Η άλλη όψη της επετείου... Μέρος 1ο

Εικόνα Έλενα

Πέρασε ένας χρόνος κιόλας. Από τότε που άρχισαν όλα και η ζωή μας πήρε άλλο νόημα και  ουσία.

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή.

Ο Στέφανος γεννήθηκε στις 37 εβδομάδες με καισαρική τομή μετά από ένα αιφνίδιο σπάσιμο νερών και ο φυσιολογικός τοκετός είχε αποκλειστεί εξαρχής λόγω της ύπαρξης ινομυώματος που διαθέτει η γράφουσα στην έξοδο του τραχήλου. Η εγκυμοσύνη μου ήταν ίσως από τις καλύτερες εμπειρίες που θα μπορούσε να έχει μια γυναίκα, καθώς ήμουνα μέχρι τελευταία στιγμή στα πόδια μου, δουλεύοντας μέχρι και τον 8ο μήνα.

Το μωρό-το φεγγαράκι μου όπως έλεγα- 3200 γρ με 51 μήκος ήταν το θαυματάκι μου.

Θήλασε αμέσως, συνάντησε όλα του τα ορόσημα μέχρι τις αρχές του 5ου μήνα και γενικότερα εγώ και ο άντρας μου είμασταν από τους γονείς που παραπονιούνταν γιατί δεν κοιμάται συνεχόμενα το βράδυ, ότι  θέλει συνέχεια αγκαλιά κτλ κτλ. Τα κλασικά!!!

Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές ο μικρός άρχισε σιγά σιγά να είναι διαφορετικός. Ενώ είχε αρχίσει να κάθεται, πλέον δεν καθόταν. Ακόμα και το κεφάλι δεν το στηριζε καλά. Το δεξί το χέρι είχε ανοιξει κανονικά αλλά το αριστερό ήταν ακόμη μπουνίτσα. Αυτό είχε κανά μήνα αλλά είχα διαβάσει ότι δεν ανοιγουν ταυτόχρονα τα δυο χέρια και είχα εφησυχαστεί. Αυτό που σαν μαμά με κέντρισε ήταν ότι η βλεμματική επαφή είχε ελαττωθεί πολύ. Και ούτε γελούσε και πολύ. Μαμά κάτι έχει το μωρό- είπα στη μανα μου-Τίποτα δεν έχει- Αφού δεν χαμογελάει όπως παλιότερα- Είναι σοβαρός- ήταν η απάντηση. Όλα αυτά Οκτώβριο και αρχές Νοεμβρίου.

Μέχρι που στις 20 Νοεμβρίου 2012 - 6,5 μηνων- η μητέρα μου μου λέει ότι τον είδε να κάνει κάπως περίεργα τα μάτια προς τα πίσω, σαν να λιποθυμάει αλλά δεν λιποθυμούσε και κατι παράξενα, τα οποία δεν έδωσα σημασία, αλλά ωστόσο τα κράτησα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Στις 23 Νοεμβρίου συνέβη το ίδιο παρουσία μου. Τον αρπάζω και τον πάω στην παιδίατρο, ήρθε και ο άντρας μου από την δουλειά άρον άρον, αλλά δεν είχε κάποιο τέτοιο περιστατικό εκεί. Εκείνη τη μέρα ήμουν συνεχώς από πάνω του να δω ποτε θα το ξανακάνει. Τελικά αφού θήλασε και πήγε να τον πάρει ο ύπνος κατά τις 12 το βράδυ, τον βλέπω ανοίγει τα μάτια του και τεντώνει τον άνω κορμό του προς τα πίσω. Και μετά το ίδιο ξανα. Και ξανά για κανένα 5λεπτο. Είχαμε σπασμούς!!! Το βράδυ συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο με μας αυπνους πάνω από την κούνια του Στέφανου να μετραμε ποσους σπασμούς και πότε ποια ώρα και πόσες επαναλήψεις έκανε και να παιρνουμε στις 3 και 4  τα ξημερωματα το Διαβαλκανικό και το Ιασώ για να ρωτήσουμε αν έχουν παιδονευρολόγο να μας δει εκτακτως το Σάββατο.

Τελικά κλείσαμε ραντεβού σε γνωστό παιδονευρολόγο του ιπποκρατείου θεσσαλονίκης ραντεβού για την Δευτέρα 26-11. Κάναμε εγκεφαλογράφημα το οποίο έδειξε κάποια παράσιτα όπως μας είπε, αλλά ήθελε να κάνουμε και εγκεφαλογράφημα ύπνου. Το οποίο και κάναμε 2 μέρες μετά. Και το οποίο έδειξε ότι υπάρχει εστία επιληψίας, αλλά πρέπει να κάνουμε μαγνητική για να δούμε τι είναι από κάτω.

Τι? Δηλαδη τι μπορεί να είναι από κάτω? Εστία επιληψίας?  Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι ήμουν θεατής σε μια σειρά που πρωταγωνιστούσα εγώ πάλι. Οι σπασμοί συνεχίζονταν εντω μεταξύ και το ίδιο και η δική μας η απόγνωση. Η μαγνητική έγινε στις 28-11 και το αποτέλεμα ήταν ισχαιμικό αγγειακό επεισόδιο στην δεξιά πλευρά του εγκεφάλου το οποίο τοποθετήθηκε χρονικά στην περίοδο που ήμουν έγκυος!!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! !!! 

Τα συναισθήματα που αισθάνθηκα δεν τα θυμάμαι λόγω του σοκ, και για να είμαι απολυτα ειλικρινής τα θυμήθηκα πολύ αργότερα το καλοκαίρι που τα αναβίωσα όλα από την αρχή. Θυμάμαι απλά ότι υπήρχε μια άρνηση. Υπήρχε απόγνωση, ενοχή, απόγνωση, ενοχή και μια άρνηση να κάνω το οτιδήποτε. Το μόνο που κατάφερα ήταν να μην μου κοπεί το γάλα και σταματήσω σε αυτό το σημείο το θηλασμό. Αλλά δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.

Σε αυτό το σημείο οι γόνείς μου και ιδιαίτερα η μητέρα μου με βοήθησε πολύ-πολύ κρατώντας τον μικρό και δίνοντας μου λίγο χρόνο να επεξεργαστώ το τι έχει συμβεί και να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου, χρόνο που έπαιρνα για να ψαξω στο ιντερνετ για οτιδήποτε έχει σχέση με αυτο.

Πήρα την απόφαση αγαπητοί συνοδοιπόροι να γραψω την ίστορία μας λίγο λίγο κάθε φορά, έτσι ώστε να μην γίνομαι και κουραστική αλλά και να ανταλλάξουμε απόψεις με όσους το επιθυμούν. 

Να είστε καλά και να ζείτε κάθε μέρα με πάθος για ζωή για τα μικρά μας αγγελούδια.

Σχόλια

Kαλώς ήρθες

Εικόνα anna kal

....Έλενα. Εδώ που ήρθατε δεν είστε μόνοι. Υπάρχουν γονείς που έχουν ήδη περάσει από κει που βρίσκεστε εσείς τώρα. Όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Εγώ, απ'όσο είχα συζητήσει με τη φυσιοθεραπεύτριά μας παλιά και μιλώντας πάντα γενικά, γιατί η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, μια δεξια ημιπληγία μπορεί να δουλευτεί με πολύ καλά αποτελέσματα.

Ξεκινάτε λοιπόν κι εσείς ένα ταξίδι. Στην πορεία του θα μάθετε πράγματα που οι περισσότεροι τα μαθαίνουν πολύ αργά στη ζωή τους ή δυστυχώς δεν τα μαθαίνουν ποτέ.

Το κλειδί είναι η υπομονή και το να ζεις την κάθε μέρα, όπως έχεις ήδη καταλάβει και γράφεις, χωρίς να έχεις υπερβολικό άγχος για το μέλλον και απαισιόδοξες προβλέψεις που πιθανόν να μην πραγματοποιηθούν ποτέ.

Και εγώ και πιστεύω όλοι οι γονείς παιδιών με εγκεφαλική παράλυση εδώ είμαστε πρόθυμοι να παράσχουμε κάθε σχετική βοήθεια.

like2

Προς έλενα

Εικόνα Γιάννης_1970

  Φυσικο ειναι το αρχικο σοκ, με αυτα τα σταδια στην ψυχολογια σου.

Στην περιπτωση του Στέφανου το κινητικο προβλημα θα εμφανίζεται στην αριστερη πλευρα, όπως το χερακι που ειπες οτι κρατουσε διπλωμενα τα δακτυλα του μικρος.

Η νευρολογος μας ειπε την πρωτη φορα που εγινε η διαγνωση οτι οι ημιπληγιες εχουν καλη προγνωση. Δηλαδη θα εχει καλη λειτουργικοτητα ως ατομο. Φυσικα οι φυσιοθεραπειες και εργοθεραπειες λογοθεραπειες στα πρωτα χρονια θα ειναι στο φουλ!!

Εμεις απο 11 μηνων που αρχισαμε μεχρι και φετος το καλοκαιρι που εγινε 6 χρονων καναμε πολλες ωρες. Περυσι καναμε 7 ωρες την εβδομαδα.

Κι αλλα παιδια με ημιπληγια που εχω δει στο κεντρο που παμε, ειναι καλα λειτουργικα. Ο εγκεφαλος σε τετοιες ηλικιες κανει επαναπρογραμματισμο και αξιοποιει τα τμηματα που δεν εχουν βλαβη.

Φετος παει 1η δημοτικου ειναι ενα παιδι σαν ολα στην ηλικια του. Το μονο διαφορετικο στη ζωη του ειναι οι 4 ωρες που παμε στο κεντρο.

Ολα θελουν υπομονη και χρονο.

Στη διαθεση σου.

like1

Προς Άννα και Γιάννη

Εικόνα Έλενα

Σας ευχαριστώ πολύ και τους 2 για την ανταπόκριση σας και για τα ενθαρρυντικά σας λόγια. Η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα τα μηνύματά σας ήταν επιτέλους κάποιοι που τα πέρασαν και τα περνάνε και μπορούν να μου δώσουν ένα μικρό παράθυρο στο μέλλον. Ας τους "βομβαρδίσω" (χιούμορ) με τις ερωτήσεις μου.

Μετά σκέφτηκα πως καλύτερα θα είναι να τελειώσω την ιστορία μας μέχρι σήμερα και μετά όπως θα γνωριζόμαστε καλύτερα να μιλήσουμε για τα σχετικά.

Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι.

Θα τα ξαναπουμε σύντομα.

like2

Βρείτε ένα θέμα άμεσα!

Αφίσα της δράσης Μένουμε Ενωμένοι, μία πρωτοβουλία του noesi.gr για την εξ αποστάσεως υποστήριξη κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19.
✰ Ψηφιακή Αλληλεγγύη NOESI.gr
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες​ για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.