21 Ιουλίου και ώρα 11.25 ο μικρος μου πρίγκιπας ήρθε στην ζωή και άρχισε να γράφεται η δική του ιστορία που ελπίζω να είναι όσο πιο συναρπαστική γίνεται γιατί τελικά η ζωή δεν ειναι ποτέ εύκολη. Το κόλπο είναι να την κάνεις να φαίνεται εύκολη.

Καλημερα, θα ηθελα τα φωτα σας πανω σε καποιες αποριες που εχω. Ο Οδυσσεας εχει αξιολογηθει απο τον Κο Καμπακο. Εγω επειδη ειχα διαβασει καποια βιβλια πανω στον αυτισμο ειχα αναφερει οτι βλεπω καποια αυτιστικα στοιχεια στο παιδι. 'Οταν εγινε η αξιολογηση μου διευκρινησε οτι το παιδι δεν εχει αυτισμο. Αυτα τα οποια εγω βλεπω ωσ αυτιστικα στοιχεια οφειλονται σε ανωριμοτητα του εγκεφαλου λογω επιληπτικων ατονικων κρισεων που ειχε μικρος. Η γνωματευση γραφει "αναπτυξιακη καθυστερηση".

Εκεί λοιπόν γατζωμένη στη σέλα και όχι απλές πεταλιές αλλά ορθοπεταλιές έχω αποφασίσω να κάνω και να ζήσω τη ζωή μου, που εγώ και τα παιδιά μου πιστεύω ότι αξίζουμε να ζήσουμε. Θεωρώ ότι στη ζωή πρέπει να έχεις στόχος και όχι επιθυμίες.

Ο δικος μου παραδεισος δεν εχει σχεση με το απεραντο και την αιωνιοτητα. Αντιθετα μαλιστα θα ελεγα οτι ειναι τοσο συγκεκριμενος και ταυτιζεται τοσο πολυ με το τωρα που το μεταφυσικο στοιχειο φανταζει στα ματια μου σαν ενα ακομη παιδικο παραμυθι. Καθε φορα που ο Οδυσσεας μου κανει καποια προοδο η ψυχη μου απογειωνεται και αισθανομαι να κερδιζω τη ζωη στο δικο της παιχνιδι. Παλευω, πεφτω, ματωνω αλλα παντα σηκωνομαι ορθια γιατι προτιμω να βλεπω τα αστρα.