Προς στ' αριστερά....
Αν παραχωρήσεις έδαφος στην "διαφορετικότητα " στ’ αριστερά σου, στο μέρος της καρδιάς, θα εκπλαγείς από την γονιμότητα της. Θα ανακαλύψεις την ικανότητα αναπαραγωγής που έχει το υπέδαφός σου για το ωραιότερο, το ωφελιμότερο, το ακριβότερο, το πολυτιμότερο συστατικό της ύπαρξής σου, την Αγάπη. Η σοδειά σου θα είναι τόσο πλούσια για τον εαυτό σου πρωτίστως, αλλά θα περισσεύει για να μοιράζεσαι και με τους άλλους.
Η ανθρώπινη πατέντα εμπεριέχει την διαφορετικότητα.
Κανείς μας δεν είναι όμοιος και ίσος.
Η διαφορετικότητα προσδίδει εκείνη την μυστηριώδη «μοναδικότητα» στον κάθε άνθρωπο και τον κάνει διακριτό ανάμεσα σε δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στην Γη. Προς τούτοις είναι και μια «Φυσική πρόβλεψη Προσφοράς» του Δημιουργού.
Γιατί όλοι έχουμε κάτι διαφορετικό να δώσουμε σε κάποιον που του λείπει. Κι όλοι έχουμε κάτι να λάβουμε… Γιατί κανείς μας δεν είναι πάντα πλήρης και προ παντός κανείς μας δεν είναι τέλειος.
Αυτά, για μιαν "Καλή Κυριακή". Έστω για μιαν στιγμή σκέψης απ' αυτές που κάνουν την "διαφορά" επ’ ευκαιρία του άρθρου που ακολουθεί:
"Δεν είναι εύκολο να είσαι γονιος δυο αυτιστικών παιδιών"
http://ligery.pblogs.gr/2013/11/pros-t-aristera.html
Σχόλια
Προς τ' αριστερά....
Έχει ήδη άρχισε να στήνεται για μια ακόμη χρονιά η "σκηνή" της παράστασης της 3ης Δεκέμβρη, ημέρας αφιερωμένης στην Αναπηρία με έμφαση στα παιδιά με ειδικές ανάγκες....
Αυτοί που στήνουν τέτοιου είδους φιέστες μας προκαλούν με ανούσιες και υποκριτικές παραστάσεις.
Δεν έχουν καμία σχέση με ηθο-ποιούς που παράγουν το ηθικοπλαστικό έργο της ευσυνειδησίας, του ήθους και της ευαισθησίας που διαμορφώνει συμπεριφορές απέναντι στους χρονίως πάσχοντες .
Είναι καιροσκόποι πολιτικο-παλιάτσοι που καμία σχέση δεν έχουν με τους επαγγελματίες συμπαθείς παλιάτσους που για ένα κομμάτι ψωμί προσπαθούν να μας κάνουν να γελάμε ή να δακρύζουμε....
Αυτοί οι οργανωτές Γραμματείς και Φαρισαίοι υπηρέτες της Υποκρισίας μιας εξουσίας η οποία με γοργούς ρυθμούς χτίζει το κοινωνικό profile του Ελληνικού κράτους χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, (λίγο πολύ όλοι τις ξέρουμε) και να καπελώσω με το σχόλιο μου, την τρυφερότητα, την συγκίνηση, και την οικουμενικότητα της ΜΑΝΑΣ που καμιά υποκρισία και αναλγησία δεν μπορεί να ακυρώσει την αληθινή, ειλικρινή ευγνωμοσύνη της στον Θεό για την ευτυχία της.
Την προσυπογράφω με όλη την δύναμη της ψυχής μου !