Αυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα... αυτή είναι η επιλογή μας... Μετά από τις "άκαρπες" προσπάθειες να βρούμε εξειδικευμένο φυσιοθεραπευτή στο νησί της Σύρου, μετά από την πλήρη αδιαφορία των τοπικών "αρχόντων" νιώθω λύπη που δεν καταφέραμε (εμείς οι λίγοι γονείς των παιδιών με δυσκολίες), να δώσουμε στα παιδιά μας, στον Απόστολο, στη Δαμασκηνή, στη Νίκη, στον Άρη, στον Αντώνη, στη Νιόβη, στη Μαριτίνα, στη Δανάη και σε αυτά που δε γνωρίζω, τη δυνατότητα της πρώιμης θεραπευτικής παρέμβασης (τη θεραπευτική ιππασία, την φυσιοθεραπεία) εδώ στα σπίτια τους..

Η ερώτηση μου απευθύνεται κυρίως σε εκπαιδευτικούς, ειδικούς παιδαγωγούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης: Τα βιβλία του δημοτικού άλλαξαν και η νέα τους μορφή είναι εντελώς διαφορετική. Απευθύνονται σε μαθητές που είναι πάνω από το μέσο όρο της τάξης. Για τα παιδιά με αυτισμό είναι απαγορευτικά, για τον γιο μου ειδικότερα που είναι στη Γ' δημοτικού και που με αρκετή προσπάθεια καταφέραμε να μπορεί να ανταποκρίνεται σε ένα βαθμό στις υποχρεώσεις του, τα νέα βιβλία φαντάζουν σαν το τέλος εποχής.

Πρώτη μέρα στο σχολείο;;; Μέρα ιερή για κάθε μανά που πάει το παιδί της στο σχολείο!!! Τι άγχος θεέ μου, θα έχει μια ομαλή ένταξη; Θα αντέξει να είναι μέσα σε πλαίσια και κανόνες, θα τα πάει καλά με τους συμμαθητές της;;; Φυσιολογικές ερωτήσεις για κάθε γονιό... και ενώ σηκωθήκαμε το πρωί για να ετοιμαστούμε εμένα η καρδιά μου πονά, κλαίω από μέσα μου, κλαίω κρυφά, τι θα ακούσω δεν ξέρω απλώς στεναχωριέμαι για το μωρό μου... θα δείξει αν όλα είναι της φαντασίας μου ή αν είχα δίκιο που ανησυχώ!!!