Η κοινότητα των ΑμεΝΥ και οι οικογένειες τους, είναι ένας χώρος ευαίσθητος, ευάλωτος, ιδιαίτερα φορτισμένος, όπου το γκρίζο περισσεύει... Τις φορές που ανταμώνομε, ανάμεσά μας, με ανθρώπους φωτισμένους, ευαισθητοποιημένους, να προσεγγίζουν συνειδητά και με σεβασμό τα προβλήματά μας, είναι σαν μια ηλιαχτίδα να περνά από την γρίλια του παραθύρου της καρδιάς μας και να την ζεσταίνει.

Το oυσιαστικότερο στάδιο, για την εφαρμογή ενός σχεδίου ζωής Αυτόνομης προστατευόμενης διαβίωσης, είναι η σωστή ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ένταξης, τόσο του γονέα όσο και του ΑμεΝΥ. Από πλευράς γονέα, χρειάζεται, τόλμη, απόφαση, χρόνος, υπομονή, εξάσκηση, παραίτηση της υπερπροστασίας (ποιος από μας δεν διακατέχεται από αυτήν;) και απαλλαγής μας από το σύνδρομο της αιωνιότητας... της ζωής του να ενταχθεί σε πρόγραμμα Προστατευμένης Αυτόνομης Διαβίωσης.

Το δικαίωμα στην Υπέρβαση μου το έδωσε η αγάπη μου για την Μαρία, το παιδί μου με νοητική υστέρηση (ΝΥ). Μέσα από το όραμα και την ελπίδα έμαθα την τέχνη του επιχειρείν το ακατόρθωτο.