Καλησπέρα σε όλους, και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτή τη μεγάλη και ειδική οικογένεια του NOESI. Όλοι, όσοι συνειδητά έχουμε επιλέξει να συμπαρασταθούμε στα παιδιά μας, είναι αναπόφευκτο να γίνουμε, να καταλήξουμε ειδικοί. Λόγω του ότι εγώ και η μαμά του Ευθύμη είμαστε γιατροί, θέλω να πώ σε όλους πως στη δουλειά μας ένα και ένα δέν κάνει ποτέ δύο. Μα ποτέ. Πόσο μάλλον και στις ψυχιατρικές, ψυχολογικές και νευροβιολογικές επιστήμες.

Καλησπέρα σε όλους, πάντα είμαι δύσκολος στην έκφραση, αλλά θα το ξεπεράσω... Είμαστε γονείς ενός γλυκύτατου και πανέξυπνου μικρούλη που έλεγε ενάμισυ έτους το τρίγωνο "νινίκο" (εξ ού και η ονομασία), ήξερε τις μάρκες των αυτοκινήτων, ΟΛΕΣ, τα γράμματα της αλφαβήτα,τα νούμερα μέχρι το 10, αλλά τόσο δύσκολος στην συναναστροφή του με τά άλλα παιδάκια, να εννοεί να μή φοράει μπλούζες με "κουμπάκια" στα 4 χρόνια του γιατί τον "τσιμπάνε" και όταν λέει "παντελόνι" εννοεί παντελόνι, όχι φόρμα (ο αιώνιος πρωινός τσαμπουκάς πρίν τον παιδικό σταθμό).