Απάντηση στον Iakze

Δημιουργώ νέο βιολόγιο και απαντώ στον Iakze γιατί θέλω να διαβαστεί από όλους. Αγαπητέ Iakze, απαντώ προσωπικά αφού αναφερθήκατε στο βιολόγιό μου που αφορά τα βαρέα μέταλλα. Κατ'αρχή να σας πω ότι δεν ανακόπτετε την αισιοδοξία μου ούτε ακυρώνετε τις απόψεις που έχω για το συγκεκριμένο θέμα.

Ναι πειράζει

Πειράζει. Γιατί πολύ πονάει, το καρφί που σου τρυπάει την καρδιά όταν το παιδί σου, ζητάει βοήθεια, και δεν μπορείς να του την δώσεις, στο βαθμό που χρειάζεται.

Πειράζει;

Και αν πειραζει, τί ειναι αυτο που πειραζει και ποιους πειραζει; Για εμας που τα φερνουμε στο κοσμο και τα εχουμε διπλα μας ειναι η αλλη οψη της ζωης, η ζωη που δεν διαλεξαμε, που δεν προγραμματισαμε, η ζωη που δεν ονειρευτηκαμε οτι θα εχουμε οταν καποτε τη σχεδιαζαμε. Και σας ρωτω, πειραζει;;

Λόγια και μόνο λόγια

Με αφορμή τα διάφορα νέα σχόλια αλλά και τα "βιολόγια" των καινούργιων φίλων μας, απλά μπορεί κάποιος να μου πει: "πότε θα σταματήσουν τα λόγια των ειδικών, των γιατρών, κι όλων των ..υπευθύνων προς όλους εμάς τους εν δυνάμει δυστυχείς γονείς"; Περίπου 10 χρόνια, έχω ξοδέψει μία ζωή και μια περιουσία!

Λίγα λόγια για τον Άρη

Σημείωση: Σας μεταφέρω κείμενο που έγραψα σε άλλο forum πριν ενάμιση χρόνο. Ο Άρης μου είναι αυτό που λέμε αυτιστικό! Είναι 9μιση χρόνων μιλά πολύ λίγο, είναι αγαπησιάρης, φοβάται το αεροπλάνο την βροχή και το σκοτάδι. Έχει μνήμη ελέφαντα, κοιμάται στο κρεβάτι του, δεν δυσανασχετεί στα μεγάλα ταξίδια αρκεί να είναι οδικώς. Αγαπημένα του παιχνίδια τα ζώα και τα τζιπ 4x4.

Αποκριάτικο πάρτυ

Έφτασε επιτέλους η πολυπόθητη μέρα. Ένας συμμαθητής προσκάλεσε όλη την τάξη σε αποκριάτικο πάρτυ στο σπίτι του! Όλα τα πιτσιρίκια εδώ και μια εβδομάδα ξετρελαμένα, δεν περίμεναν να έρθει η Τσικνοπέμπτη. Μαζί τους και η δική μου κορούλα. Δεν υπήρχε περίπτωση να της το αρνηθούμε. Η χαρά της απερίγραπτη. Το πρωί ξύπνησε και παραπατώντας πήγε και αγκάλιασε την στολή της χιονάτης που ήταν απλωμένη σε μια πολυθρόνα του σαλονιού. Μιλούσε στην στολή και της έλεγε πως ανυπομονούσε να την φορέσει το απόγευμα στο πάρτυ!

Δύναμη (καλή δύναμη και κουράγιο σε όλους)

Τις τελευταιες μερες εκανα και εγω ενα πισωγυρισμα ακριβως σαν αυτο που κανουν μερικες φορες τα παιδια μας. 'Οταν μια μαμα δεχεται ολες τις πιεσεις απο παντου, αλλα συγχρονως πρεπει να ειναι και το καλο στρατιωτακι διπλα στο παιδι της, στον αντρα της, στο σπιτι της {ευτυχως που δεν δουλευω} οταν η ψυχη της νιωθει οτι ακροβατει σε ενα λεπτο τεντωμενο σκοινι τοτε... ερχεται καποια στιγμη η κατερρευση.

Σύνδρομο Τζούμπερτ (Joubert Syndrome)

Ως σύνδρομο Joubert χαρακτηρίζεται η αγενεσία του σκώληκα της παρεγκεφαλίδας. Τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου αυτού είναι υπέρπνοια, νεογνική άπνοια και στη συνέχεια ταχύπνοια, ανώμαλες οφθαλμικές και γλωσσικές κινήσεις, υποτονία, αταξία, καθυστέρηση ανάπτυξης, και νοητική υστέρηση. Παθογνωμικό σημείο του συνδρόμου αποτελεί η εικόνα του γομφίου ("molar tooth sign") στη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου.

Το παραμελημένο παιδί

Ποιο είναι αυτό; Είναι το άλλο παιδί της οικογένειας. Είναι αυτό που ήρθε για να δώσει δύναμη στο πρώτο. Είναι αυτό που εις βάρος του προχωρεί το πρώτο. Είναι αυτό που με κάνει να πονάω περισσότερο απο το πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Μεγάλωσε με νταντάδες και γιαγιάδες γιατί έπρεπε να πάει η Μαρία στα μαθήματα της. Η έλλειψη της μάνας και του πατέρα έχουν λαβώσει την καρδούλα του. Τα συναισθήματα του δηλώνουν κάθετα ένα τεράστιο "γιατί". Τί να του πω; Πώς να του εξηγήσω; Και πάνω που μεγάλωσε και πλέον μπορεί να συμμετέχει και αυτός μαζί μας, που μπορεί να απολαύσει και αυτός τα αγαθά της γνώσης, οι ώρες της Μαρίας και οι ώρες οι δικές του δεν συμπίπτουν. Και πάλι παραμελείται. Θυμώνω με τον εαυτό μου για αυτό, που κάνω στο άλλο μου παιδί.

Πληροφορίες (γ')

Συγγνώμη, παιδεύομαι και κάτι δεν κάνω σωστά στην επισύναψη του αρχείου. Στείλτε μου e-mail και θα κάνω την επισύναψη εκεί και ίσως να είναι καλύτερα να μπορώ να σας περνάω ό,τι χρήσιμο νομίζω από την βιβλιογραφία ή αριθμό φαξ (ακόμα και εξωτερικό). Ισως δεν είμαι καλή στα μηχανήματα αλλά μόνο στο μπλα-μπλα.