Δεν είναι "βιολόγιο"
Δεν είναι βιολόγιο αυτή η καταγραφή. Είναι μια συγκλονιστική πραγματική στιγμή που έζησα και καταχωρήθηκε στην ψυχή μου. Η θέση της, αν αξίζει να πάρει μια θέση, είναι στο "Βιβλίο της ψυχής" αν και το θεωρώ παρακινδυνευμένο να ιχνηλατώ στην εφηβεία μου...
Το γαλάζιο, τόσο δα μικρό πουλί,
σήμερα του Μάρτη το πρωί
ταξίδι αλαργινό ονειρεύτηκε,
Σε Άνοιξης πνοή μεταμορφώθηκε,
άνοιξε φτερά, έζεψε τον άνεμο
και πέταξε με δύναμη ψηλά, πολύ ψηλά.
Ταξίδεψε ως την άκρη τ΄ουρανού,
σε μισή στιγμή.
Ζήλεψε η ψυχή μου, το πέταγμά του.
Τόσο απλά μπορεί
ένα τόσο δα μικρό πουλί
ν΄αφήσει πίσω του τη γη,
σε μια ανάσα ελευθερίας
η ψυχή του την λύτρωση να βρει;;
Λυγερή
Σχόλια
Πρωϊνό του Μάρτη
Το γαλάζιο πουλί
Tα είπα και ξαλάφρωσα...
Να γιατί δεν είμαστε ξένοι!
Τα ίδια γαλανά ματάκια
Δύο γαλανά ματάκια
Μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά
Τα βαθυγάλανα μάτια τού Νεκτάριου
'Ισως να ήταν για καλό!