'Εχουν ειπωθεί πολλά και έχουμε διαβάσει ακόμη πιο πολλά για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και το μέλλον που τους περιμένει μετά την ενηλικίωσή τους, αυτό που όλοι ξέρουμε ότι λέγεται αυτόνομη διαβίωση! Όμως κάπου ανάμεσα στα άρθρα υπάρχει πάντα και η άλλη όψη του νομίσματος, η ασχήμια, η απόγνωση και η ωμή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα της Ελληνικής κοινωνίας! Αυτή νομίζω ότι βρήκα να την περιγράφει ένα αρκετά παλαιό άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής με ημερομηνία 3/10/2004 και με έναν ηχηρό τίτλο: «Η σκοτεινή πλευρά των ατόμων με ειδικές ανάγκες».

Αγαπητοί μου φίλοι, καλημέρα! Σήμερα που είναι η μέρα της ονομαστικής μου γιορτής ο Θεός αποφάσισε να μου κάνει μια μεγάλη έκπληξη να μου υπενθυμίσει να μην χάνω την ελπίδα μου και ότι όλα θα φτιάξουν!

Με αφορμή μια μικρή διαφωνία που διαβάζω στις στήλες μας μεταξύ των μελών Σούλας και Μαίρης , θα ήθελα να σχολιάσω κάτι, χωρίς να θέλω να θίξω καμμιά σας το ακριβώς αντίθετω σας θαυμάζω πολύ!!! Όμως νοιώθω ότι χάνουμε με αυτές τις αψιμαχίες την ουσία δηλαδή.

Αγαπητοί μου φίλοι, γεια σας. Σήμερα που έχω φορτιστεί από αυτά που αντιμετωπίζω εδώ και μέρες είπα να γράψω τα πρώτα μου παράπονα για το Ελληνικο σύστημα Υγείας και όχι μόνο! Έτσι θα σας πώ πως με έκανε το σύστημα να παρανοήσω!!!

Το πλήρες όνομά του είναι Νεκτάριος (τάμα στον Άγιο Νεκτάριο) Δημήτριος (υπόσχεση στον ετοιμοθάνατο πατέρα μου ο οποίος πέθανε όταν σαράντησα) Νικολόπουλος! Ο Νεκτάριος μετά από εξέταση στο Παίδων Πεντέλης (αρχές του Ιουνίου 2006) και αφού έκανε όλες τις εξετάσεις και δεν βρέθηκε κάτι παθολογικό, μας έδωσαν την διάγνωση Διάχυτή Αναπτυξιακή Διαταραχή / Αυτισμός μέτριας μορφής.