νόηση, ετών 18:)

Νά 'μαστε πάλι εδώ να σας πούμε τα νέα μας. Νέα πολύ καλά, νέα που μας γέμισαν χαρά και ελπίδα ότι η Ρηνούλα βρίσκεται στον πιο καλό δρόμο που μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα έφτανε μέσα σε δύο χρόνια. Φρέσκα νέα λοιπόν από την Ιταλία που μόλις γυρίσαμε – από το αεροδρόμιο και η φωτογραφία που βλέπετε- ο Dr. Dominguez ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένος με την πορεία της Ειρήνης. Ηταν δύο ημέρες δύσκολες γιατί η αξιολόγηση της μικρής κράτησε αρκετά ώστε να σιγουρευτούν για τα αποτελέσματα και να μας δώσουν καινούργιο πρόγραμμα. Το αισθητηριακό κομμάτι για την Ειρήνη έχει πια τελειώσει, οι αντιδράσεις της στην αξιολόγηση έδειξαν ότι και στο στόμα της και στο σώμα της και στα μάτια της και το απτικό –η αφή της – και τα αυτιά της πλέον λειτουργούν σωστά βάση της ηλικίας της. Η ισορροπία της πλέον έχει φτιάξει σημαντικά. Δεν υπάρχει κανένα πλέον πρόβλημα με το περπάτημά της. Ετσι τελείωσε όλο το πρόγραμμα της αισθητηριακής ολοκλήρωσης. Είναι πλέον έτοιμη να περάσει στο δεύτερο και πιο δύσκολο –και ελπίζουμε και εμείς και ο γιατρός και το τελευταίο - κομμάτι του προγράμματος που είναι η εξαγωγή λέξεων και ο λεπτός χειρισμός πλέον των χεριών της. Ιδιαίτερο λοιπόν και δύσκολο το τελευταίο μέρος για την Ειρήνη που πρέπει πλέον μόνη της -με τις ειδικές ασκήσεις να τα βγάλει πέρα -. Όμως και η ίδια καθότι πολύ αυστηρή με τον εαυτό της, με τον δικό της μοναδικό τρόπο έδωσε υπόσχεση στον Manolo ότι την επόμενη φορά που θα πάει Ιταλία θα είναι έτοιμη. Το επόμενο σημαντικό βήμα για την Ειρήνη μας είναι ότι πλέον με την καθοδήγηση του γιατρού της κόβει σιγά σιγά το αντιεπιληπτικό Depakine αφού εδώ και ένα χρόνο το επίπεδο του φαρμάκου ήταν πολύ λίγο στον οργανισμό της και δεν της έδινε κάποια βοήθεια. Βέβαια θα πρέπει να αναφέρω ότι οι επιληπτικές της κρίσεις που πλέον υπάρχουν μόνο όταν η Ειρήνη ξεφεύγει από την αυστηρή διατροφή της, ελέγχονται από χάπι ομοιοπαθητικής. Θέλω επίσης να τονίσω ότι χωρίς την βοήθεια της εδώ γιατρού –με βάση την ομοιοπαθητική θεραπεία για τα βαρέα μέταλλα – δεν θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα. Χωρίς την θεραπεία των τελευταίων οκτώ μηνών για την απομετάλλωση και τους μύκητες του εντέρου που προσπαθούμε να αποβάλλουμε με την ομοιοπαθητική δεν θα καμαρώναμε τώρα την Ειρήνη να συμπεριφέρεται σαν ένα παιδί που δεν έχει πρόβλημα. Για πρώτη φορά η Ειρήνη ήταν εδώ μαζί μας όλες τις ημέρες χωρίς να ξεφύγει βλέμμα ή κίνησή της ούτε λεπτό. Για πρώτη φορά στο αεροπλάνο κοίταζε από το παράθυρο και παρακολουθούσε το αεροπλάνο να απογειώνεται, άνοιξε το τραπεζάκι της να φάει το φαγητό της χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα στο αεροπλάνο, να παρατηρεί τα πάντα στους δρόμους που περνούσαμε με το αυτοκίνητο, να γελά μαζί μας, να κάθεται να τρώει τα βράδυα μαζί μας και όπως είπε και ο γιατρός της πρώτη φορά ένοιωσε ότι η Ειρήνη ήταν εκεί παρούσα όλες τις ώρες που την αξιολογούσε. Ηταν ένα καινούργιο παιδί. Τέλος θέλω να πω ότι η πίστη – και αυτό είναι κάτι που πίστευα πάντα – είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που παίρνεις για να τα βγάλεις πέρα. Πάντα ήμουν ένα άτομο που δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα κοντά στην εκκλησία, ούτε τώρα είμαι. Όμως είμαι σίγουρη ότι αυτή η καινούργια Ειρήνη που έχουμε κοντά μας είναι ένα θαύμα όλων των αγίων που έχουμε ζητήσει την βοήθειά τους και μας την έχουν δώσει. Καλή συνέχεια και καλή προσπάθεια σε όλους μας. Φιλικά , Κατερίνα Ζαρίφη