νόηση, ετών 18:)

Ολα οσα γραφετε περιγραφουν επακριβως οσα νιωθω! Θα ηθελα να μαθω ποια ειναι αυτα τα κριτήρια που κατατάσσουν ενα παιδι αυτιστικο! Μα το Θεο δεν εχω καταλαβει!Υποθετω ολα τα ντροπαλα και διστακτικα παιδια εχουν αυτισμο! Διαβαζοντας για τα παιδια σας πιο πανω με ολα αυτα που περιγραφετε δεν θα σκεφτομουν ποτε τον αυτισμο. Εγω για την μικρη μου πηρα αξιολόγηση απο το Αγλαΐα Κυριακου. Δεν ειδαν στοιχεια αυτισμου αλλα ηταν μολις 14 μηνων και αν δεν ειναι κατι κραυγαλέο υποθέτω δεν μπορουν να το διακρινουν. Αν ειστε καχύποπτοι για τους ιδιωτες μηπως μια αξιολόγηση απο δημοσιο φορεα που δεν εχουν κατι να κερδισουν ειναι καλύτερη; Θεωρητικα εχουν και μεγαλη εμπειρια!

Εγω εχω ενα ραντεβου για αξιολογηση με την κα Γκόλτσιου τον ερχομενο Σεπτέμβριο με την ελπιδα να μου φυγουν ο,τι αμφιβολιες μπορει να εχω. Εχετε καμια εμπειρια με την συγκεκριμένη; Ελπιζω να μην βγαζει και αυτή ολα τα παιδια αυτιστικα..

Εμείς γιναμε 3,5 χρόνων πλέον.. οι διάφορες που έχει ο μικρος σχετικά με Την πρώτη αναρτήση είναι ότι ακολουθεί πολλές εντολες πλέον κ Πιο συνθέτες! Καταλαβαίνει για να μη πω τα παντα θα πω σχεδόν τα παντα.. ενώ αδιαφορούσε για παιδάκια πλέον τα θέλει κ

προσπαθει να τα πλησιάσει, τα ακολουθεί.. βλεμματικη σχεδόν τέλεια κ εκεί.. μας δείχνει ότι τον ενδιαφέρει. Κ αν δεν δινεις σημασία σου γυρνάει το κεφάλι να δεις. Έχει γίνει πολύ πιο επικοινωνιακος. Αρχιζει κ προσθέτει λεξουλεσ.απλά εδώ κ τρεις εβδομάδες φωνάζει. Δηλαδή προσπαθεί να επικοινωνήσει κ φωνάζει. Το εχει δει κ σαν παιχνίδι λίγο αλλά δεν ξερω πως να το διαχειριστω. Μου λένε πως πρέπει να τον αφήνω για να μάθει να εκφράζεται κ να έρθει ο λόγος όμως για κάποιον άσχετο είναι ενοχλητικό κ στεναχωριέμαι.. επίσης μαμα μπαμπά δε λέει.. μας λεει εσυ ειδικά αμα του λέμε να κάνει κάτι που δεν θέλει να το κάνουμε εμείς..

Οι οποίες συμβουλές για το κόψιμο της πάνας θα μου ήταν σωτηρίες! Λέω να κάνω προσπάθεια τώρα τις γιορτές που θα έχουμε χρόνο.

Η αλήθεια είναι ότι με αγχώνει πολύ το κομμάτι αυτό.. Η περίοδος μετά την διάγνωση είναι δύσκολη για μένα, ενώ βλέπω την ανάπτυξη του μικρού είναι σαν να έχει πέσει μια κουρτίνα στα μάτια μου και τα βλέπω όλα μαύρα.. σαν να έχασα την πίστη μου στο παιδί.. Παρόλα αυτά βλέπουμε εξέλιξη και στο παιχνίδι του και στη συμπεριφορά. 
Να τονίσω δε για όσες-όσους μας διαβάζουν ότι η κληρονομικότητα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο.. εμένα ο άντρας μου βλέπει πολλά κοινά στοιχεία με τον μικρό στην ηλικία του. Μόνο που πριν 30 χρόνια δεν υπήρχε αυτή η μάστιγα των αναπτυξιολογων που με μια διάγνωση τους σε στέλνουν κανονικά χωρίς εξηγήσεις.. εμένα μου πέταξαν ένα χαρτί και μου είπαν ραντεβού σε 6 μήνες.. ναι είναι 3 και δεν μιλάει με 4 λέξεις ανά πρόταση αλλά με 2. Μπορεί ακόμα να μην παίζει με παιδιά αλλά παει δίπλα τους και τα μιμείται. Είναι γελαστός κι μας κοιτάει στα μάτια περιμένοντας επιβεβαίωση. Στους παιδότοπους και στις κούνιες δεν ξεχωρίζει από τα αλλά παιδακια παίζει κανονικά με όλα. Δεν ζωγραφίζει ακόμα αλλά δειλά δειλά προσπαθεί και μένει μέσα στο πλαίσιο. Χορεύει καταπληκτικά και ξέρει πολλές χορογραφίες.. χαιρετάει όλο τον κόσμο. Πως μπορούν να ανοίγουν ένα τσουβάλι και να τα ρίχνουν όλα μέσα; Ζούμε σε έναν κόσμο που λίγο διαφορετικός να είσαι σε στοχοποιούν..

Καλησπέρα σας,

Θα ήθελα την βοήθεια σας. Έχω τον μικρό μου ο οποίος ξεκίνησε στα 2,5 πρώιμη παρέμβαση γιατί έλεγε λίγες λέξεις και είχε ξεσπάσματα θυμού. Έπειτα από επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο της Θεσσαλονίκης ο οποίος είναι πολύ γνωστός μας είπε ότι έχει κάποια στοιχεία ΔΕΠΥ και υπερκινητικότητας αλλά είναι πολύ νωρίς για κάποια διάγνωση. Επειδή υπήρχε καθυστέρηση στην ομιλία μας πρότεινε πρώιμη παρέμβαση για λογοθεραπεία κυρίως για να τον μπουστάρουμε διότι δεν πήγαινε παιδικό. Ξεκινήσαμε λόγοθεραπεία στα 2,5 λοιπόν και πήγε και 2 μήνες παιδικό. Έγινε 3 το καλοκαίρι που ένα μήνα πριν τα κλείσει ξεκινήσε να μιλάει. Τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε και παιδικό ξανά. Η εξέλιξη του είναι πολύ καλή. Μιλάει πολύ καλά με πλούσιο λεξιλόγιο αλλά δεν έχει καθαρίσει ακόμα η γλώσσα του (ειδικότερα αν είναι κουρασμένος). Είναι 3,5 τώρα. Ζορίστηκε στον παιδικό και δάγκωσε και δύο παιδάκια και είχε εκρήξεις θυμού. Τώρα έχει καταφέρει να ηρεμεί και πάει πολύ καλά, σπάνια έχει εκρήξεις έντονες. Λόγοθεραπεία εργοθεραπεία συνεχίζουμε κανονικά. Παίζει πολύ ωραία με τα άλλα παιδιά και μοιράζεται. Έχω το εξής θέμα όμως που με έχει αγχώσει πάρα πολύ με αποτέλεσμα να είμαι με κρίσεις άγχους και θέλω τις συμβουλές σας. Δεν του αρέσει πολύ στο παιδικό και παρόλο που πλεόν δεν δαγκώνει έχει τα ξεσπάσματα του, δηλαδή μπορεί να πέσει κάτω κ να κλαίει. Τα χριστούγεννά δεν πήγε για 3 εβδομάδες και ούτε και εγώ στην εργασία μου καθώς είχαμε αρρωστήσει και θα έλειπε και η νταντά μας για 2 εβδομάδες. Ήμασταν δηλαδή 3 εβδομάδες αγκαλίτσα. Με το που ξεκίνησαν τα σχολεία ζορίστηκε πολύ τις 3 πρώτες μέρες και ξεκίνησε να έχει κάποιες "περίεργες" συμπεριφορές. Η πρώτη ήταν το χέρι στο στόμα που το ξεκίνησε πριν κλείσουν τα σχολεία, όπως και η βαφτισιμιά μου που πάνε μαζί. Είπαμε θα το είδανε από κάποιο άλλο παιδάκι. Έπειτα ξεκίνησε μέσα στις γιορτές να σηκώνεται να τρέχει μέσα στο σπίτι για 2 λεπτά και μετά καθόταν και όλα οκ. Αν τον ρωτούσες γιατί έτρεχες δεν σου απαντούσε στην συγκεκριμένη ερώτηση. Και αυτό που με έχει φοβήσει πάρα πολύ είναι ότι τις τελευταίες μέρες άρχισε να κάνει κάποιες στεροτυπικές κινήσεις με τα χέρια και να "χάνεται" για δευτερόλεπτα. Με το που του λες ηρέμησε ή επιμείνεις λίγο πιο έντονα αλληλεπιδρά κατευθείαν. Σαν να ξεκολλάει. Παρόλο που δεν έχει καθαρίσει ο λόγος του, επικοινωνούμε μια χαρά και εκτελεί όλες τις εντολές. Παίζει, χαίρεται, μιλάει στο βαθμό που έχει καταφέρει. Δεν εκφράζει όμως καθόλου συναισθήματα. Πήγαμε σε αναπτυξιολόγο πριν λίγες μέρες και μας είπε δεν βλέπει κάτι σε φάσμα. Συγκεκριμένα είπε "Ανωριμότητα - να βάλουμε οριοθέτηση χωρίς τιμωρία απλά με αυστηρό τόνο (δεν έχουμε βάλει όρια σε αρκετά πράγματα η αλήθεια είναι) - Συμπεριφορικό πρόβλημα και συγκέντρωση - Ασταθής βλεμματική επαφή αλλά αλληλεπιδρά όμορφα και σωστά. Να συνεχίσουμε λόγο-έργο εφόσον έχουμε δει πολύ μεγάλη διαφορά και θα μας ξαναδεί σε 4 μήνες. Έπειτα την Δευτέρα που ήταν πάλι να πάει σχολείο το έκανε πάλι έντονα (τις κινήσεις με τα χέρια και σαν να χάνεται) και τον πήγα και στον δικό του παιδίατρο για μια γνώμη που τον ξέρει. Μας είπε ότι είναι μια χαρά, μπορεί να υπάρχει μια πιθανότητα ΔΕΠΥ και υπερκινητικότητας το οποίο το ξέρουμε και τον παρακολουθούμε την εξέλιξη του και τα θέματα με τα χεράκια του που κάνει είναι παιδικά τικ γιατί είναι στρεσαρισμένος από κάτι και εκτός τούτου είναι και 3,5 ετών σε στάδιο ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο μήνα έκανε ένα μπαμ στην ομιλία. Λέει ολόκληρες ιστορίες όχι καθαρά βέβαια. Στη λογοθεραπεία το έκανε σήμερα και το είδαν η δασκάλα και η διευθύντρια, γιατί το έκανε όταν δεν έγινε κάτι που ήθελε και μας είπαν κ αυτές ότι είναι παιδικό τικ και να μην δίνουμε έκταση, όπως ξεκίνησε έτσι θα φύγει. Να προσπαθούμε να ονομάζουμε τα συναισθήματα για να ξεκινήσει να τα επικοινωνεί. Παρόλα αυτά εγώ τον βλέπω κατά διαστήματα μέσα στην ημέρα σαν "χαμένο" σαν να έχει υπερδιέργεση και είτε σηκώνεται και τρέχει, είτε κάνει τις κινήσεις με τα χέρια και το βλέμμα του δεν έχει συνοχή, είτε κολλάει κάπου είτε κοιτάει ανύσηχα δεξιά και αριστερά. Έχω πελαγώσει. Θα τον πάω και σε άλλον αναπτυξιολόγο και σκέφτομαι και για παιδονευρολόγο. Οποιαδήποτε εμπειρία, γνώμη δεκτή. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.

Σε ποιον παιδοψυχίατρο πάτε; Επίσης είχατε δώσει κάποιο συμπλήρωμα στο παιδί όπως το Νeuroprotek ή όχι;; Θα ήθελα εάν μπορούσατε να επικοινωνούσαμε για επιπλέον πληροφορίες.

Τι όμορφα νέα! Μπράβο σας και πάντα έτσι να προοδεύετε! Εμείς φέτος στο νήπιο πια και με μια εξαιρετική πορεία! Ο μικρός πρόσφατα έκλεισε τα 5, η άρθρωση του έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό, Είναι πολύ κοινωνικό παιδάκι, παίζει με όλα τα παιδάκια στο νήπιο, έχει αυτοπεποίθηση, μας λέει με ενθουσιασμό τα νέα του σχολείου, η δασκάλα του μας είπε ότι πλέον δεν στέκεται καθόλου πάνω από το κεφάλι του στις εργασίες και πως προχωρά μόνος του κανονικά και γενικά σε σχέση με πέρυσι είναι άλλο παιδί. Φέτος στην εργοθεραπεία κάνει ομαδική συνεδρία ώστε να εξοικειωθεί στη συζήτηση με συνομηλίκους του. Με την λογοθεραπεύτρια μας κάναμε μια στοχοθεσία μέσα στον Αύγουστο και μας είπε πως το παιδί έχει ως βασική διάγνωση την ειδική γλωσσική διαταραχή  και πως εάν στα 3 του μιλούσε, δεν θα μας είχαν δώσει τη διάγνωση του παιδικού αυτισμού. Καθαρά λοιπόν για την καθυστέρηση λόγου, είχαμε τότε χρεωθεί μια τέτοια διάγνωση. Αυτιστικά στοιχεία έχουμε όλοι μας...και ο μικρός μου όταν ενθουσιάζεται χοροπηδάει. Πριν από μερικές ημέρες επισκεφθήκαμε την αναπτυξιολόγο. Έβαλε μέσα τον μικρό μόνο του και του ζήτησε να της περιγράψει κάποιες εικόνες..στην πρώτη ο μικρός είπε πως βλέπει ένα κοριτσάκι. Η αναπτυξιολόγος τον ρώτησε γιατί το κορίτσι έχει χέρια. Ο μικρός σκάλωσε, πέρασαν 10 δευτερόλεπτα και πέρασαν σε άλλη εικόνα. 5 οι εικόνες στο σύνολο και ο μικρός ενώ τις περιέγραψε όλες πολύ σωστά, στις ερωτήσεις  π.χ. γιατί ο κύριος ανεβαίνει στο άλογο, απάντησε μόνο σε 2 από τις 5. Μας κάλεσε στο γραφείο της και μας είπε πως ο μικρός πηγαίνει πολύ καλά, στο γνωστικό κομμάτι ακολουθεί την ηλικία του, το iq του είναι εξαιρετικό, όμως επειδή δεν απάντησε και στις 5 εικόνες και μόνο τις περιέγραψε, για εκείνη έχει πρόβλημα κατανόησης του λόγου που δεν έχει να κάνει όμως με το iq. Μας είπε να περάσουμε τώρα από τα ΚΕΔΑΣΥ και να δούμε την επαναφοίτηση καθαρά για να εξελίξει κι άλλο τον λόγο του το παίδί, μιας και η Α δημοτικού έρχεται σε έναν χρόνο. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως ο μικρός μου έχει μόλις έναν χρόνο που μιλάει. Το παράξενο σε αυτό είναι πως σύμφωνα με την λογοθεραπεύτρια και τον εργοθεραπευτή μας οι ερωτήσεις αυτές προς το παιδί είναι ερωτήσεις που γίνονται, κατά την αξιολόγηση, σε παιδάκια μεγαλύτερης ηλικίας (άνω των 6 ετών), πράγμα που διασταύρωσα και σε άλλες περιπτώσεις παιδιών που αξιολογήθηκαν πρόσφατα. Την επαναφοίτηση είναι κάτι που κι εγώ επιθυμώ, ωστόσο θέλω να του δώσω την ευκαιρία να εξελιχθεί κι άλλο και την άνοιξη, εφόσον χρειαστεί, εννοείται θα περάσουμε από τα ΚΕΔΑΣΥ κι εννοείται θα κάνει επαναφοίτηση εάν μας πουν κάτι τέτοιο. Michele Pan, πως είναι η μέχρι τώρα εμπειρία σας από την Α δημοτικού;

Καλησπέρα σας,

Μετά από 2,5 χρόνια αναμονής ήρθε η σειρά μας για την αξιόλογηση της 11χρονης κόρης μου στα ΚΕΔΑΣΥ. Έχω μπερδευτεί, καθώς εγώ νόμιζα ότι αξιολογούν μόνο για μαθησιακές δυσκολίες, ενώ τώρα καταλαβαίνω ότι αξιολογούν το παιδί ευρύτερα.

Ποια είναι η αγωνία μου? Το παιδί έχει περάσει από 3 ετών από πολλές αξιολογήσεις από όλων των ειδών τους ειδικούς (αναπτυξιολόγους δημοσίου, εργοθεραπευτές, ψυχολόγους, κλπ) κι έχουμε ακούσει τα πάντα από "δεν έχει τίποτα, είναι μόνο λίγο ανώριμη" μέχρι "είναι στο φάσμα, έχει Ασπεργκερ" (αυτό το τελευταίο πρόσφατα από μια ψυχολόγο). Οι ψυχίατροι (δημοσίου και ιδιωτικά) που την έχουν δει έχουν πει ότι δεν είναι στο φάσμα. Άντε τώρα σαν γονείς να βγάλουμε άκρη. Η αγωνία μου λοιπόν είναι μήπως ακούσουμε πάλι τίποτα για φάσμα και γυρίσει το κουβάρι από την αρχή σε παιδοψυχιάτρους, κλπ. Το παιδί έχει ήδη πολύ άγχος με όλες αυτές τις αξιολογήσεις, μου έχει πει καθαρά ότι δεν θέλει να πάει αλλού, κι αναρωτιέται "τι έχει".

Θα μου πει κάποιος ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, και ότι το πρόβλημα είναι δικό μου. Κι αυτό το δέχομαι. Απλώς νόμιζα ότι έχουμε τελειώσει με τις αξιολογήσεις και ότι το ΚΕΔΑΣΥ θα εστίαζε σε κάτι που ξέρουμε ότι έχει, τη δυσλεξία και τώρα έχω αγχωθεί. Ποια είναι η εμπειρία σας από ΚΕΔΑΣΥ?