Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που άρχισα να μπαίνω στα γρανάζια της Ειδικής Αγωγής... Από τότε που πήραμε την πρώτη διάγνωση πως η κόρη μου έχει υπερκινητικότητα. Πέρασε ένας χρόνος περίπου από τότε που μιλούσα στο παιδί μου και δεν με άκουγε, από τότε που το μόνο που έκανε καλά ήταν να σκαρφαλώνει σε καναπέδες και να πηδά από το ένα έπιπλο στο άλλο, ένας χρονος οπου καθε προσπαθεια στο να βαλει ρουχα ηταν ενας αγωνας δρομου που εμοιαζε τοσο μακρινος... Ενας χρονος οπου η λεξη βολτα ακουγοταν σαν ονειρο θερινης νυκτος, ενας χρονος οπου η λεξη μπανιο ηταν ενα μαρτυριο και η λεξεις βουρτσισμα των δοντιων και χτενισμα ακουγοταν αγνωστες στο παιδι μου.

Μέσα από αυτό τον φιλόξενο χώρο, θέλω να ευχαριστήσω την θεραπευτική ομάδα των παιδιών μου που 3 χρόνια τώρα συν-πορευόμαστε στον αγώνα τους για βελτίωση. Έχω κάνει φίλους που μαζί μου προσπαθούν, χαίρονται και στεναχωριούνται.

Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα να γράψω τις ασκησούλες για τον λόγο με βάση την αισθητηριακή ολοκλήρωση δεν περίμενα τόσο άμεση ανταπόκριση, απλώς το έκανα διότι μου ζητήθηκε. Εκτός της Αγγέλας μου ζήτησαν μερικά μέλη ακόμα να γράψω και άλλες ασκήσεις με βάση την Α.Ο. (ενν. αισθητηριακή ολοκλήρωση) για τον κορμό, όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ δύσκολο να τα περάσω αυτά σε μερικές γραμμές αλλά τουλάχιστο θα προσπαθήσω να δώσω μερικές ιδέες για πιο εποικοδομητικό παιχνίδι με τα παιδιά μας.