νόηση, ετών 18:)

Καλησπέρα,

Έχω ένα βαφτιστήρι που σήμερα είναι 25 μηνών. Από πολύ νωρίς, σχεδόν 14 μηνών άρχισα να παρατηρώ σημάδια που με προβλημάτισαν. Στην αρχή έδωσα χρόνο και θεώρησα ότι οι γονείς δεν ασχολούνται επαρκώς μαζί του.

Στο σήμερα, έχει φτάσει 25 μηνών και έχει όλα τα σημάδια αυτισμού.

• Το παιδί δεν ανταποκρίνεται στο όνομα του, δεν κάνει βλεμματική επαφή, έχει στερεοτυπιες με πεταρισμα χεριών, τρίψιμο δακτύλων και γρήγορο ανοιγοκλειμα ματιών.
• Το παιδί παίζει κυρίως απομονωμένο και δεν δίνει σημασία στα υπόλοιπα παιδιά ή το τι κάνουν.
• Όταν κουνηθεί θα είναι για να κάνει δραπέτευση και να τρέξει.
• Όταν του μιλάω νιώθω πάντα ότι δεν κατανοεί τι του λέω, δε με κοιτάει και ποτέ δεν εκτελεί εντολές.

Το παιδί δεν μιλάει και 25 μήνες, όταν είναι σε κοινωνικό πλαίσιο, δεν έχει φωνάξει ποτέ ούτε μαμά ή μπαμπά για να τους καλέσει ή να τους πάρει από το χέρι για να μοιραστεί κάτι μαζί τους.

Οι γονείς λένε ότι τα κάνει όλα στο σπίτι και έξω είναι ντροπαλός και πως φταίμε εμείς που δεν μας ξέρει (το παιδί το βλέπουμε 1 φορά το μήνα και έχουμε και εμείς παιδί 4 μήνες μικρότερο που ποτέ δεν του δίνει σημασία και όσες φορές ο δικός μου έχει πάει να το πάρει από το χεράκι, το παιδί απλά τρέχει μακριά).

Το θέμα είναι ότι ακόμα και στα βίντεο που μοιράζονται μαζί μας από το σπίτι, το παιδί είναι στην ίδια κατάσταση και δεν δείχνει να επικοινωνεί ή να ανταποκρίνεται στο όνομα του, αντίθετα ή μοιάζει χαμένο ή είναι κολλημένος σε μια οθόνη.

Προσπάθησα να μιλήσω στη μαμά και της είπα ανοιχτά τι βλέπω (χωρίς φυσικά να αναφέρω την λέξη αυτισμό) και πως καλό θα ήταν να δούνε αναπτυξιολογο για το παιδί. Η στάση της ήταν φυσικά επιθετική λέγοντας μου ότι λέω το παιδί της προβληματικό. Της εξήγησα ότι κανένα παιδί δεν είναι προβληματικό και είναι πολύ άσχημο να το θεωρεί αυτό για οποιοδήποτε παιδί. Συνέχισε θεωρώντας ότι κάνω σύγκριση τα παιδιά μας και πως δεν βλέπω αρκετά το δικό της για να με ξέρει και δεν μπορώ να έχω εικόνα, αυτή ξέρει καλύτερα το παιδί της.

Γενικά πιστεύω ότι δεν θα μας μιλήσουν ξανά και ειλικρινά λυπάμαι γιατί προσπαθώ μήνες να βοηθήσω το παιδί αυτό. Δεν ξέρω πως να χειριστώ αλλιώς αυτή την κατάσταση. Προφανώς είναι σε άρνηση.

Σε αυτό το σημείο να πω ότι όλος ο κοινός μας περίγυρος παρατηρεί ότι το παιδί δεν επικοινωνεί και σχολιάζουν ότι το παιδί είναι παρατημένο.