νόηση, ετών 18:)

Είναι γεγονός ότι κάθε γονιός γνωρίζει πολύ καλύτερα το παιδί του από οποιοδήποτε άλλο αρκεί να βλέπουμε την κατάσταση του παιδιού μας με ορθολογισμό και αντικειμενικότητα, όσο αυτό είναι δυνατόν. Η κάθε αξιολόγηση που γίνεται στα παιδιά μας, είτε αν αυτή είναι αξιολόγηση σε επαρχία ή πόλη, δεν αποτελεί κατά αποκλειστικότητα μια ακριβή πραγματικότητα, την οποία πρέπει να αποδεχτούμε. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι έχουν το μειονέκτημα να κάνουμε λάθη. Από κει και πέρα , έχω την εντύπωση ότι κάθε γονιός πρέπει να κάνει αυτό που αισθάνεται σωστό για το παιδί του. Κάθε βήμα που κάνουμε , σίγουρα θα έχει και ένα αποτέλεσμα, λανθασμένο ή σωστό. Αν ένα παιδί χρειάζεται να βρίσκεται σε χώρο προστατευμένο , όπως είναι ένα ειδικό σχολείο , και εμείς κατά την γνώμη μας το πάμε σε ένα κανονικό σχολείο, σίγουρα τα αποτελέσματα της απόφασης μας δεν θα αργήσουν να φανούν. Παρόλα αυτά, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κάθε γονιός γνωρίζει, κατέχει, τι πρέπει να κάνει για το παιδί του ή πως πρέπει να κινηθεί για την καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος που αντιμετωπίζει. Πρέπει όμως να περάσει από διάφορα στάδια ούτω ώστε να κρίνει όχι μόνο τους ειδικούς, αλλά και το παιδί του μέσα στο σύνολο , αλλά και την ίδια του την σκέψη ως προς αυτο που αντιμετωπίζει. Είναι μια δύσκολη διαδικασία, αλλά επιβάλλεται για να λαμβάνουμε όσο το δυνατόν σωστές αποφάσεις, ιδιαίτερα για όσους βρίσκονται σε επαρχία. Το ίδιο πρόβλημα με εσάς φίλες μου, σίγουρα θα πρέπει να το αντιμετωπίσω σε λίγους μήνες. Η κόρη μου θα πρέπει να πάει Α' Δημοτικού. Πού όμως θα πάει; Σε ειδικό ή σε τμήμα ένταξής; Οι ειδικοί θα αποφανθούν μια απόφαση μετά από μία ώρα. Κατά την δική μου γνώμη, η κόρη μου, είναι ικανή να ενταχθεί σε ένα τμήμα ένταξης, και αυτό θα κάνω σε οποιαδήποτε απόφαση τους, ακόμα κι αν μου πουν ότι δεν χρειάζεται (απίθανη περίπτωση). Από κει και πέρα έχω την εντύπωση ότι αν κάνω λάθος, θα φανεί πολύ γρήγορα. Τα τελευταία χρόνια, επιθυμώ, να έχω εγώ την ευθύνη για το παιδί μου και κανείς άλλος. Ξέρω τι προβλήματα αντιμετωπίζει, ξέρω τον τρόπο και τους ρυθμούς που αναπτύσσεται πνευματικά. Γιατί θα πρέπει να στέκομαι σε ολιγόλεπτες διαγνώσεις που πολλές φορές αντιπροσωπεύουν μόνο το 30% της πραγματικής κατάστασης της μικρής; Δεν επιδιώκω να παροτρύνω κανέναν από σας να κάνει το ίδιο. Απλά έτσι με έμαθαν να λειτουργώ οι ειδικοί της επαρχίας και μη. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμώ το έργο τους. Αλλά στη δική μου περίπτωση, φάνηκε ότι πέρα από τα στάνταρ κριτήρια, δεν βλέπουν τίποτα άλλο. Με την σκέψη ότι: "Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός" - θεωρώ ότι τα στάνταρ καλύπτουν μόνο ένα μέρος της ανθρώπινης φύσης. Καλή συνέχεια επί το έργο σας. Να κοιτάτε τα παιδιά σας όπως αυτά είναι και όχι όπως οι άλλοι θέλουν να τα βλέπουν.