Διαταραχές ανάπτυξης ή απλά αργός ρυθμός;

Παρακαλώ για τη γνώμη σας.. και την βοηθεια σας..Θα σας μιλήσω για το ανηψακι μου 12μηνών αγορακι θέλοντας την άποψη σας και τις γνώσεις σχετικά με την εξέλιξη της αναπτυξης του που με ανησυχεί.. Καταρχήν είναι πολύ αδύνατο 8700κιλά (γεννήθηκε 2850) εξαιτιας ίσως πολλών ιωσεων και κρυωμάτων που πέρασε. Δεν περπατά.. ομως μπουσουλά.. δεν κανει γεια, αντιο, δεν σβήνει κερί, δεν δειχνει να καταλαβαίνει το όχι, ή άπλές εκφράσεις.. όμως ευτυχώς γελάει και θέλει πολλές αγκαλιές και αν φύγει απο το δωμάτιο η μητερα του κλαιει.. Γενικώς είναι σαν ένα μωράκι π.χ. 8 μηνών. Θέλω να πιστεύω ότι οι ιώσεις κτλ που πέρασε τον κράτησαν πίσω.. παρολαυτά ομολογώ ότι ανησυχώ.. και ελπίζω αδικα και υπερβολικά..

Νέο "βιολόγιο" στο NOESI.gr! Δώστε προσοχή, χρειάζεται η συνδρομή σας.

Επιτέλους καλά νέα για τον Γιάννη μου

Επιτέλους, μετά από πολύ καιρό αισθάνθηκα κάποιος να γεμίζει την δεξαμενή του κουράγιου μου. Και δεν είναι άλλος από τον όμορφο και έξυπνο γιό μου, τον Γιάννη. Είναι η δεύτερη φορά που ο Γιάννης μου έπρεπε να πείσει για τις δυνατότητες του και τα κατάφερε. Θυμάμαι με πόση αγωνία πήγα στο Παιδικό Σταθμό πριν 2 χρόνια, να εξηγήσω το πρόβλημα του παιδιού και να ζητήσω να του δώσουν μία ευκαιρία ένταξης και άδεια παρουσίας της συνοδού του. Μου την έδωσαν τότε-να είναι καλά η διευθύντρια και οι νηπιαγωγοί και το προσωπικό.

Το πρώτο ταξίδι χωρίς εμένα

Με εκνευριζει απιστευτα καποια πραγματα να με βρισκουν απροετοιμαστη. Ετσι λοιπον απροετοιμαστη ημουν την Πεμπτη που μας περασε, οταν αργα το βραδυ που πηγα να παρω τον Γιαννη απο τους γονεις μου, μου ανακοινωσε περιχαρης οτι θα φυγει για δυο μερες για την Παρο. Απο την μια ενιωθα χαρα, το παιδακι μου μεγαλωσε, απο την αλλη αγωνια, φοβο, μοναξια, κενο.

Πρέπει να χαίρομαι άραγε;

Φωτογραφία του μικρού Άγγελου σε μάθημα κολύμβησης.

Ο Άγγελος πέρασε από ΚΔΑΥ πριν 20 μέρες. Στην αξιολόγηση συμμετείχε κονωνική λειτουργός, ψυχολόγος, εργοθεραπευτής και εκπαιδευτικός. Η διαδικασία κράτησε περίπου 1,5 ώρες. Η απόφαση - πρόταση δεν έχει εκδοθεί ακόμα αλλά όταν πήγα στο ΚΔΑΥ, η διευθύντρια μου είπε οτι έχει βγεί αλλά δεν μου έχει κοινοποιηθεί επειδή η ψυχολόγος απουσίαζε και θα την υπογράψει όταν επιστρέψει στις 25/6. Μέχρις εδώ καλά.

Γονείς, πείτε μας για τα σημάδια του αυτισμού!

Φιλες και φιλοι αυτης της ομορφης παρεας γεια σας. Xρειαζομαι "τα φωτα σας" και ξερω οτι μονο εσεις μπορειτε να με βοηθησετε. Έχω μια φιλη που ζει σε ενα απομακρυσμενο νησι του Βορείου Αιγαιου. Μεγαλωμένη σε μια οικογενεια με αλκοολικο και χαρτοπαιχτη πατερα, ενα αδερφο με χαρακτηρισμο απο τους νησιωτες "καθυστερημενο" περασε πολλες δυσκολιες και με χιλια βασανα κατεφερε να τελειωσει τη Β' Γυμνασιου και προσφατα να κανει οικογενεια.

Δώστε προσοχή, χρειάζεται η συνδρομή σας.

Ζητείται ιδιωτικό ειδικό σχολείο στη νότια Αθήνα

Σήμερα πήγαμε να δούμε το ειδικό σχολείο της περιοχής μας - Θεός φυλάξoι! Καλύτερα να έχουμε τη Μάια στο σπίτι μαζί μας. Δεν ξέρω εάν υπάρχουν και καλά του είδους αλλά σήμερα φοβήθηκα. Εάν αυτό είναι το μέλλον μας...

Βαρέα Μέταλλα: "Therapy Vision"

Φωτογραφία της μικρής Ειρήνης. Κλικ για μεγέθυνση.

Αγαπητοί μου φίλοι, η αισιοδοξία μας για την πρόοδο της Ειρήνης είναι πολύ μεγάλη και για αυτό νομίζω - όπως εξάλλου πάντα κάνω - πως πρέπει να σας ενημερώσω και εσάς. Σημαντικές εξελίξεις έχουμε όσον αφορά την πρόοδό της μετά από ένα πεντάμηνο - περίπου - με την ειδική διατροφή της για τα βαρέα μέταλλα και μία νέα σχετικά μέθοδο την οπτομετρία.

Διαφήμιση με ...νόημα!

Διαφήμιση της Unicef για τα παιδιά. Κλικ για μεγέθυνση.

Μία διαφήμιση με ...νόημα από τη Unicef για το πόσο σημαντική είναι η οικογένεια για το παιδί. Εμείς οι κοινωνικοί λειτουργοί μαθαίνουμε στην εκπαίδευσή μας ότι: "Το πιο καλό ίδρυμα είναι χειρότερο από την πιο κακή οικογένεια". Το κείμενο στην εικόνα της διαφήμισης γράφει: "Κάθε παιδί χρειάζεται μία οικογένεια".

Νέα συναισθήματα, παλιοί εφιάλτες

Τώρα τελευταία λοιπόν και από το πουθενά κάθε φορά που βλέπω παιδάκια να παίζουν κυνηγητό, εφήβους να πίνουν καφεδάκια και νέους να πίνουν ποτάκια, με πιάνει η ψυχή μου και ένα παράπονο που δεν μπορούν όλα τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν εξίσου και αρχίζω πάλι να αναρωτιέμαι αν αυτό ειναι φαινόμενο Ελλάδας, κουλτούρας, προσωπικής προσπάθειας ή κάτι δυστυχώς αναπόφευκτο;

Ανοιχτή επιστολή στη μάνα "Ελπίδα"

Αγαπητή Ελπίδα, [ αναφέρεται στο μέλος Ελπίδα και στη δημοσίευση με τίτλο "Το κουράγιο και η περιπέτεια μοιάζουν μεταξύ τους" ] ο λογισμός σου σμίγει θεϊκά με την φωνή της καρδιάς σου/μας. Από τέτοιες ενώσεις γεννιόνται ανθρώπινες, διαχρονικές, νομοτελειακές αξίες όπως η αγάπη που υπερβαίνει τα όριά μας. Η πίστη και η ελπίδα που θωρακίζει τον αγώνα μας, που τελειωμό δεν έχει. Η αξιοπρέπεια με το ιδιαίτερο του καθενός μας αποτύπωμα...