοινωνικές επαφές επειδή διέπονται από τους άγραφους - άτυπους κανόνες που ενδεχομένως το παιδί να μην έχει κατανοήσει πλήρως ή ακόμα και δεν έχει μάθει, αυτό που είναι αυτονόητο για μας δεν σημαίνει ότι είναι και για το παιδί σε αυτήν την ηλικία. Άρα χρειάζεται πολύ κουβέντα για να τον βοηθήσουμε να τους καταλάβει και να τους μάθει. Θα τον ξαναδεί και αυτόν και εμάς σε τρεις μήνες για να δει την πορεία του. Τώρα για την δασκάλα δεν της είπα κάτι συγκεκριμένο αφού και εγώ δεν γνώριζα κάτι. Επειδή όμως μου έκανε πολύ συχνά παράπονα για τό ότι είναι ζωηρός αλλά και πολύ καλός μαθητής, της είπα ότι απευθύνθηκα σε άλλον δημόσιο φορέα γιατί τα ΚΕΔΥ είχαν πολύ μακρινά ραντεβού, για να δούμε μήπως έχει κάποια διάσπαση. Της το έθεσα έτσι για να μην της πέσει βαρύ η "ψυχιατρική Κλινική Αθηνών".