Πειράζει. Γιατί πολύ πονάει, το καρφί που σου τρυπάει την καρδιά όταν το παιδί σου, ζητάει βοήθεια, και δεν μπορείς να του την δώσεις, στο βαθμό που χρειάζεται.

Αφιερωμένο σε όλες τις ΗΡΩΙΔΕΣ ΜΑΝΕΣ παιδιών με αναπηρία και τις οικογένειές τους. Ποιος θα μπορούσε να πεί ότι μια μάνα η καλύτερα μια οικογένεια που φέρνει στον κόσμο το πρώτο ή το δεύτερο παιδί της και τυχαίνει να έχει βαριά αναπηρία δεν θα ήθελε και τρίτο και τέταρτο αν όχι και περισσότερα παιδιά, όπως λέει και στο πασίγνωστο τραγούδι η αξέχαστη Μελίνα.

Δεν είστε απλά αξιαγάπητοι. Δεν είστε μόνο Νέοι και Ωραίοι, και τα παιδιά σας πανέμορφα.. Δεν είστε μόνο γονείς άξιοι συγχαρητηρίων, θαυμασμού, σεβασμού και εκτίμησης.. Είστε κάτι σπανιότερο για μένα. Είστε Δικοί μου Άνθρωποι. Πού βρέθηκε τόσος χώρος στην καρδιά μου; Ίσως αυτή είναι μια δικαίωση που μου την φύλαγε ο Θεός κι ας μην το αναλύσουμε περισσότερο...

Αγαπητή κυρία Λασιθιωτάκη, η προσέγγιση σας σε θέματα ψυχικών και εγκεφαλικών λειτουργιών που ευθύνονται για την διαφορετικότητα των ανθρώπων, αποτελεί μια ποιοτική, υποστηρικτική παρέμβαση στην ιστοσελίδα της NOESI.gr. H γνώση, η ενημέρωση, όταν φτάνουν στον γονιό μέσα από τον δρόμο της καρδιάς, γίνονται εργαλείο εύχρηστο στα χέρια μας, για να χειριζόμαστε σωστά, αφού πρώτα κατανοήσουμε τα προβλήματα των παιδιών μας. Η κατανόηση δεν είναι εύκολη υπόθεση, χρειάζεται πολύ επεξεργασία και λάθη γίνονται... Όσα λιγότερα, τόσο το καλλίτερο για μας και τα παιδιά μας.

Αγαπητοί έννοοι, διαφωνούντες και ομοφωνούντες συνοδοιπόροι στο NOESI.gr. Εκφράζω τον σεβασμό μου στις απόψεις σας και την ανυπόκριτη ευχαρίστησή μου για την τιμή που μου κάνετε να σχολιάζετε, θετικά η αρνητικά την πρότασή μου περί "Διαχρονικών Βιολογίων". Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να σας απευθύνω τον λόγο με αφορμή την παρέμβαση της Stefanie την οποία θα παρακαλέσω να διαγράψει την λέξη "τόλμη". Επαναλαμβάνω τιμή μου είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος όπως εσείς κυρία μου να διαφωνεί ή να συμφωνεί μαζί μου.