Εχουμε ενα παιδι τον αργυρη. Μεχρι τα 3 δεν ειχαμε καταλαβει καποιο προβλημα στην αναπτυξη του. Πηγαινε φυσιολογικα.. αναφορικα με το λογο ηταν αυθορμητος επικοινωνιακος αναπτυγμενος περιορισμενα. Οχι ηχολαλικος. Δε μας ειχε πει ποτε πως τον λενε π.χ. αλλα π.χ. φωναζε σε μια ξαδερφη ''κατεβα κατω" οταν ηταν στο μπαλκονι ή φταναμε στο χωριο και ελεγε ''φτασαμε στο χωριο'' ή με τραβαγε ''παμε γιαγιας σπιτι''. Δεν ειχε λυθει η γλωσσα ελεγε ομως πχ σπανια ''θελω σουβλακι''. Μετα χαθηκαν τα λογια, που και που βγαινει απο το στομα μια λεξη και μοιαζει ωρες ωρες να μη μπορει να μιλησει σα να μπουρδουκλωνεται η γλωσσα του και άλλες φορες σα να μη θελει.

Έχω αρκετό καιρό να γράψω, από περισυ τέτοια εποχη νομίζω..

Έχω τον μικρό μου τον Ιάσονα με διαγνωση ΔΑΔ εδώ και ένα χρόνο τώρα. Κλείσαμε πλέον 1 χρόνο παρέμβασης με ειδική αγωγή και 3 μηνες λογοθεραπεία. Ο μικρούλης μου έχει κανει απίστευτα αλματα στην γλώσσα. Περισυ τετοια εποχη ελεγε 5-6 λέξεις, τώρα πια προτάσεις με 3-4 λέξεις πληθυντικους, ρήματα με σωστους χρόνους. Έχουμε βέβαια δουλειά στην αρθρωση, δεν χρησιμοποιουμε αρθρα ακόμα αλλά παμέ καλά και νομιζω ότι αυτά θα έρθουν με τον καιρο. Βγαλαμε την πάνα πριν 4  μήνες μεσα σε 2 μέρες πανευκολα. 

Ο γιος μου σήμερα είναι 4,5 ετών περίπου. Σαν μωρό είχε βλεμματική επαφή, γελούσε, μπαμπάλιζε, ήταν ένα όμορφο χαρούμενο μωράκι. Γύρω στα 2 άρχισε να μας απασχολεί η καθυστέρηση στην ομιλία του. Ο παιδίατρος ήταν καθησυχαστικός και μας είπε πως απλώς ήταν τεμπέλης και να μην ανησυχούμε. Μας συνέστησε να ξεκινήσουμε παιδικό σταθμό μόλις κλείσουμε τα 2,5 και πως θα βοηθούσε πολύ στην ομιλία γιατί θα βρίσκονταν με άλλα παιδάκια. Ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό, στην ομιλία όμως καμία εξέλιξη.