νόηση, ετών 18:)

Καλημερα, χρονος υπαρχει για ολα, απλα οσο πιο νωρις τοσο καλυτερα. Ο μικρος πιθανον εχει βρει τον τροπο να περναει το δικο του {το εκανε ο Γιαννης μου στην ηλικια των 3-4 αν δεν πηγαιναμε απο εκει που ηθελε γκρινιαζε και ξαπλωνε κατω φωναζοντας, εκει ειχα δυο επιλογες η να τον υπακουσω η να τον αφησω πηγαινοντας σιγα σιγα προς τα εκει που επρεπε να παμε. Επελεξα το δευτερο βλεποντας τον κοσμο να με κοιταζει σχολιαζοντας το ποσο απονη μανα ημουν} Ο τροπος παντα σε συνεργασια με τον θεραπευτη του παιδιου ειναι ..... περναει το δικο του εκει που κρινεται εσεις απαραιτητο και σε αλλες περιπτωσεις του εξηγητε γιατι πρεπει να γινει το δικο σας {αυτο ειχανε συμβουλεψει εμενα}. Ειναι μεγαλο παιδι και παντα να του εξηγητε γιατι περνεται την συγκεκριμενη αποφαση το οτι δεν μιλαει δεν σημαινει οτι δεν καταλαβαινει{θυμαμαι το ρητο του παιδιατρου οταν ο Γιαννης ηταν ακομη μωρο "ειναι οι μαγαλυτεροι εκμεταλλευτες αλλα και οι πιο αξιαγαπητοι". Σιγουρα οτι κι αν σας λεω μπορει να μην ταιριαζει με το δικο σας παιδι ψαξτε να βρειτε λυσεις που σας ταιριαζουν με τον θεραπευτη. Δεν θα ειναι ευκολο οπλιστειτε με πολυ υπομονη και θα τα καταφερεται. Καλη συνεχεια με εκτιμηση Σουλα.

Η likavgh έχει δίκιο. Αυτή την συμπεριφορά την συναντάμε και σε παιδιά που δεν έχουν άλλα ειδικά προβλήματα. Υπάρχει ένα βιβλίο με τον τίτλο "ο μικρός τύραννος" της Jirina Prekop από τις εκδόσεις Θυμάρι. Νομίζω οτι έχει εξαντληθεί, οπότε ίσως μπορείς να το βρεις σε κάποια δημόσια δανειστική βοβλιοθήκη. Είναι πάραπολύ καλό, γιατί βοηθάει να καταλάβουμε τί υπάρχει πίσω απ' αυτήν τη συμπεριφορά (η έλλειψη ορίων είναι βασανιστική και για το ίδιο το παιδί), έχει τρόπους αντιμετώπισης, και κάποιες τεχνικές. Πιστεύω πως αν καταφέρεις να το βρεις θα σου φανεί χρήσιμο.