Μοναχοπαίδι με ΔΑΔ...
Εδώ και δύο χρόνια έχουμε μπει και επίσημα, μετά τη διάγνωση, στον κόσμο της ΔΑΔ και του αυτισμού. Αναλωνόμαστε συστηματικά σε ό,τι χρειάζεται για την βελτίωση του μοναχογιού μας, όσο αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Μέχρι τώρα έχω γνωρίσει και άλλες οικογένειες με παιδιά στο φάσμα, που όμως συμπτωματικά συμβαίνει να έχουν και (τουλάχιστον) άλλο ένα παιδί.
Τι συμβαίνει όμως στο μέλλον όταν το παιδί μεγαλώσει και δεν έχει κάποιο αδερφάκι που θα μπορούσε να αναλάβει - στην καλύτερη περίπτωση -
να το φροντίζει και να το βοηθάει όσο χρειάζεται;
Θα ήθελα να μάθω προτάσεις ή πρακτικές για μια τέτοια περίπτωση από όποιον έχει κάποια τέτοια εμπειρία, ακόμα και από τόσο νωρίς (το παιδί είναι 5 ετών).
Σίγουρα πολλά εξαρτώνται από το επίπεδο βελτίωσης και λειτουργικότητας που θα φτάσει το κάθε παιδί (δεν είμαστε στο 'κέντρο του φάσματος'), αλλά πιστεύω ότι σε αρκετές περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρχει κάποιος "πολύ κοντινός άνθρωπος" όταν οι γονείς πάψουν να μπορούν να βοηθούν το παιδί τους.
Σχόλια
Καλημέρα! Όλα καλά και όμορφα να είναι!
Ευχαριστώ Αλεξάνδρα ! ! !